Hier dan even mijn frustraties kwijt over vandaag…
Het begon allemaal erg gezellig… nergens last van en we stappen vrolijk in de trein om richting Utrecht te gaan… maar tussen ‘s Hertogenbosch en Utrecht begint de goede vriendin van me last te krijgen rond haar middenrif… maar we konden gewoon doorgaan… uiteindelijk, na problemen met de busregeling, komen we in de Apenheul aan, maar de pijn van de vriendin werd al erger. Dus ik vraag haar of het nog wel gaat allemaal maar volgens haar konden we nog wel doorlopen, mits we even gingen zitten bij de doodshoofdaapjes… dat was zo cute dat we er een uur doorgebracht hebben, na veel aapjes op je tas, schouders, handen en schoot en zelfs bovenop je hoofd te hebben gehad.
Uiteindelijk zijn we doorgelopen met de bedoeling om ergens iets te gaan eten, maar de pijn werd erger. In het restaurant ging ze even naar het toilet en daarna maakte ze een gebaar ( want ik was met Lonneke in gesprek ) dat ze zo terug zou komen. Alleen wordt ik nog geen 3 minuten later uit het restaurant geplukt met de vraag om even mee te komen, en ik kom in de ruimtes voor het personeel ( wat natuurlijk voor mij als toekomstig dierentuin medewerker errug interessant is ). Ik zie de vriendin met een van de medewerkers aan een tafeltje zitten en vraag me af hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen, om zomaar achter bij het personeel te komen.
Al snel kwam ik erachter, dat er een ambulance gebeld was, omdat ze zich helemaal niet goed meer voelde. Ze is toen in zo’n electrisch “autootje” geholpen en richting personeelsuitgang gereden, terwijl ik met een medewerkster er te voet achteraan kwam.
Toen de ambulance ter plaatse was, werd al snel duidelijk dat we toch “even” naar het ziekenhuis moesten. ( Onze tassen heeft de ambulance later nog opgehaald… petje af… en twee vrijkaartjes rijker )
In het ziekenhuis begint het met een standaard onderzoek a.d.h.v de klachten. Maar na luisteren en voelen wordt er niks gevonden en de letterlijke uitdrukking van de arts was: “ik heb geen flauw idee wat het zou kunnen zijn”. Dus werd er nog bloed geprikt en moesten ze urine hebben. Alles goed en wel, alleen kwam de uitslag van het onderzoek pas rond 18.00 uur. ( We waren vanaf 14.45 in het ziekenhuis )
De uitslag luidde: Er is geen afwijking in je bloed en urine gevonden.
Dus werden er nog longfoto’s gemaakt. Na daar weer zon 3 kwartier op te hebben gewacht, bleek daarop ook niks te vinden.
Maar ze wilden wel weten wat het was en dus mochten we nog niet gaan, maar werden we naar een andere afdeling gebracht, de interne als ik me niet vergis, zoiets kreeg ik mee….
Weer werd er een andere arts bijgehaald en de onderzoeken begonnen van voren af aan… alles nalopen, je kent het wel. Maar ook die had geen idee wat het zou kunnen zijn.
Tenslotte werd een arts uit Apeldoorn zelf van thuis gebeld om toch maar even te komen kijken, ook deze had weer een uur nodig om daar te komen en een uur ( ongeveer ) met het onderzoek, waarbij alles hetzelfde ging + een hartfilmpje… ook hierop werd niks gevonden…
Toen bleek opeens in het bloed een ontsteking gevonden te zijn, en deze zou zich in of op een hartzakje bevinden… Dus wij hadden zoiets van: Oh jee… dat wordt blijven, maar we mochten naar huis…
Ik heb de artsen verschillende keren gevraagd wat ze ervan dachten maar telkens was het, we zouden het niet weten en we kunnen pas iets zeggen als we zeker zijn… dus ook aandringen om een beetje op te schieten, want de laatste trein ging om 22.05…
Uiteindelijk hebben we hem dan gehaald ( bussen reden te laat om de trein te halen dus werd een taxi )
Maar voor zoiets hebben ze dus grofweg bijna 7 uur nodig… op een Eerste Hulp :? :evil: :evil: :evil: :evil: :evil: :evil: :evil: :evil: :evil: :evil: :evil: :evil:
Het dagje uit was de kort gezegd ietsie pietsie gewijzigd…
P.S. normaal krijg je voor een ontsteking medicijnen… het enige wat meegegeven is, is een recept voor pijnstillerd :x
