DOE MAAR!
Gezien: Voorpremiere 27 januari 2007 – Tilburg.
Ik ben van ná de oorlog en dát wil ik graag zo houden!
Het verhaal van Doe Maar! laat zich niet simpel omschrijven hoewel het eigenlijk heel eenvoudig is, maar bovenal heel menselijk en natuurlijk aanvoelt. Janis en Alice zijn verliefd op Rits. Rits woont samen met zijn broertje Tommie in een huis waarvoor ze al een jaar de huur niet hebben betaald. Janis woont samen met haar hippiemoeder Flora die protesteren voor de vrede als hoogste doel heeft. Alice woont samen met haar vader Rob en moeder Ria die lijden aan het saaiste burgerlijke bestaan ooit. Janis en Alice willen met z’n tweeen op vakantie. Rob verlaat Ria. Rob trekt in bij Flora. Ene Arent valt binnen in het huis van Rits en Tommie. Als zowel Janis en Alice ook intrekken bij de twee jongens weet je het helemaal zeker: Dit is de mens in zijn puurste vorm.
Producenten Verlinde en Vente waren er van overtuigd dat er in Nederland maar één popgroep geschikt is om in te haken op de internationale musicaltrend van de Jukebox-musical. Pieter van de Waterbeemd schreef een heerlijke romantische komedie rondom acht duidelijk individuen met eigen meningen. Het geheel is niet zo diepgravend als Macbeth of King Lear, maar toont duidelijk meer emoties dan de gemiddelde klucht. De regie van Jos Thie is strak en zorgt voor een duidelijk overzicht in de ‘chaos’ van verhaallijnen. Dat overzicht raak je een beetje kwijt bij de pauze finale ‘Smoorverliefd’ omdat er op dat moment zoveel gebeurd op alle vlakken van het toneel dat het niet mogelijk is om alles te volgen, maar dat maakt ’t wel zo leuk om te zien. Het decor van de hand van Stans Lutz is compact. In één enkele stellage bevinden zich drie huizen, een fiets, een brug, een rad, een café en dan hebben we het niet over één ruimte die vaker gebruikt wordt, nee allemaal afzonderlijk van elkaar… Een gaaf decor om te zien dat door de regisseur aan alle kanten wordt gebruikt om het verhaal te vertellen. Het lichtontwerp van Jaak van de Velde is tip top op orde zoals je dat van hem mag verwachten en ook de kostuums van Maya Schroder (Wie anders?) passen perfect in het tijdsbeeld terwijl het gemiddelde tienermeisje in de kostuums van Janis en Alice zo de straat op zou kunnen in deze eeuw. De choreografie en staging van Martin Michel swingt, maar is over het algemeen subtiel aanwezig.
Stuntcasten. Er wordt vaak over geklaagd, maar bij Doe Maar is het een perfecte zet geweest. Namen in een musical die je er niet snel zal verwachten, maar die wel een meerwaarde geven aan de kwaliteit van het geheel. Daniel Boissevain maakt Rits een jongeman die is gehard door het leven, maar gaandeweg ontdooit voor de charmes van Janis. Kim Lian van der Meij zingt lekker, maar overtuigd vooral door haar spel in de tweede akte. De ‘ruzie’ met haar moeder zijn fel en haar uitbarsting geloofwaardig. Haar moeder Flora, gespeeld door Lenette van Dongen is fervent vechter tegen kruisraketten en voor de nederwiet, maar bovenal een heerlijke zweverige vrouw die haar eigen leven leidt. Jan Elbertse staat als echtgenoot Rob voor zo’n typische midlife crisis, je vrouw verlaten voor een ander en dan toch weer terug willen. Die midlife crisis wordt door zijn vrouw Ria omgezet in een zegen, Annick Boer gaat van het suffe huisvrouwtje naar een moderne vrouw met carrière en weet haar gevoel voor timing optimaal te benutten. Al hoeft Annick weinig weinig te doen om de lachers op haar hand te krijgen, het ophangen van onderbroeken aan de waslijn is genoeg. Jan Rot is de vreemde eend in de bijt, de man die er plotseling is, maar al met al in z’n eerste musical toch goed uit de verf komt. Dorien Haan als de de jonge Alice is opstandig en eigenwijs maar zo mak als een lammetje als ze verliefd wordt op Tommie en laten we wel wezen, wie zou er niet vallen voor de aandoenlijkheid van Bart Rijnink als Tommie, vooral wanneer hij z’n moves laat zien aan Alice kun je niet anders dan beamen dat dit jochie een hoger schattigheidsgehalte heeft dan Einstein IQ had.
De popmusical Doe Maar! zou moeten drijven op de klanken van de popformatie Doe Maar, maar helaas blijkt toch dat de muziek van Doe Maar erg eentonig is en naarmate de voorstelling vordert toch meer en meer van hetzelfde is. Daar waar het script zich absoluut kan meten met Mamma Mia, kan de muziek van Doe Maar niet in de schaduw staan van Abba of Queen (in het geval van We Will Rock You).
V&V Entertainment levert met zijn eerste jukebox musical een geslaagde komedie af waar het publiek overduidelijk van smult. De zaal was hoofdzakelijk gevuld met oud fans van de popformatie en dat was te merken aan het grote enthousiasme vanuit de zaal die daarmee een andere samenstelling dan je gewend bent bij een musical. Een megamix als finaletoegift zou het voor datzelfde publiek nog leuker maken, maar dat is slechts slagroom op de taart voor de rechtgeaarde Doe-maar-fan.
