De Graaf van Monte Cristo
Het Nationale Toneel
25 mei, Stadsschouwburg Groningen

Met een Sinterklaas-actie 4 kaartjes geboekt voor bovenstaande voorstelling. Ik nam mee; Bianca, Marijke + vriendin Marianne. Na een paar maanden te hebben gewacht was het gisteren eindelijk zover. ‘s Middags met Bianca door de stad *aangehouden door ‘Fight Cancer’* en ‘s avonds om 7 uur met Marijke en Marianne voor het theater afgesproken. Zo gezegd, zo gedaan. Kwart over 7 waren we binnen en we konden eigenlijk meteen al de zaal in. Zowat alle acteurs waren al onstage, oftewel, jij (als bezoeker) word door iedereen ‘gekeurd’ en aangekeken. 
Omdat het een voorstelling is die een kleine 4 uur duurt begon de voorstelling al om half 8, anders zou die pas om kwart over 12 in de nacht afgelopen zijn en dat zou iets te veel van ‘t goeie zijn.
Daarom begon de voorstelling ook stipt op tijd, het zaallicht dempte en op het toneel kwam men tot leven.
In de voorstelling gaan we van vroeger naar nu, en andersom. Zo begint het met de bruiloft van Valentine de Villefort (Karien Noordhoff) en Albert de Moncerf (Diede Zillinger Molenaar) en meteen krijg je het idee dat Valentine toenadering zoekt naar een andere man; Max Morrel (Marijn Klaver).
Graaf de Moncerf (Hajo Bruins) heet ons welkom bij de bruiloft en de personages komen langzaam aan het licht. De opkomst van de Graaf van Monte Cristo (Stefan de Walle) verandert de sfeer. Albert stelt hem voor aan z’n ouders; Graaf de Moncerf en Mercedes (Camilla Siegertsz). En daar begint het verhaal. We gaan terug in de tijd en zien later dat Edmond Dantes (de Graaf van Monte Cristo) terug keert om wraak te nemen op de mensen die hem 20 jaar geleden het leven zuur gemaakt hebben. Daarbij zijn er nog veel liefdesrelaties, vrouwen met meer dan 1 man.
Ik vond de hoofdrolspeler niet de beste acteur van de avond, hij speelde wel goed, alleen leefde ik niet echt met hem mee, terwijl ik dat wel had bij andere acteurs en actrices met een kleinere rol.
De aankleding was apart en ook wel mooi. Het decor bestond uit wanden met zwartwitfoto’s van een interieur/exterieur en metalen stellages. Soms was er wel een relatie tussen de acteurs en het decor en soms ook helemaal niet. De kostuums vond ik mooi, zo hadden de vrouwen vaak 1 kostuum waar iets aan toegevoegd of verwijderd kon worden. Een sleep vanaf de onderrug.
Diede Zillinger Molenaar had vaak een lange jas aan, wat ik minder goed vond staan omdat hij zelf al een lang persoon is. Verder zag het er prima uit!
Muziek en geluid van Harry de Wit vond ik heel gaaf. Hij maakte alle geluiden zelf, soms met behulp van de acteurs. De cocos-noten machine vond ik in combinatie met de klarinet heel mooi klinken. Tussen de scènes door zorgde Harry vaak voor de muziek, soms subtiel, soms niet en zit je meteen rechtop in je stoel.
Eén klein foutje dat me is opgevallen is dat er (toevallig) in een scène met Marijn een schoen “uit die lucht” kwam vallen, die werd vervolgens de coulissen ingeschopt en dat was hoorbaar.
Hoe het stuk uiteindelijk afloopt zal ik niet verklappen, mochten er nog mensen gaan kijken. Maar in principe is ‘t wel een leuke voorstelling, af en toe humoristisch, een beetje apart, soms wat langdradig, één seksistische monoloog die ze van mijn part weg hadden mogen laten, indrukwekkend, interessant en het geheel is aangenaam.
Na afloop Marianne en Bianca uitgezwaaid, dit vonden Marijke en ik een beetje raar om hen tweeën richting station te laten gaan, terwijl ze elkaar net kennen, maar zelf bleken ze het niet zo erg te vinden.
Rustig richting theatercafé (artiestenfoyer) gegaan, tot mijn verbazing waren de eerste castleden al binnen en werd ik ook al gauw aangesproken door Marijn. Marijke en ik besloten ergens te gaan zitten en na een tijdje kwam Marijn ons vergezellen. Helaas is hij nog werkloos voor het komende seizoen, dus hoop dat-ie snel weer in het theater te zien is. Na een drankje, een babbeltje en een uitzwaai-moment besloten Marijke en ik huiswaarts te gaan, het was inmiddels half 1. Ik vond het een leuke avond, het was erg gezellig en ik hou gewoon van de Staddschouwburg!