Ik ben er ook nog niet uit of ik nog een tweede keer zal gaan. Halverwege de tweede akte (die absoluut beter is dan de eerste) bedacht ik me opeens: zit ik niet gewoon naar de zielige ware woensdagavondfilm van RTL 4 te kijken?
Dansmusicals hebben over het algemeen een wat oppervlakkiger verhaal, doordat het om de dans draait, maar om dit een dansmusical te noemen. Maar het dansen zit vooral tussendoor, het gaat om Queenie, Burrs en Mr. Black. En dan verval je eigenlijk van het ene cliché in het andere. Koppel in een sleur en in een gewelddadige relatie, vrouw probeert beiden te doorbreken, vrouw komt een andere man tegen, raakt zowel de kluts en daardoor de controle kwijt en dan heb je de poppen aan het dansen. Dus om daar nou nog een keer naar Amsterdam voor af te reizen.
Ik snap dat in 1928 het gedicht verboden werd en dat het veel artiesten door de afgelopen 80 jaar heen geïnspireerd heeft, maar anno 2008 is sex, drugs, drank en dans toch niet echt Wild meer te noemen.
Sommige nummers hebben een hoog schrap-gehalte, ‘een ouderwetse love story’ en ‘wij twee zijn als één’, Madeleine en Mae hebben verder nauwelijks iets met het verhaal te maken, ze zijn gewoon gasten op het feest, dus waarom moeten we meer horen over hun achtergrond? En vooral ‘een ouderwetse love story’ werd gebracht alsof het haar eindpresentatie van haar zanglessen op school betrof.
Waarbij we bij de spelers komen, Lone en Alex zijn geweldig, Ara een beetje kleurloos, dat is de rol natuurlijk ook, maar verder prima. De stem die Anouk opzette bij de eerste voorstelling was ronduit irritant, die eigenlijk alleen goed tot haar recht kwam in de scènes na het snuiven van wat lijntjes. Tja, de spelers zullen bij een mogelijk volgende keer allemaal beter zijn dan bij de eerste voorstelling, maar ik was niet zo weggeblazen door hun kunnen dat ze me gelijk weer hebben doen bestellen.
Als er een lezing komt zal ik waarschijnlijk alleen gaan om antwoord te krijgen op de vraag waarom ze in vredesnaam voor dit stuk gekozen hebben. Als het puur is om een dansmusical op het programma te hebben, hadden ze beter iets anders kunnen kiezen. Voor M-lab begrippen wordt er veel gedanst, maar wat Jeroen ook aangeeft, je zit er te dicht op om het goed te kunnen zien. En dat is dan één van de weinige dingen die The Wild Party heeft opgeleverd: M-Lab is te klein voor (dit soort) dansmusicals, daarvoor is de ruimte te klein, niet meer doen dus.