Heb mijn indruk over de voorstelling al proberen te verwoorden in het topic van het verslag van Sebas. In het kort: ik ben niet zo enthousiast vanwege de verhaalkeuze en de wijze waarop dit verhaal verteld wordt. Het hele stuk heeft mij nergens geraakt.
Daarnaast, los van vraagtekens over vloeken, breken van de ban van vloeken, zat mijn grootste vraagteken meer in de karakterontwikkeling (of juist het ontbreken daarvan beter gezegd) van de hoofdrolspelers. Dus het is mij A) niet duidelijk waarom men voor dit verhaal gekozen heeft om te willen vertellen en B) als dat dan toch gedaan schijnt te moeten worden, begrijp ik dat verhaal inhoudelijk gewoon niet.
Wie kan mij bijv. het volgende uitleggen:
Senta heeft net Eric ontmoet en heeft een nieuwe afspraak met hem. Ze werkt met de meisje aan het zeil en haar collega’s/vriendinnen vragen haar een verhaal te vertellen; wat ze in liedvorm doet (griekse mythe). Ingrid zit met de stuurman wijn te drinken en DVH loopt in deze scene even binnen en hoort Senta haar verhaal zingen.
Senta ziet DVH ook.
Mijn vraagteken is: waarom loopt een 17-jarig meisje vervolgens de rest van de voorstelling met een schilderij van DVH rond en waarom kijkt ze met een ietwat verdwaasde blik hierna? Is ze in die paar tellen verliefd geworden op DVH ? Of is er iets anders wat haar hiertoe motiveert wat ik mis. Als het toch gewoon verliefdheid is (ik kan niks anders bedenken) vind ik het eerlijk gezegd behoorlijk stompzinnig na een ontmoeting van 2 minuten met een 50 jarige man en als je om de hoek Rene van Kooten hebt staan. Kan iemand mij dan uitleggen waarom een meisje van 17 in zo’n situatie voor een man van 50 kiest die ook nogeens al weer (maanden) uit beeld is en een leuke jongen vanhaar eigen leeftijd laat staan ? Heeft dat mens geen hormonen dan ?
Zo had ik dus vele vragen.
