Na Turks Fruit is Brandende Liefde de tweede roman van Jan Wolkers die tot musical wordt bewerkt. In het stuk komt een jonge kunstenaar Rick in contact met Mademoiselle Bonnema. Hij wil haar graag schilderen zoals vele kunstenaars voor hem hebben gedaan om op die manier een ingang te krijgen in de Parijse kunstwereld. Md. Bonnema weigert in eerste instantie, maar biedt hem wel Franse les aan en een dak boven zijn hoofd, mits hij voor haar vader wil zorgen. In het huis aan de Amsterdamse Sarphatistraat woont ook Anna, een mooie jonge vrouw die getrouwd is met een concertpianist. Rick valt als een blok voor haar en ze beginnen een gepassioneerde verhouding, scherp in de gaten gehouden door Md. Bonnema die geconfronteerd wordt met demonen uit haar verleden.
De videoreportages van MusicalWorld.TV zijn in hoge kwaliteit. Mocht die te veel zijn voor je computer, klik dan op de gele HD-knop onderaan het scherm voor een standaardkwaliteit.
De musical “Brandende Liefde” is klein van opzet. De voorstelling wordt gespeeld door 4 acteurs en een pianist. Het decor is minimaal; tegen een rood achterdoek staat een vleugel, er staan en hangen wat schilderijen en voor op het toneel zien we een matras: het domein van de oude Bonnema. De score van Fons Merkies wordt voornamelijk op piano gespeeld en is, naar eigen zeggen, geïnspireerd door het werk van de componist Rachmaninov. Mij deed het het meest denken aan het werk van Jason Robert Brown. De muziek is vaak mooi, maar mist af en toe power: een musical die over zo’n allesoverheersende liefde gaat had wat mij betreft wel een paar stampende rocknummers kunnen gebruiken. Nu kabbelt de muziek nogal en houden de liedjes de handeling op.
De voorstelling leunt zwaar op de verteller van het verhaal. Rick (gespeeld door Daniël Bossevain), stapt regelmatig uit de scène om rechtstreeks tegen het publiek te praten. Hij geeft commentaar op wat er gebeurt en beschrijft vooral steeds hoe ongelooflijk verliefd hij is. Bossevain speelde in de kleine schouwburg van Leiden alsof hij de achterste rij van Carré moest bereiken. Vanaf zijn eerste moment speelt hij in de hoogste versnelling, alsof hij het publiek wil meezuigen in zijn energie. Maar door deze hoge inzet wordt het later in de voorstelling moeilijk om hem te blijven geloven. Hij neemt nergens echt gas terug en zijn rol wordt daardoor wel heel clichématig: de jonge verongelijkte geile kunstenaar. De voorstelling lijkt zoveel meer te willen vertellen.
Zijn tegenspeelster Loes Haverkort heeft dat beter begrepen. Haar Anna is ontroerend en “echt”. Haverkort heeft geen geweldige musical beltstem in huis, maar kan in de zangnummers duidelijk maken hoe haar dilemma haar verscheurt. Ze is een prachtige verschijning en je ziet haar veranderen gedurende de voorstelling door haar subtiele spel. Catherine Ten Bruggencate heeft een fenomenale timing en slingert de ene droogkomische opmerking na de andere de zaal in. De ontwikkeling van haar karakter komt helaas in de voorstelling niet helemaal uit de verf; haar omslag gebeurt wel heel plotseling, alsof er een scène is gesneuveld tijdens het repetitieproces. Frits Lambrechts zorgt met zijn vertolking van de oude Bonnema voor de emotionele momenten in de voorstelling. Zijn scène vlak voor zijn dood, waarin hij naakt staat te wachten om samen met Anna te poseren, is van een grote schoonheid. Pianist Floris Verbeij zit de hele avond op het toneel en “speelt” de echtgenoot van Anna zonder een woord tekst. Zijn spel aan de piano moet vertellen wat hij van de gebeurtenissen op het toneel vindt. Hij speelt prachtig, maar zijn positie op het podium maakt hem veel betekenisvoller dan hij is. Er is nauwelijks interactie tussen de acteurs en hem en dat doorbreekt de code die de enscenering lijkt te suggereren.
Brandende Liefde heeft een lastige theatrale vorm waarbij verteltheater, musical en toneel met elkaar worden gecombineerd. De disciplines verzwakken elkaar in deze voorstelling eerder dan dat ze elkaar versterken. Het verhaal is niet heel interessant en hangt van Wolkeriaanse clichés aan elkaar. Er wordt urine gedronken, veel gevreeën en er is een gezonde portie naakt. Maar echt meeslepend en opwindend wil het allemaal niet worden.
