Recensie

Première Wicked: Heksenketel in Scheveningen

Acht jaar na de première op Broadway is de meest succesvolle musical van de nieuwe eeuw in Nederland te zien. En hoe…. Het Circustheater kan zich opmaken voor een lange serie voorstellingen, want ook in Nederland is Wicked onweerstaanbaar. Inclusief gefilmde reportage van musicalworld.tv

Wicked is een onverwachte hit over de hele wereld. Toen de show in 2003 op Broadway in première ging waren de verwachtingen allesbehalve hoog gespannen. Een grote show, zonder sterren, gebaseerd op The Wizard of Oz en dan ook nog van componist Stephen Schwartz (die sinds de jaren 70 geen hit meer had geschreven): het leek op een kamikaze actie van de nieuwe theaterproducent Universal Pictures. Maar met Wicked gebeurde iets bijzonders: ondanks middelmatige kritieken bleek de show een enorme aantrekkingskracht te hebben op het publiek. De hoofdrolspelers Kristin Chenoweth en Idina Menzel groeiden uit tot publieksidolen en de show was (en is!) avond aan avond uitverkocht. Maar het succes bleef niet beperkt tot New York; Wicked begon een internationale zegetocht en is inmiddels door miljoenen mensen bezocht.

Wicked vertelt het verhaal van de Elphaba en Glinda; twee meisjes die elkaar tegenkomen op de kostschool Shiz. Hun achtergronden konden niet meer verschillen: Glinda is een verwend blond meisje dat gewend is haar zin te krijgen; Elphaba is “anders” met haar groene huid, brilletje en zwarte kleding en ze beschikt over magische krachten. Na een periode hartgrondige walging van elkaar groeien ze uit tot hartsvriendinnen en trekken ze samen ten strijde tegen het kwaad dat Oz bedreigt. Als Dorothy (uit the Wizard of Oz) in het land arriveert, blijkt hoe slim het script van Winnie Holzman in elkaar zit. Natuurlijk is Wicked een kindersprookje, maar ondertussen worden grote thema’s behandeld, zoals het gevaar van fascisme, het gevoel buitengesloten te worden en anders zijn dan je omgeving. Maar vooral de kracht van vriendschap maakt Wicked tot een aansprekende titel waarin heel veel bezoekers zich zullen herkennen.

Componist Stephen Schwartz schreef een heerlijke score waarvan “Defying Gravity” (of in het Nederlands “Ik lach om Zwaartekracht”) inmiddels is uitgegroeid tot een klassieker, maar dat is zeker niet de enige troef. De combinatie van grootse koorstukken en power solo’s is zeer aantrekkelijk en Schwartz weet met spannende verbindingen de aandacht de hele avond vast te houden. Ook het decor van Eugene Lee is zeldzaam mooi. In de basis is het een vergroting van een radarwerk van een klok waar de wieltjes steeds op een andere manier het verloop van de tijd (en het naderende onheil?) uitbeelden. Er valt altijd wel iets te ontdekken in dit magische toneelbeeld, wat ook nog eens in schitterend licht wordt gezet door Kenneth Posner. Susan Hilferty ontwierp de prachtige Edwardiaanse kostuums die op het eerste gezicht totaal niet bij elkaar lijken te passen. Zo is er nogal een breuk tussen de schoolkinderen van Shiz en de verknipte bewoners van Smaragdstad, maar na afloop kun je niet anders dan concluderen dat ze er in geslaagd is om de wereld van Oz op een aansprekende manier vorm te geven. In dit magische land is niets wat het lijkt.

Alle ingrediënten voor een schitterende productie leken vooraf dus aanwezig, maar bij eerdere Nederlandse versies van buitenlandse producties bleek dat dit geen garantie hoeft te zijn voor een succesvolle voorstelling. Het ongekend hoge niveau van acteurs en zangers op Broadway of West End brengt vaak net dat beetje extra wat een show steengoed maakt. Hoe brengt de Nederlandse cast het ervan af?

 

 

05 November 2011
Première
Scheveningen
Circustheater
http://www.musicals.nl/wicked
wicked, willemijn verkaik, chantal janzen, jim bakkum, kelvin wormgoor, nuno azevedo, paul eenens, pia douwes, ton sieben, cindy bell, erwin van lambaart, pamela teeves, bill van dijk, niels jacobs, christianne de bruijn, jacco plooijer, frans p. wol