Wat:The Sound of Music
Waar: Theater ‘de Efteling’
Wanneer: 18 januari 2009, 14:00 uur

Met een reis van iets meer dan twee uur voor de boeg vertrokken vanuit de Nederlandse hoofdstad Amsterdam, om die tijdelijk te verruilen voor het land dat de Efteling heet.
Tijdens het reizen in de trein al helemaal in de stemming gekomen door op de I-Pod alle drie voorgaande versies te luisteren: Wat klinken Johannes Heesters en Mieke Bos toch oud als Kapitein von Trapp en Maria Rainer.
Aangekomen bij de Efteling gelijk doorgelopen naar het theater en daar, gezien de economische crisis in ons land, heel slim jassen in een tas gepropt waardoor dit kosten uitspaarde.
Eenmaal gekeken op het informatiescherm zag ik dat de gehele eerste cast hun opwachting maakte behalve Koen Crucke, de rol van Max Detweiler werd vanmiddag gespeeld door Zjon Smaal.
Na de bekende aankondiging en het voorstellen van de dirigent, kwamen de eerste klanken van het Dixit Dominus ons ter ore.
Dat de zusters en postulantes via verschillende delen van de zaal het podium betraden, gaf toch een dynamisch effect, af en toe net of men er midden in zat.
Daarna was het de beurt aan Wieneke Remmers om haar entree te maken als Maria, en wat deed ze het goed, de hele show door, nergens was er een moment dat ik dacht: Dit is geen Maria.
De noten waren goed, ze waren zuiver, ze waren gewoon in orde.
Het mooiste nummer uit The Sound of Music blijf ik “Climb every mountain” vinden, hier vertaald door Allard Blom als “Bergen of dalen”.
De vertalingen van Allard Blom, die zijn niet heel geweldig, maar het geeft wel een frisse kijk op oude tekst, die al keer en keer herhaald is, maar nu eens in begrijpelijk Nederlands, waarmee ik zeker geen afbreuk aan de kwaliteiten van andere vertaalde versies van deze musical.
Voor -naar mijn idee- begrippen van V&V Entertainment is er dit keer wel uitgepakt met decor, hoewel het jammer was dat het niet geheel door liep naar boven, kijkend naar het interieur van het huis.
Overigens moet dit huis ook heel vreemd geconstrueerd zijn, bij logisch nadenken, maar een pluim voor dit bedrijf voor veel verschillende decors.
Bij theater krijg je me niet gauw stil, maar dit gebeurde bij The Sound of Music wel.
De één na laatste scène, op het Salzburgfestival kreeg me stil, zeker door het toneelbeeld: Een rood doek met aan weerszijden hakenkruizen.
Verder rest mij nog te zeggen: Wanneer mag ik weer?