Jij hebt het zo te horen ook leuk gehad! Hier mijn verslag van 30 juli (Met backstage tour, interview met Willemijn Verkaik staat er nog niet bij)
AIDA IN TECKLENBURG!
Op 30 Juli, om 14:15 vertrokken Lidewij, Willemijn K. (voor de duidelijkheid: Dit is iemand anders van Willemijn Verkaik, die ik gewoon met Willemijn aanduid) , Myrthe en ik naar Tecklenburg om daar naar Aida te gaan. Na een lange autoreis, kwamen we om half 6 aan in het “gat†Tecklenburg. Een klein dorpje met enge smalle straatjes, met als hoogtepunt: Het openlucht theater.
Omdat we er al om half 6 waren, en we pas om 6 uur een afspraak hadden met Radulf Beuleke, een soort van tussenpersoon, gingen we een ronde om het theater heenlopen. Het openlucht theater is gebouwd op oude ruines en ligt bovenop een heuvel. Het uitzicht is er prachtig! Toen het 6 uur was, zijn we aan de achterkant van het theater een gang ingelopen (Er stonden allemaal auto’s, dit bleek later de artiesteningang te zijn) en we stonden plotseling op het midden van het podium!!! Daar werd gezegd dat we even in de tuin moesten gaan zitten, en dat Radulf vanzelf zou komen.
Daar in de tuinen konden we iedereen zien aankomen! Natuurlijk zochten wij (of nou ja, ik) vooral naar Willemijn Verkaik, de Nederlandse actrice die Elphaba speelt in de Duitse productie van Wicked en in Aida de rol heeft van prinses Amneris. Uiteindelijk kwam er een vrouw de hoek omlopen waarschijnlijk op weg naar de make-up toen ze ons gedag zei, herkende ik haar: Willemijn Verkaik! Natuurlijk is het wat overdreven om gelijk op haar af te lopen dus bleven wij, uiterst beleefd, gewoon zitten.
Rond 18:10 kwam Radulf ons ophalen om ons backstage rond te leiden. Na eerst op het podium te hebben gestaan, zijn we doorgelopen naar de kantine voor de spelers, waar we Sodwa Selele en Patrick Stanke gezien hebben (Aida en Radames). Daarna richting de orkestbak en de kleding-opslag. Zoals ik al zei, is de bühne van Teckelnburg gebouwd op de ruines van een kasteel en alles was dus heel mooi en oud. Radulf zei al dat we het beste met Willemijn Verkaik konden gaan praten, omdat zei Nederlands is, en loodste ons naar de make-up afdeling.
Eenmaal daar aangekomen, kwamen we al gauw Willemijn tegen. Ze had al gehoord dat wij kwamen omdat Lidewij haar ook had gemaild en wilde graag een paar vragen beantwoorden, maar had nu geen tijd omdat ze nog de make-up in moest. Dit zou dus na de voorstelling gebeuren.
Hierna mochten we nog zo’n 20 minuten backstage “vrij†rondlopen en hebben we de soundcheck gezien. De soundcheck is echt iets om jaloers op te worden: Die mensen komen op, gooien even hun keel open, zingen 20sec de sterren van de hemel en dan is het klaar. Dat noemt men dus een soundcheck. Natuurlijk kwam ook Willemijn even soundchecken, en zij zong het harde “eindstuk†van het eerste nummer “Het gaat altijd over liefde†. Wow, die vrouw kan zingen! Natuurlijk wisten we dat al, maar om zo van dichtbij mee te maken, is heel wat beter dan een castalbum.
Al gauw was het 7 uur, de tijd dat de bühne openging voor publiek, wij moesten helaas ook van het podium af en gingen op onze plaatsen zitten. Radulf kwam nog even de toiletten wijzen en waar de kiosk was. Ik vroeg hem of ik daar toevallig ook een programma boekje kon kopen. Hij antwoordde dat we die zo konden krijgen en ging ze halen, met als gevolg dat wij (terwijl er al wat mensen op de tribune zaten) weer backstage mochten over het podium heen! Die blikken van de mensen waren wel heel leuk!
Om 8 uur precies begon de show. Omdat wij de musical zelf doen met school, is het erg leuk om te zien wat de verschillen zijn tussen hun interpretatie en de onzen. Natuurlijk hebben we ook veel aantekeningen gemaakt en het feit dat de show in het Duits was, was totaal niet storend.
DE SHOW:
Het begin was erg mooi, Willemijn als Amneris zong heel goed en vooral het snelle stuk knalde eruit! De kleding was opzich wel mooi, ook al waren sommige van Amneris’ jurken wel echt over the top hoewel dat op een vreemde manier ook wel bij haar personage paste.
De chemie tussen Sodwa Selele (Aida) en Patrick Stanke (Radames), was erg goed.
Ik was vooral onder de indruk van Sodwa, die gedurende de hele musical een sterke, moedige Aida neerzette. Na een paar scènes kwam één van mijn favo scènes: Mijn Pakkie an/My strongest Suit/Mein Sinn für Still en hier moet ik alweer met veel ‘lof’ over Willemijn Verkaik spreken: Zodra zij op het podium verschijnt, mà³et je wel naar haar kijken. Ze weet op een positieve manier alle aandacht op te eisen. Misschien kwam dat wel deels door haar, om beleefd te zeggen, opvallende kledingstukken, maar dat denk ik niet. Ze is gewoon erg aanwezig, en heeft een hele goede komische timing waarvoor ze dan ook veel applaus kreeg. Mein Sinn für Still was één grote show, en het publiek klapte gezellig mee bij de modeshow. Ook hier veel lof voor het ensemble, de energie spatte ervan af, en dat maakte dat je zelf bijna zingend en dansend op je stoel zat!
De rest van de eerste akte ging erg sterk door, de komische noot werd verzorgd door Thada Suanduanchai, die Mereb speelde en Willemijn Verkaik als Amneris. De eerste akte eindigde met het prachtige, en erg sterke lied “Gezegende Nubië/The Gods love Nubia/Die Götten lieben unsâ€.
Tijdens de eerste akte was het buiten al aardig donker geworden, wat bijdroeg aan de sfeer. De kleding was ook veel donkerder in de tweede akte, wat een donkere toon zette voor de rest van de musical. De tweede akte begon met het lied “Te ver Gegaan/A step too far/Einen Schritt zu weitâ€, een prachtige lied waarin men goed merkt hoe goed de stemmen van Patrick Stanke, Zodwa Selele en Willemijn Verkaik bij elkaar passen. Ook de tweede akte was erg goed, met vele mooie lichteffecten. Na een spannende ontknoping en een prachtig einde waarbij de tranen je bijna in de ogen staan, was de musical ten einde. De curtain call was leuk, en natuurlijk kreeg de gehele cast een staande ovatie.
DE AFTERSHOW:
Na de show, toen de meeste mensen weer wegwaren, werden we weer opgewacht door Radulf die ons weer backstage bracht en ons bij de uitgang van de kleedkamers neerzette. Daar hebben we nog gepraat met Sodwa Selele en hebben een foto + handtekening gekregen. Al gauw kwam Willemijn naar buiten, en we volgde haar verder de kantine in. Eenmaal daar gingen we zitten, en na de even over de show te hebben gepraat, begon dan echt het interview.
Note: Dit is geschreven als brief naar mijn vrienden/familie, vandaar dat het niet altijd heel beknopt is. Ik had geen zin het over te schrijven!
