Ik snap je punt Michiel, maar ik vind dat je een beetje overdrijft.
Ten eerste is het zelden zo dat de hele eerste cast het een paar maanden na de premiere massaal laat afweten. Dat verschilt per acteur en per voorstelling. Er zijn inderdaad wat extreme voorbeelden, maar dat is niet het grote merendeel naar mijn idee.
Bovendien zijn er een aantal acteurs die meer doen dan alleen die ene productie (en dus wel een goede reden hebben om niet alles te spelen). Bijvoorbeeld Chantal, Jamai en Carlo Boszhard hebben ook nog hun tv-verplichtingen etc. Sommige hebben (zeer jonge) kinderen thuis die ook hun tijd opeisen. Soms spelen ze in meerdere voorstellingen tegelijkertijd (Jeroen Phaff in Chess en The Wiz). Dan kun je natuurlijk zeggen dat die mensen dan niet eerste cast moeten worden, en daar is ook wel wat voor te zeggen, maar dat gaat ook nooit gebeuren want die mensen verkopen nu eenmaal kaartjes 😛.
Ik heb ook wel eens extreme verhalen gehoord, en dan ging dat vooral om shows waarin veel hoofdrollen zijn, dus logischerwijs ook meer kans op understudies. Zelf heb ik ook wel wat ervaring met “pech” hebben met understudies, maar dat is ook maar net hoe je ‘t bekijkt. Ik ben 3x naar Les Mis geweest en heb géén Jamai en géén Celine gezien. Dat vind ik nog steeds best jammer, want had beide graag eens in de rol willen zien. Maar tegelijkertijd vond ik Pieter vd Nieuwenhuyze 3x fantastisch, en Barbara de Wit ook de twee keer dat ik haar had, en heb ik 3x ontzettend van de voorstelling in z’n geheel genoten. Waar ik wel ontzettend van had gebaald was als ik bijvoorbeeld René van Kooten geen enkele keer als Valjean had gezien.
Ik ben één keer naar Beauty and the Beast geweest, en had toen voor de 4 grootste rollen understudies. Dus geen Stanley, Chantal of Carlo, maar wel René van Kooten en Brigitte Heitzer in de titelrollen. Toen vond ik dat jammer; ik was nog niet zo lang into musicals, en Stanley was één van de weinige mensen die ik “kende”, dus had hem graag gezien. Zelfde gold voor Chantal en Carlo. Maar als ik daar nu op terug kijk ben ik eigenlijk ontzettend blij met de cast van toen, want juist René en Brigitte zijn nu mijn twee favoriete Nederlandse musicalacteurs. En ook toen heb ik heel erg genoten van de voorstelling.
Ik noem dat niet schandalig, ik noem dat gewoon pech hebben. En ook dat is relatief, want vaak blijkt dus dat een show met understudies minstens net zo goed is als die met de eerste cast.
En toch snap ik je punt. De mensen hier op het forum zijn niet de gemiddelde musicalbezoeker; de mensen hier op het forum gaan vaak meer dan één keer naar een musical, en gaan regelmatig ook voor een bepaalde understudy/alternate. Die hà³pen er dus juist op dat sommige mensen niet spelen. De gemiddelde musicalbezoeker koopt idd zijn/haar kaartjes (mede) voor een bekende naam en gaat maar één keer naar een show, en niet meerdere keren. Voor die mensen kan ik het heel goed begrijpen dat ze balen als de naam die deel van de reden was waarvoor ze het kaartje kochten er niet is. Maar toch denk ik dat het overgrote merendeel evengoed van de show geniet en niet 2,5 uur lang gaat zitten mokken dat hun grote idool er niet is.
Dat het op West End en Broadway anders gaat, heeft misschien te maken met het feit dat de concurrentie daar een stuk groter is. “Wil je geen 7 shows per week spelen? Prima, dan casten we toch iemand anders die net zo goed is en dat wél wil.” Er is daar nu eenmaal meer keuze uit acteurs, dus ook meer geschikte acteurs voor een bepaalde rol, en om dan een rol te krijgen kun je niet altijd allerlei voorwaarden in je contract opnemen. Geen idee of dit echt de reden is trouwens, het is maar iets wat ik nu bedenk.
Al met al zou ik het geen slecht iets vinden als er, voor bekende mensen die een aantal shows per week vast niet spelen (dus niet persé als ze een keer eens niet opgaan, maar als ze echt meerdere shows per week niet spelen), bekend te maken wanneer ze niet spelen. Dat is niet zo goed voor de kaartverkoop misschien, en daarom denk ik ook dat het niet zo snel zal gebeuren, maar het is wel eerlijker naar het publiek toe. Zeker in extreme gevallen waarin dus, zoals bij dat verhaal over de Drie Musketiers dat hier ergens staat, geen enkele van de hoofdrolspelers speelt. Dat is toch wel ernstig, en dan snap ik dat mensen boos zijn, hoewel de schuld daarvan niet altijd op de acteurs afgeschoven kan worden. Die mensen hebben ook hun leven naast de musical en hebben ook hun rust nodig.
Bovendien, als je al maanden kaarten voor een voorstelling in huis hebt, en bijvoorbeeld ver daar voor moet reizen (omdat je in Limburg woont en de show in Amsterdam is bijv.), zou je dan je kaartjes de deur uit doen als 2 dagen vantevoren blijkt dat één of andere bekende naam niet speelt? Ik denk dat weinig mensen dat uiteindelijk zouden doen. En ik denk dat die mensen nog meer balen als die voorstelling bijvoorbeeld wordt afgelast omdat er teveel hoofdrolspelers niet zijn. Als ze van ver moeten komen vereist dat vaak nogal wat planning, en dan is het niet zeker dat het zomaar verschoven kan worden naar een andere datum.
Conclusie van dit lange verhaal: ik snap je punt, en in bepaalde extreme gevallen ben ik het er mee eens dat er maatregelen zou moeten worden genomen (vantevoren bekend maken, voorstelling aflasten, etc.), maar over het algemeen zeg ik: “jammer, maar helaas. Het maakt er de ervaring meestal niet minder om. Zulke dingen kunnen gebeuren.”