Vorige week vrijdag heb ik Equus in Eindhoven gezien. Ik vond het ook interessant in alle betekenissen van het woord. Al ben ik niet zo van de recencies, ik wou je hier toch even mijn bescheiden mening geven. Ik had het stuk een paar jaar geleden gezien bij de Fluistercompagnie. Geïntrigeerd door het mysterie, de passie, gruwel en ontwapening besloot ik om ook naar deze NT versie te gaan:
Vanaf het doek openging zat ik gefascineerd te kijken (al voelt het soms aan als `gluren`). De jonge Alan met zijn belletje trekt onmiddellijk de aandacht. Niet alleen van de overijverige en charmante psycholoog Dysart maar ook het publiek zat 2u muisstil door deze voorstelling zonder pauze. Dat is een presatie op zich.
Vooral de 2 hoofdrolspelers zaten erg goed in hun rol. De getormenteerde Alan werd geheel geloofwaardig vertolkt door Xander van Vledder. Het stuk is op zijn best in de vele scenes tussen Alan en Dysart (Pieter van der Sman). De scenes met de andere personages, zoals Alans ouders, hadden voor mij niet diezelfde impact of intensiteit. Dat was jammer, zodat ik niet helemaal enthousiast kan zijn over deze uitvoering.
De keuze voor dansers als paarden werkte effectief en gaf aan het verhaal meer diepgang. Met de omkadering had ik een beetje moeite: deze Equus wordt strak gespeeld en is hedendaags. Toch voelen sommige thema’s, zoals de rol die het geloof speelt, wat gedateerd.
Bij Equus hoort natuurlijk bloot, alleen heb ik niet begrepen waarom de vader en ook de magistrate plots bloot gaan… Ik heb absoluut niets tegen functioneel naakt, maar ik snapte het niet in de context van het stuk. Misschien is het alleen mij ontgaan of ben ik wel te preuts… 😊
Samengevat heeft deze voorstelling mijn verwachtingen ingelost; niet overtroffen maar mij ook niet teleurgesteld.