“Broadway Bedevaart 4-12 januari 2010”
Gister, nog voor 8 uur ‘s ochtends, landde het vliegtuig uit New York JFK op Schiphol. Na een geweldige, vermoeiende en inspirerende eerste keer in New York weer thuis. Gister heb ik de hele dag geprobeerd woorden te vinden voor mijn indrukken uit deze week, en na 17 uur slaap ga ik er een poging aan wagen. Met hulp van mijn ‘Travel Journal’ en verschillende Playbills zal ik proberen de indrukken om te zetten in woorden. Ik ben niet van plan om van alle shows een lange samenvatting te geven, maar dit verslag zal waarschijnlijk niet zonder spoilers zijn. Je bent bij deze gewaarschuwd 😉
Dinsdag 5 januari: SOUTH PACIFIC at Lincoln Center - CENTER ORCH 301
Planning voor de eerste dag was om Mary Poppins te zien, maar die had helaas geen show op dinsdag. Uiteindelijk besloten we bij TKTS met 40% korting kaartjes voor South Pacific te kopen, wat een geweldige eerste keuze bleek te zijn.
Na de hele middag de zin uit Chess (‘it’s living your life in a show by Rodgers and Hammerstein’) gezongen te hebben begon de show daadwerkelijk. Ik vond het persoonlijk geweldig hoe het orkest in het zonnetje werd gezet: het podium in het Vivian Beaumont Theater was halfrond, maar kon naar achter geschoven worden, wat inderdaad gebeurde aan het begin van de show en tijdens curtain call.
Nellie werd gespeeld door Laura Osnes, die vanaf nu Kelli O’Hara (weer) vervangt. Ze speelt Nellie geweldig en wat een prachtige stem heeft ze! (Aanrader tussendoor: Laura Osnes die ‘How to return home’ van Kerrigan & Lowdermilk zingt, zie youtube).
De duidelijk klassiek getrainde Paulo Szot staat tegenover haar als een sterke, robuuste Emile de Becque. Samen speelden ze ook geweldig. De decors — die door de week steeds groter zouden worden met vrijdag als hoogtepunt — maakten de sfeer op het podium perfect. Een speciale vermelding moet gaan naar Li Jun Li als Bloody Mary, die haar rol perfect speelde.
Het einde deed me wel een beetje “deux ex machina†aan — waar kwam Emile vandaan? Of had ik iets gemist?
Overall was dit een geweldige show, die — helaas — in de rest van de week een beetje naar achter werd geschoven door het “geweld” van de andere shows. Toch had ik ook deze niet willen missen!
Woensdag 6 januari: Finian’s Rainbow at St. James Theatre — ORCH G 22
Eigenlijk was het pure toeval dat we bij deze show terecht kwamen. We hadden de poster zien hangen — waar we heel erg blij van werden - en hadden ergens gelezen dat een personage zich uitdrukt met vrijwel alleen balletdansen. Tel daarbij op dat Cheyenne Jackson erin speelt én dat de show student rush heeft: woensdagavond Finian’s Rainbow!
Helaas ’s middags de Wicked lottery verloren, maar deze (relatief korte) show deed Wicked zeker even vergeten. Het verhaal is op zijn zachts gezegd best vreemd. Omdat ik denk dat weinig mensen deze show kennen of nog gaan zien (helaas speelt het 17 januari zijn laatste voorstelling…) een korte samenvatting: de Ierse Finian McLonergan vertrekt met zijn dochter Sharon met een pot goud, die hij gestolen heeft van een leprechaun (Og). Zonder deze pot verliest hij zijn krachten, en zal helemaal mens worden al de 3 wensen verbruikt zijn. In het dorpje van de ‘sharecroppers’ is Woody Mahoney de belangrijkste persoon met zijn zusje Susan, de danseres.
Deze show gaat op een — in mijn ogen geniale — manier met racisme om. De racistische sheriff, die het land van de zwarte sharecroppers wil “afpakkenâ€, verandert per ongeluk door een wens van Sharon van huidskleur. Als het verhaal vordert wordt Sharon hierdoor aangezien als heks en ze willen de sheriff terugveranderen, maar de pot met goud is verstopt door Susan. Zij krijgt hierdoor haar spraak terug (met als enige zinnen: I love you / I love him, waarbij ze doelt op Og). Og staat nu voor een dilemma: of hij kan de pot met goud terugnemen, of gebruikt de derde wens om Sharon te redden en is voor altijd mens… hij kiest het laatste en uiteindelijk komt alles zoals in een fairytale goed, en kunnen Sharon en Woody trouwen.
Het stuk is kort, maar toch lang genoeg. Er zat niet één stuk in waarvan ik dacht ‘dat hadden ze wel wat in kunnen korten’. Dit was mede door de FANTASTISCHE cast. Jim Norton (Finian) had vaak de lachers op zijn handen. Zijn dochter Sharon (Kate Baldwin) had een overtuigend Iers accent en was overall erg sterk. Cheyenne Jackson (Woody) overtuigde vooral met zijn stem. Zoals eerder genoemd, kan niet iedereen dat: zijn zus (gespeeld door Alina Faye) danst als een echte ballerina, en Guy Davis als Sunny heeft als voornaamste taak om mondharmonica te spelen. Dit zorgt wel voor een prachtig moment als Susan haar dans-solo heeft, enkel begeleid door Sunny… de zwarte sheriff (Chuck Cooper) heeft net als Terri White een echte ‘soul’ stem — de laatste kan dat laten zien in haar nummer ‘Necessity’. Last but certainly not least is er nog Og, de leprechaun, die geholpen door zijn kostuum (dat steeds korter wordt…) een overtuigende leprechaun-becomes-human neerzet.
De mooie muziek van Finian’s Rainbow wordt versterkt door de passende choreografie, die de hele show echt een plezier maken om naar te kijken! Deze show zou (naderhand) echt de verrassing van de week blijken — een klein pareltje waarvan de pot met goud te vroeg op is… (?)
https://www.youtube.com/watch?v=VVOlGqJSwno
Donderdag 7 januari: Mary Poppins at the New Amsterdam Theatre — MEZZ J 109
Met de huidige ‘Op zoek naar Mary Poppins’ kon deze show natuurlijk niet overgeslagen worden op Broadway! Bovenden wordt op dit moment de rol van Bert gespeeld door Christian Borle, die sommigen waarschijnlijk wel kennen als Emmett uit de MTV opname van Legally Blonde! Nog een keer met dank aan het studentenleven een kaartje voor slechts $30 in het midden van de Mezzanine. De titelrol werd gespeeld door Laura Michelle Kelly, die de show geopend heeft in London. Om maar even een cliché opmerking te maken (als je doorleest komt er straks nog een!): ik heb Mary Poppins gevonden! Ze voldoet aan alle eisen die je maar voor Mary Poppins zou kunnen bedenken. Ze heeft de uitstraling, de stem, het danstalent, de magie. Haar trap-opren-kunsten zijn ook ongeëvenaard en bleven door de hele show gelach veroorzaken. Ik weet niet of dit “bij de rol†hoort of haar eigen inbreng is, maar ik hoop dat de Nederlandse Mary het ook doet!
Een aantal weken geleden had ik voor het eerst de film gekeken, en ik vind de veranderingen in het verhaal de show erg ten goede doen. Miss Andrew was geweldig in haar rol Plus als Ancient History student vond ik de inbreng (en vooral het einde) me Neleus erg leuk.
De show benadrukte voor mij nogmaals wat een vreemde nummers de Nederlandse Mary’s eigenlijk te zingen krijgen. Behalve ‘Think of Me’ kan ik me geen nummer herinneren dat laat zien wat voor sterke sopraan deze show nodig heeft. De hoeveelheid dansen en zingen vond ik daarentegen wel meevallen, hoewel Step in Time daar een uitzondering op is. Dat nummer was by far mijn favoriete scene, wat een energie!
Christian Borle was in mijn ogen een geweldige Bert. Ik had ooit een interview met hem gezien waarin hij vertelde zoveel moeite te hebben met het dansen (beste quote iets in de zin van: “Have you seen Legally Blonde? Maybe you noticed: I walked. EVERYWHEREâ€) maar dat was niet te zien. Hij heeft een erg prettige stem om naar te luisteren en zijn samenspel met zowel de kinderen als Laura Michelle Kelly was erg goed. Ik ben ervan overtuigd dat William Spaaij het goed gaat doen als Bert, maar hij heeft in mijn ogen wel “some huge shoes to fillâ€!
Er is natuurlijk maar één woord om deze show te beschrijven (ik had het beloofd): supercalifragilisticexpialidocious! Maar, eerlijk is eerlijk: deze show was heerlijk vrolijk en zat prima in elkaar… het kleinere Finian’s Rainbow maakte echter meer indruk. Er waren hier een aantal nummers waarvan ik weet dat ik ze op de cd vrijwel nooit ga luisteren en een aantal stukjes hadden in mijn ogen wel ingekort kunnen worden, bijvoorbeeld het stukje met de poppen… maar het is een vermakelijke show met op Broadway in ieder geval een fantastische cast!
—De rest van de verslagen volgt zo snel mogelijk!
Feel free to ask any questions 😊
