Ik heb deze voorstelling gister mogen zien (in een vrij lege zaal, er zat misschien 100 man) en ik had er, mede door de kritieken hier, niet al te hoge verwachtingen van. En ik moet zeggen, ik ben het voor een groot deel eens met de kritieken.
Pluspunten:
Roberto, Suzan en Yoran.
Ik moet zeggen, deze drie zijn erg goed. Zelf vond ik vooral het nummer van Tom Poes (Suzan Seegers) erg leuk, omdat ze daar even kon bewijzen hoe goed ze eigenlijk is. Ook Yoran de Bont speelde zijn personages met verve, het merendeel van de zaal begreep niet waarom Professor Sickbock niet kwam buigen. Dan heb je iets goed gedaan, denk ik zo. Ikzelf vond de Piloot/Steward van Yoran de Bont erg geestig. En dan Roberto de Groot… Ik moet eerlijk zeggen, de rol van Olie B. Bommel vond ik niet bijster interessant, het is een beetje een saai iemand. Mijn zusje van tien die ik had meegenomen, dacht er net zo over, want ze zei dat hij ‘wel goed’ was, maar dat ze ze zijn rol niet zo leuk vond. Maar hij zong en speelde goed, daar heb ik niks op aan te merken.
Het decor.
Het decor was simpel, maar effectief. Tof dat een stuur gewoon een auto kan voorstellen en een draaiende propellor met twee menselijke armen als vleugels een vliegtuig is 😊 Mijn zusje heeft erg gelachen om de projecties die interactie hadden met de acteurs, dat was dan ook erg leuk gedaan. Het decor is zeker een sterk punt van deze voorstelling.
Minpunten:
De muziek.
De liedjes, ik zou niet meer weten hoe ze gingen. Ik weet dat er ongeveer acht reprises over de auto gingen, dat Suzan een nummer zong was ik wel aardig vond, dat er op de ijsschots een aardig, maar misschien iets te lang duet werd gezongen en dat professor Sickbock een lied zong over wat zijn plan was (?). Maar verder, de melodie? Géén idee.
De tekst.
Ik vond het verhaal goed te volgen, hoewel er vaak over ingewikkelde zaken werd gesproken. Ik vroeg me af of de rest van het grut in de zaal (gemiddelde leeftijd een jaar of zes) het allemaal wel begreep. Daarom vroeg ik mijn zusje in de pauze of ze begreep wat Sickbock van plan was. Haar antwoord was iets over dat hij de wereld wilde bevriezen. Op mijn wedervraag waarom dat dan zo was, had ze niet echt een idee. Ik denk dat het allemaal iets te moeilijk is (er werd ook gezongen over gemeenschapszin, heeft een kind van acht een idee wat dat is?). Maar aan de andere kant, voor kinderen is een slechterik een slechterik en herkennen ze dat toch wel.
De lengte.
De voorstelling duurde lang. Misschien wel té lang. Er hadden echt wel een aantal scènes geschrapt kunnen worden, want er zat een hoop in wat het verhaal vertraagde.
Tom Poes.
Tom Poes is een hij, oké. Maar in de voorstelling is het zo duidelijk een zij en dat is jammer. Maak Tom Poes à³f mannelijker à³f noem hem gewoon een vrouw. Zoals mijn zusje al zei: ‘Dat pakje zit wel erg strak…’
Conclusie:
Al met al heb ik best genoten van de goede spelers en het inventieve decor. Maar er was ook een hoop wat me tegenviel. Als het geen cadeautje was voor mijn zusje, was ik er nooit heen geweest.
