Afgelopen zaterdag (17-02-2024) zijn wij naar de matinee gegaan van Starlight Express in Bochum. Wij hebben besloten dat wij minstens 1 keer per jaar naar een musical gaan met de kinderen, in de hoop dat zij net zulke musical fans worden als wij zijn geworden. Aangezien er geen (grote) musical rond Kerst was die onze kinderen aan zou spreken (wij gingen daarom alleen naar Aïda), hebben wij besloten om naar Starlight Express in Bochum te gaan. Bijna 15 jaar geleden waren wij hier ook en alhoewel Bochum niet dichtbij ligt voor ons, konden wij het mooi combineren met onze vakantie.
Allereerst, van 15 jaar geleden heb ik alleen onthouden dat ik het indrukwekkend vond. Aangezien vooral onze zoon van een beetje actie houdt, leek ons deze musical erg geschikt voor onze kinderen. Wij waren niet alleen met deze mening. Het viel op dat bij deze matineevoorstelling erg veel kinderen waren die vaak zelfs jonger waren dan onze kinderen (10 en 12). Nu is dat in Duitsland wel meer gebruikelijk, maar voor een musical waar de kaartjes niet echt goedkoop zijn (dankzij de kinderkorting is het nog betaalbaar) toch opvallend. Overigens, eind november hebben ze altijd een Black Friday verkoop. De kartjes zijn dan een stuk goedkoper, maar met kinderen tot en met 14 scheelt het niet veel omdat er dan geen kinderkortingen zijn. Ook zijn de populaire tijden niet of beperkt boekbaar. Echter, de vraag is dan ook is het het waard?
Het antwoord op de deze vraag moet mijns inziens positief worden beantwoord. De 2-urige voorstelling is een spektakel. Natuurlijk, het theater is erop gebouwd en dus is er meer mogelijk dan bij een normale voorstelling. Echter, wat mij vooral opviel was dat de voorstelling een goed tempo heeft waarbij er een goede afwisseling is tussen scenes met veel tempo en wat langzamere stukken (alhoewel mijn zoon daarvan nog teveel vond….). Persoonlijk hou ik hier veel van, zeker als alles logisch en goed in elkaar zit. Wat ook positief aan de voorstelling is, is dat deze niet alleen aangepast is aan deze tijd, maar ook actualiteit. Zo hebben ze een “Brexit” trein die zichzelf diskwalificeert omdat deze buiten de club wil, heeft men (waarschijnlijk nadat Rusland Oekraïne had binnengevallen) geen Russische vlag meer en wordt alleen de stok getoond tijdens de introductie van de landen (overigens, in de overzchtsvlag hebben ze Rusland er niet uitgehaald) en kon men het niet laten een opmerking te maken over de punctualiteit van de Duitse ICE (voor Nederlanders waarschijnlijk niet te begrijpen dat je in Duitsland meer vertraging hebt met de trein dan in Nederland). Wat ingrijpender is dat men de voorstelling, in volgens mij 2018, wat meer “geupdate” of “politiek correcter” heeft gemaakt. Zo is papa verandert in mama, en is het nummer “Ich bin ich” erin is gekomen. Je kan deze aanpassingen misschien “woke” noemen, maar vooral het nummer “Ich bin ich” is een verbetering dan het nummer wat er voorheen stond omdat dat nummer het tempo er weer even uithaalt op een moment dat dit goed van pas komt. Ook is het verhaaltechnisch misschien alleen maar beter geworden. Dat de rookwagon weg is, is natuurlijk ook een teken van de tijd. Wel vreemd is dat het castalbum wat verkocht wordt deze aanpassingen niet heeft meegenomen. Zeker omdat alleen het nummer “Ich bin ich” (legaal) te streamen is.
Over de cast niets meer dan lof. Natuurlijk, Duits is voor het grotendeel van de cast (bijna alle castleden) niet hun moedertaal, en dat hoor je. Echter, niet alleen maakt dat voor niet-Duitsers het allemaal iets gemakkelijker, het is en blijft een prestatie dat je niet alleen moet goed kunnen acteren en zingen, maar ook goed rolschaatsen. Reva Rice is een genot om te horen. Voor de voorstelling hoorde wij haar, toen wij om het theater liepen, haar inzingen en mijn zoon was meteen onder de indruk (“zit die vouw ook in de show?”). Erg goede keuze om die rol erin te zetten. Haar stem is subliem. Ook de rest van de cast was vocaal goed en heb geen valse noot gehoord (alhoewel als je onder de indruk bent van het spektakel je veel kan missen). Het nummer “Ich bin ich” blijft overigens goed hangen en onze dochter zingt het soms nog steeds…. Wat wel jammer was, was dat het geluid de eerste 10 minuten niet goed was. Gelukkig heeft de geluidstechnicus het herstelt, maar het was hierdoor niet goed te verstaan en mag eigenlijk niet gebeuren. Ook mag het tijdens de eerste sterrenhemel iets donkerder zijn. Nu zag je nog het dak, wat toch een beetje een mindere beleving is. Overigens, later in de voorstelling was dit wel perfect geregeld. Verder had de cast er duidelijk zin in, wat afstraalde op het publiek wat daardoor ook enthousiast meedeed.
Alhoewel ik van de voorstelling van bijna 15 jaar geleden alleen had onthouden dat het spectaculair was, kreeg ik gaandeweg toch weer door waarom ik het toen zo spectaculair vond. Het is een voorstelling die mijns inziens perfect in elkaar zit qua tempo en beleving. Als ik het in filmtermen zou moeten beschrijven dan zou ik zeggen dat het cinematografisch een zeer goede voorstelling is en een lust voor mijn ogen. Verhaaltechnisch geen hoogstandje, maar visueel, voor mij, een spektakelstuk met kippenvel momenten! Overigens, onze kinderen waren ook enthousiast. Wel de volgende keer (want die moet er van hun komen) kaartjes voor de plaatsen net achter de eerste baan (die achter het parket). Wij zaten in het parket en alhoewel je dan de cast goed kan zien, mis je toch wel wat. Nu heb je sinds kort nieuwe stoelen die 360 graden draaien (en die duidelijk breder zijn dan de normale stoelen), maar volgens onze kinderen zijn dat niet de beste plaatsen. Persoonlijk ben ik het misschien wel met hun eens, alhoewel ik die stoelen ook wel eens wil proberen (zien er erg comfortabel uit). Dan maar nog twee keer gaan :), en dan niet over 15 jaar.
Hoofdrollen:
Rusty: Nathan Daly
Pearl: Molly Mcguire
Mama: Reva Rice
Greaseball: Rory Mccollum
Dinah: Jessica Lapp
Electra: Tom Nihill
Caboose: Daniel Ellison
