Rustig aan 😛 Ik had tijd nodig om even na te denken over La Cage aux Folles!

Het was de eerste avond van de nieuwe cast met o.a. Jeffrey Tambor als Georges en… Harvey Fierstein als Albin! Ik had een prachtkaartje op rij 3, met een beetje restricted view, maar heerlijk! De zaal zat vol liefhebbers.

De show begint al goed met de Door bitch die het publiek opwarmt, bij de ingang en vlak voor de show even doorneemt wie er een verjaardag of anniversary viert 😛 Heel fout. http://www.playbill.com/multimedia/video/4277.html 

En dan is het zover, de verwachtingen zijn hooggespannen en de nieuwe mensen zijn duidelijk nerveus, begrijpelijk, maar had wel invloed op de show. Maar desalniettemin… genoten :D Het was nu al een goede show, maar over een week is het briljant!

Jeffrey Tambor moest ik aan wennen. Het is geen geweldige zanger, maar als acteur des te beter. Ik vond hem eerst er wat te oud uit zien om een zoon van pas 24 te hebben. Maar hoe verder de show ging, hoe heerlijker het werd. “Look over there” was prachtig. Het samenspel tussen hem en Harvey Fierstein werkt perfect, een min of meer gelijkwaardige relatie, waarbij het ene moment de één meer invloed heeft, en daarna de ander.

En dan Harvey… zodra hij off-stage zijn eerste zin uitspreekt, heeft het publiek hem al in hun armen gesloten. En meer dan terecht. Natuurlijk hij is de schrijver, zijn Albin/Zaza is heel kwetsbaar, niet echt een ontzettende diva, al komt de diva met vlagen voorbij. In ‘I am what I am’ komt alle woede en gekwetstheid er uit. Plus dat dan blijkt dat als hij zingt, er ook een heel ander, gevoeliger geluid in zijn stem zit dan wanneer je hem hoort praten. De one-liners werken perfect, “Masculinity” is te leuk 😊

De Cagelles waren meer dan prachtig, met natuurlijk als uitschieters Hanna (in combi met Francis 😊 zitten die rollen ook in de Nederlandse versie?) 

Maar degene die er voor mij het meeste uitsprong, was Jean-Michel, gespeeld door A.J. Shively (al kan dat dus zijn door de zenuwen van de Leading Men). Je ziet zo goed dat hij er moeite mee heeft om Albin weg te sturen, maar probeert het voor zichzelf goed te praten door zich voor te houden dat dit de enige manier is om met Anne te kunnen trouwen. Een prettige stem om naar te luisteren. “With Anne on my Arm” is gewoon mooi.

Ja, een zeer geslaagde avond. Mochten er liefhebbers zijn, ik heb 1 Playbill te veel meegenomen, laat het even weten. En dat was al bijna weer het einde van mijn New York bezoekje, zo meteen naar Spiderman :D

PS: als ik toevallig straks 3 Zorro’s tegen kom op Times Square, moet ik nog iemand laten struikelen?  :duivel:

Leuk verslag! Ben heel benieuwd naar Harvey!

En ja de relatie tussen Francis en Hanna zit er in Nederland ook in 😊 Hij blijft niet gespaard 😉

Een vriend van me zei dat er een totaal andere lading aan de Nederlandse versie zit, dus als je die nog gaat zien, ben ik erg benieuwd wat je daarvan vindt.

Veel plezier nog!

Klaske - 16 February 2011 04:42 PM

PS: als ik toevallig straks 3 Zorro’s tegen kom op Times Square, moet ik nog iemand laten struikelen?  :duivel:

Leuke verslagen allemaal!
Van mij hoef je niemand te laten struikelen…
Je mag Ruud mijn nummer wel geven? 😛

Mooie verslagen, Klaske! Best wel een beetje jaloers :tong:

En Brent Barrett in Chicago. Tja, ik ben dus een van degene (velen? weinigen?) die hem destijds in de Londense Kiss Me Kate (2002) heeft gezien.

“Elk muzikaal nummer is een hoogstandje en dankzij de aanwezigheid van Brent Barrett, die de rol van Fred Graham & Petruchio ook al op Broadway speelde, wordt deze musical tot een hoog niveau getild.”

Dat waren destijds mijn woorden. Ik moet snel maar weer eens de dvd bekijken…

Kiss me Kate moet je toch op regelmatige basis kijken, Svenn! Anyway, ik zit weer op de bank thuis met een jetlag, maar ik wilde alvast wel even meegeven: “I saw Spiderman and survived!” met één showstop.

Als je met hele lage verwachtingen naar een show gaat, kan het alleen maar meevallen. Ja, Spiderman kon absoluut een beter verhaal en betere muziek gebruiken. Aan de andere kant, het is gebaseerd op een actieheld. Dan wil ik ook actie 😊 en die kreeg ik, dus 30 dollar goed besteed!

Later meer!

Tijd voor het Spider-Man verslag!

Ik heb niets met Spider-man, bij ons thuis werden die strips niet gelezen, ik heb nog nooit een Spider-man film gezien. Al heb ik wel een vage herinnering van een tekenfilmversie… maar goed. Ik wist dat die knul gebeten was door een radioactieve spin. Ik zou naar de huisarts gaan, maar hij gaat de wereld redden. Dat kan ook.

Spider-man is sinds 28 november al bezig met try-outs. Dus nu zeker zo’n 80 voorstellingen en er wordt naar eigen zeggen nog steeds aan gewerkt. De première gaat volgens de New York Times voor een 6e keer verplaatst worden tot NA de Tony Awards. Er schijnt een nieuwe script doctor aangetrokken te zijn, Paul Bogaev voor nieuwe arrangementen. En U2 schijnt nieuwe muziek te gaan schrijven. Al is dat op moment nog niet gebeurd. http://artsbeat.blogs.nytimes.com/2011/02/21/spider-man-producers-hire-help-more-delays-possible/

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, dus begin bij het begin! SPOILERS

Met een scène van Mary Jane die aan een brug/gebouw bungelt, Spiderman moet haar redden, de grote kartonnen Green Goblin snijdt het touw door.

En dan stappen we over naar de Geek Chorus, 4 tieners (3M, 1V), het lijkt alsof ze het verhaal van de voorstelling schrijven, het zou ook kunnen dat ze op een strip-conventie zijn, maar hoe dan ook erg lekker uit de verf komt het niet. Het lijkt er meer op dat ze er alleen maar zijn om de gaten in het verhaal een beetje op te vullen.

Het verhaal begint echt als het meisje van de Geeks, die inbrengt dat er voor Spider-man er al een vrouwelijk variant was. Ze leest de Griekse mythe van Arachne voor. In het kort: Arachne was zo goed in weven dat de godin Athena jaloers werd en haar uitdaagde voor een weef-wedstrijd.  Arachne won. Athena boos. Arachne werd veranderd in de eerste spin op aarde.

Dit wordt in de musical echt heel mooi gedaan. Ik ga proberen het beeld te schetsen, het is een beetje Cirque-du-Soleil-achtig. Verticaal zitten 6 vrouwen in schommels gemaakt van lange doeken. Ze schommelen van voor naar achteren, als ze op het verste punt voor zijn, schiet er een doek horizontaal naar de top van het theater. De vrouwen schommelen naar achteren, en er schiet nog een doek naar boven. Zo krijg je een soort geweven effect. Ondertussen komt Arachne uit de lucht, en ze wordt vervloekt. Ik zat aan de zijkant in de zaal en kon achter de actrice kijken. Op haar rug heeft ze een soort rugzakje hangen waar op het moment van de vervloeking naar spin-zijn haar extra poten uitkomen. Beetje freaky, maar erg mooi! Echt dat je denkt: Nou dit kan wat worden! Ook het nummer “Behold and Wonder” is een goed begin.

Van Cirque du Soleil gaan we nu over naar de wereld van de strips. We zijn op de middelbare school van Peter Parker en zien hoe hij gepest en in elkaar geslagen is door de rest van de klas, “Bullying by Numbers”. Het decor is gebaseerd op de stripboeken. Dit werkt heel vervreemdend, maar het is consistent uitgevoerd, dus dat went. Het enige wat niet werkt, is op het moment dat Peter in elkaar geslagen wordt, er mensen langs lopen met bordjes met van die teksten met: ‘BAM! WHAM!’ Sorry, maar dat leidt af.

We gaan naar de buurt waar Peter en Mary Jane wonen, en nu krijgen we een klein stukje achtergrond informatie waar we later nooit meer (of nauwelijks)  op terug komen. Peter heeft het moeilijk met de pestkoppen en zijn oom en tante zeuren dat ie goed zijn best moet doen op school. Mary Jane heeft een alcoholverslaafde vader die haar mishandelt (nou ja, min of meer). Horen we nooit meer iets over, maar het is wel goed voor een uiterst vergeetbare ballad “No More”. Ja, hoofdrolspelers zijn altijd uitermate getormenteerd, maar moet daar zulke saaie voorspelbare muziek bij? Het houdt zo op.

De volgende scène is het schoolreisje naar het laboratorium van professor Osborn. Die doet iets met genetische manipulatie. En iets met spinnen. Hieronder een decormaquette

Er is geldnood in het lab, maar de professor is alleen maar bezig met zijn werk. Lang verhaal kort, liedje “DIY (do it to yourself) World”, een spin ontsnapt en bijt Peter. Is het Arachne, zou kunnen. Geen idee.

Peter heeft zijn krachten, probeert ze uit. Ik heb er geen probleem dat je de draden gespannen ziet door het theater, maar ik wil niet of nauwelijks zien hoe de kabels aan de acteur vast zitten! Daar zijn kostuums voor, daar kun je heel goed van alles onder en in verbergen. Voor deze scène en alleen voor deze scène heeft de acteur een band over zijn kleding aan. Wat er dus echt niet uit ziet. Maar het idee is er. Het systeem werkt goed en Peter springt heel leuk van muur naar muur naar plafond. Het nummer heet “Bouncing off the walls”, wat de lading dus wel redelijk dekt.

Hij weet niet zo goed wat ie met z’n krachten aan moet. Hij wil gaat er mee geld verdienen, hij verslaat een of andere opblaaspop (ja je leest het goed) die een bokser voorstelt. Hij krijgt 1000 dollar.  De grootste pestkop heeft iets met Mary Jane, rijdt de oom van Peter omver, Peter lichtelijk in de war en Arachne geeft hem zijn Spider-man outfit. Spider-man is born “Rise above”. Wat er verder met de pestkop gebeurd is niet bekend, we zien hem nooit meer terug.

Peter gaat wat mensen redden, dit met poppen, heel cartoonesk, maar we komen aan bij waar we voor komen, het geslinger door de zaal! En je kunt zeggen wat je wilt, dat je Mary Poppins en Tarzan etc, ook hebt zien vliegen/slingeren, maar dit is wel een stapje spectaculairder. Het gaat soepel zonder enige moeite, van het toneel, naar het eerste balkon en het tweede balkon en terug. Sommige recensies klaagden over dat je de draden kan zien zitten, maar dat is niet te vermijden dus ook niet iets om over te gaan zeuren. Peter verslaat een stel bankrovers.

Waarschijnlijk maken we hier ergens een tijdssprong, maar dat wordt nergens op een of andere manier vermeldt. De eigenaar van de lokale krant gelooft niet dat Spider-man een held is of überhaupt echt is. Peter is er op miraculeuze wijze in geslaagd om foto’s van Spider-man in actie te maken (geen idee hoe) en de krant koopt die.

Dan gaan we terug naar het lab van Osborn. In een ongelooflijk overbodige choreografie wordt Osborn door 4 militairen (en een heel ensemble soldaten) onder druk gezet, “Pull the Trigger”. Ik begrijp niet goed waarom, maar hij moet iets doen/maken om Spider-man te verslaan of het leger te helpen hem te verslaan. Zoiets in elk geval en aangezien het lab het geld nodig heeft, doet ie het niet.

Mary Jane en Peter zijn nu een soort van stelletje (nogmaals, wat er met die ex-vriend van haar gebeurd is, geen idee) en hebben een dubbel duet met Osborn en zijn vrouw, “Picture This”. Ook geen idee waar het over gaat, maar op het toneel gaat Osborn in een soort machine staan en vraagt zijn vrouw ‘pull the switch’, zij zegt het is gevaarlijk, maar doet het toch (nou ja, ze doet niet ‘pull the switch’ maar ‘push the button’, maar dat terzijde). Osborn veranderd in de Green Goblin. Emily dood. Goblin boos.

Even vaag wat er hier precies gebeurd, maar de Green Goblin heeft Mary Jane aan de top van het Chrysler Building gehangen (Waarom haar, who knows, Spider-man is nog nauwelijks bekend, laatst wie er vaak met hem gezien wordt en wie je dus als slechterik kan kidnappen als aas) en heeft Peter Parker gevangen genomen en gedrogeerd, terwijl hij op een groene piano speelt. Ik herhaal: terwijl hij op groene piano speelt. Peter draagt zijn Spider-man pak, behalve zijn masker. The Green Goblin drinkt champagne en zegt dat hij in hem zijn eigen creatie ziet, zijn ideale zoon. Voor de Spider-man kenners, de echte zoon van Osborn en de beste vriend van Peter, Harrie, komt in de hele musical niet voor. Sorry. Ze hebben een discussie, die eindigt met dat Peter Mary Jane gaat redden.

Hij springt van het Chrysler Building, zonder masker, die gooit de Green Goblin achter hem aan en op miraculeuze wijze is het Peter gelukt tijdens zijn sprong zijn masker op te doen, Mary Jane veilig op de grond te zetten en in de lucht te gaan vechten met de vliegende Goblin.

Het is zo’n 5 minuten voor de pauze en dan gebeurt het! Spider-man en de Green Goblin vliegen door de zaal, erg spectaculair (Spider-man landt een keer naast mijn stoel) en op het moment dat Spider-man terug slingert naar het podium, mist ie zijn platform. Hij probeert het nog een keer maar heeft niet genoeg snelheid. Resultaat: SHOW STOP!

Voor de techniek zijn ze vooral bezig om Spider-man weer naar beneden te hijsen. In de tussentijd hangt Patrick Page als de Green Goblin boven het publiek. Hilarisch om te zien, vooral toen ie ging proberen een afspraakje te regelen met de vrouw die recht onder hem zat.
Dit idee (niet van de voorstelling die ik bezocht):
https://www.youtube.com/watch?v=wOBPdycGIEg

Goed, dit duurde maar een paar minuten, waarschijnlijk heb ik (en de rest van het publiek) hierdoor een klein stukje in het verhaal gemist, want het verhaal wordt weer opgepakt als de Green Goblin van het Chrysler Building af valt (hoe ie dat doet terwijl hij kan vliegen) en Spider-man is herenigd met Mary Jane.

PAUZE!

Ik ben halverwege afgehaakt! Niet vanwege je schrijfstijl, maar het verhaal heeft totaal geen rode draad.. of wel?

Tot nu toe valt het wel mee, het verhaal vertoont hier en daar wat gaten, maar zo zijn er wel meer musicals. Het echte rare begint nu pas te komen.

De tweede akte begint met een discussie van de Geeks wie de beste slechterik was waar Spider-man het ooit tegen op genomen heeft, nu de Green Goblin dood is, moet er een nieuwe komen. Nogmaals, geen idee wat hun functie precies is binnen de musical. We krijgen nu een soort ‘mode show’ van slechteriken.
Goed. En sommigen zien er nog wel redelijk uit, maar kom op: een acteur in een opblaasbaar pak van een wetenschapper die veranderd in een opblaasbare hagedis? Ik kan ben echt heel erg voor artistieke vrijheid, maar sommige dingen… kunnen echt niet! Hoe dan ook, wat dan ook. Spider-man verslaat ze een voor een (“Spider-man Rising”). Dit nummer lijkt op de opening van de tweede akte van The Lion King, stokjes met vlaggetjes/vogels, en een rasta op drums met plakband.

Peter ligt te slapen en Arachne bezoekt hem in zijn dromen (“Turn Off the Dark”), het gaat om dat ze bij elkaar horen. We krijgen een soort luchtballet zoals we dat ook zagen in “Can you feel the Love Tonight” in The Lion King. Veel gedraai etc.

Als hij wakker wordt, spreekt Mary Jane een voice mail in.  Ze is in tussen actrice geworden en nog een redelijk succesvolle ook. Het probleem is dat Peter niet op de première is. Dan stappen de Geeks zijn kamer binnen en gaan met hem de discussie aan over het wel of niet vertellen aan Mary Jane wie hij werkelijk is, “Walk Away”. Hij doet het niet. Mary Jane lichtelijk geïrriteerd.

Ze gaan dansen, de stroom valt uit in de hele stad. Blijkt het werk van Arachne te zijn. Goed, die slechteriken van de mode show komen terug, plunderen de stad (dit gebeurd door middel van projecties) en Peter en Mary Jane zitten op het balkon blikvoedsel te eten en Peter doet een aanzoek. Mary Jane zegt ja.

Ergens hier zitten de nummers “Think Again” van Arachne en haar Furies en “Sinistereo” gezongen door Jeb Brown, Dwayne Clark en Luther Creek, dit zijn 3 ensemble leden. Ik heb geen flauw idee waar de nummers overgaan, laat staan waarom deze 3 opeens met hun eigen naam in de songlist staan.  Misschien was dit laatste nummer geschrapt tijdens mijn voorstelling.

We gaan verder met Arachne, die is nogal gefrustreerd over het geplande huwelijk. Ze had Peter voor zichzelf bedacht. En we krijgen nu de briljante opmerking: “What does that two-legged girl have, that I don’t have.” En als je denkt dat deze opmerking al briljant was, wacht op het antwoord dat ze zelf geeft: “I know! Shoes!” We krijgen nu een nummer van spinnen die schoenen gaan dragen. En dan ook nog eens schoenen die niet bij elkaar passen! Ik kan niet eens uitleggen hoe fout dit nummer is. Van alle foute nummers ooit geschreven voor een musical staat deze heel hoog op de lijst, zo niet op nummer 1. Het nummer heet trouwens “Deeply Furious”.

http://0.tqn.com/d/performingarts/1/0/b/0/-/-/spideydancers.gif (foto is te groot)

Mary Jane heeft nog een nummer dat heet “If the World Should End” zo’n belt solo. Geen idée waar het over gaat. Het was vooral hard. Ze wordt vanuit haar huis gekidnapt door de Green Goblin die opeens weer levend is.

Peter zingt “The Boy falls from the sky” en komt terecht in de wereld van Arachne. Ze vertelt hem dat alle slechteriken maar illusies waren, het was haar werk. Tijd dus voor de Phantom-achtige finale (“Love me or Kill me”)! Arachne heeft Mary Jane gevangen genomen en als een prooi gesponnen in spinnenweb. Peter probeert bij haar te komen, lukt niet. Arachne wil dat hij voor haar kiest. Peter weigert. Peter zegt dan: als je Mary Jane laat gaan, blijf ik voor eeuwig bij je. Arachne is geraakt door dit besluit, laat Peter en Mary Jane gaan (onder het motto: als het zo moet, hoeft het voor mij niet meer). Peter heeft op een of andere manier hiermee haar vloek verbroken, Arachne kan sterven. Peter vertelt Mary Jane dat hij Spider-man is, en hij vliegt weg door de zaal. Eind voorstelling.

Tot dusver.

Ik vind Arachne als personage goed gevonden om haar met het Spiderman verhaal te verbinden. Het is helaas belabberd uit gewerkt. Het had een boeiende combi kunnen worden tussen Griekse mythen en Comics, maar na de opening zoveel van Arachne zie je niet. Laat staan dat je merkt wat ze wil. Vanuit de mythe komt ze niet arrogant over dat ze zo zwaar gestraft moet worden. Ze lijkt ook eerst aan de goede kant te staan door Peter zijn pak te geven. Niets duidt er op dat ze haar vloek kan opheffen, laat staan dat ze daar Peter voor moet gebruiken. En ik ben gek op slechteriken die doordraaien, maar dan wil ik daar wel graag wat meer achtergrond van zien.

Of van de hoofdpersoon. Zou ook leuk zijn. Peter en Mary Jane kunnen me echt 3 keer niets interesseren. Norman Osborn heeft een veel boeiender verhaal om te vertellen. Maar ja, hoor je ook weinig van.

Het decor is zoals gezegd gebaseerd op de cartoons, maar wel gaaf. Vooral als we door New York gaan en het Chrysler Building uit wel 3 of 4 verschillende gezichtspunten zien. De rare punten zitten alleen als ze opeens grote kartonnen sets gebruiken voor De Green Goblin, Spider-Man en een Baby. Het getekende decor is verder iets waar je aan moet wennen, maar doordat het dus overal zo gebruikt wordt, is dat niet heel erg. Het is wel weer jammer dat ze in de tweede akte op een totaal ander idee overgaan en heel veel projecties gaan gebruiken.

Het is onduidelijk wanneer het zich afspeelt, qua aankleding zien sommige scènes er uit als de jaren ’40, andere jaren ’60 en ze hebben het over mobiele telefoons en internet. Schiet mij maar in de feestverlichting. De kostuums over het algemeen zijn heel simpel, behalve die van de slechteriken.

Conclusie: Het is best wel een geinige show. Zeker voor de 30 dollar die ik betaald heb voor een eerste-rangskaartje. Voor de volle prijs was deze show veel slechter geweest. Het verhaal zit vol gaten, geen tot nauwelijks uitdiepen van de personages, saaie muziek. Maar toch, ik had dit spektakel niet willen missen. Ik heb wel echt iets unieks gezien. Iets wat waarschijnlijk geen lang leven is beschoren, laat staan dat het ooit naar Nederland zou komen (alsof je dat moet willen 😉 )

En voor wie wil, de trailer met wat bewegende beelden.
https://www.youtube.com/watch?v=RwIjtozjAaI
-  Spider-man vliegt door New York
-  Opening met Arachne
-  De middelbare school
-  “Pull the Trigger”
-  Peter wordt in elkaar geslagen
-  Bonding with Mary Jane
-  Het groene shot is Osborn die veranderd in de Green Goblin
-  Meer bonding
-  Bankrovers uitschakelen
-  Opening 2e akte
-  Slechteriken modeshow
-  Discussie met de Green Goblin op het Crysler Building
-  Pauze finale gevecht.

[edit jeroen, foto door url vervangen ivm grootte en uitrekken forum]

Annelot91 - 22 February 2011 09:18 PM

Ik ben halverwege afgehaakt! Niet vanwege je schrijfstijl, maar het verhaal heeft totaal geen rode draad.. of wel?

Niet echt, nee 😉

Dat is het grootste probleem. Ik denk dat er best een interessante voorstelling rond Spiderman te maken valt, maar dit was het niet.

De plaatjes maken het goed te lezen idd 😉 , maar het is ook leuk geschreven.

De voorstelling zelf lijkt me wel heel vaag. Vooral ook de combinatie tussen het vliegwerk/ Circus de Soleil werk en de kartonnen borden en opblaasfiguren. Ik heb ook niet meer dan een handjevol scènes uit de films geziens maar ik meende me te herinneren dat er een huwelijksaanzoek in het derde deel zat. Net even opgezocht en dat klopte. Dat betekent dus dat hele verhaal van Peter en Mary Jane uit de musical over drie films was verspreid. Geen wonder dat alles zo voorbij vlieg daar.  :tong:

Vind het trowens wel raar dat er kritiek wordt geuit op het zien van draden. Dat hoort toch juist bij Spiderman? Die vliegt niet maar beweegt zich voort via zelfgesponnen draden.

klinkt als een musical, waarbij de makers alle films en wat boekfragmenten, plus een eigen briljant idee allemaal in een show stoppen, waardoor als je de voorkennis niet hebt, je het nooit gaat snappen. Geen idee waarom mensen dat doen, kies gewoon of een film of een boek en gebruik dat!

Vind het trowens wel raar dat er kritiek wordt geuit op het zien van draden. Dat hoort toch juist bij Spiderman? Die vliegt niet maar beweegt zich voort via zelfgesponnen draden.

Ik snap dat gedoe over die draden ook niet goed. Niet alleen omdat Spiderman zich zo voort beweegt, maar ook omdat het niet realistisch is om te denken dat je dat volledig onzichtbaar kan maken. Bij Mary Poppins/Tarzan/Lion King/etc. zie je toch ook de draden zitten.

marly - 23 February 2011 07:18 AM

klinkt als een musical, waarbij de makers alle films en wat boekfragmenten, plus een eigen briljant idee allemaal in een show stoppen, waardoor als je de voorkennis niet hebt, je het nooit gaat snappen. Geen idee waarom mensen dat doen, kies gewoon of een film of een boek en gebruik dat!

Precies, dat was met Lestat ook zo, gebaseerd op de boeken van Anne Rice, als ze zich aan 1 boek gehouden hadden ipv 3, was het veel beter geweest.

Of Nederlands voorbeeld 3 Musketiers, 1 visie ipv iedereen een zak geld geven en zeggen: doe maar wat je leuk vind!

Volgens mij heeft de musical wel potentie maar het verhaal moet stukken beter uiteraard. bovendien is het al een lange aaneenschakeling van fouten/problemen uitgestelde premieres etc.. ben wel nieuwschierig of het nog een succes gaat worden maar vrees het niet

Toch wel opvallend dat de musicals van Julie Taymor mij vaak niet zo interessant lijken, terwijl ik haar films wel heel goed vind.

Er zijn overigens weer nieuwe tekstschrijvers aangenomen om in de laatste maand toch nog veranderingen in het script aan te brengen