Gisteren een prachtige ‘Das Wunder von Bern’ gezien in het nieuwe Stage Theater an der Elbe in Hamburg. De avond begint al bijzonder als je vanaf de stadszijde met een speciale pendelboot de Elbe oversteekt en in de richting van het theater vaart, met het theater waar Der König der Löwen wordt gespeeld daar vlak naast. ‘Das Wunder von Bern’ is de eerste bespeler van het nieuwe theater, dat dus nog maar een paar maanden in bedrijf is. Binnen voelt het vertrouwd voor Nederlanders. Veel kunst aan de muur, onder auspiciën van Jeanine van den Ende, met een aantal prachtige foto’s (schilderijen bijna) van Erwin Olaf, waaronder ‘Das Wunder von Bern trifft die Blechtrommel’ (zwischen 99 Luftballons).
De musical speelt in het Duitsland van 1954. Een tijd waarin Duitsland weer opgebouwd moet worden, niet alleen in materiële zin maar ook in psychische zin. Voor dat laatste zorgt de onverwachte winst van het West-Duits voetbalelftal tijdens de wereldkampioenschappen voetbal in Zwitserland. In de finale in Bern winnen de Duitsers van de onverslaanbaar geachte Hongaren, van wie ze in de poulewedstrijden nog verloren met 8-3.
Dat hele verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de 12-jarige Matthias Lubanski (gespeeld door Pelle deze avond; er worden in het geheel geen achternamen genoemd bij de kindercast). Hij groeit op met zijn moeder en oudere broer Bruno en zus Ingrid. Zijn vader kent hij niet. Voor zijn geboorte vertrok zijn vader naar het front, na de oorlog werd hij jarenlang als krijgsgevangene vastgehouden in Rusland. 1954 is ook het jaar dat vader Lubanski terugkomt, en wat eerst zo mooi leek, met het hele gezin weer bij elkaar, lijkt uit te lopen op een drama. Vader kan niet wennen aan het gewone leven en aan zijn vrouw en kinderen, en moeder en de kinderen kennen hun vader niet meer terug. Dit leidt tot het vertrek van zoon Bruno en een gehele splitsing van het gezin dreigt. Maar met de Duitsers in de finale van het WK en het groeiende zelfbewustzijn van de Duitsers weet vader Lubanski zich ook te herpakken. Beide verhaallijnen lopen mooi door en naast elkaar. Matthias is namelijk goede vrienden met voetballer Helmut Rahn, één van de spelers van het Duitse elftal.
Das Wunder von Bern is gebaseerd op de gelijknamige speelfilm uit 2003 van regisseur Sönke Wortmann. Ik vond deze film al prachtig en kan eigenlijk niet anders zeggen over de musical. Prachtig vormgegeven, mooie liedjes en een uitstekende cast. Waar de film natuurlijk gewoon in de beklemmende sfeer van de jaren ‘50 blijft, kan in de musical af en toe ontsnapt worden en wordt het stuk zo een beetje lichter, vrolijker en humoristischer. Mooie choreografieën met voetballers, met een stukje voetbalacrobatiek bovendien. Aan het eind van het stuk, als de finale in beeld wordt gebracht kom je ogen tekort, als delen van de wedstrijd worden nagespeeld op een rechtopstaand vlak, met de voetballers hangend in de lucht en lopend tegen het vlak.
Een fantastisch verhaal wordt mooi in beeld gebracht en uitstekend gespeeld. En het feit dat je in een zaal zit vol met Duitsers maakt de beleving nog net ietsje meer bijzonder. Absoluut de moeite waard dus, ondanks de gigantisch dure kaartjes. Maar ja, zo vaak zie je Duitsland nou ook weer niet wereldkampioen worden.
