Op zondag 26 en maandag 27 juni komt er weer een nieuwe editie van de parodievoorstelling Musicals Gone Mad in het Oude Luxor: https://www.luxortheater.nl/voorstellingen/266/Parodie_op_het_afgelopen_musicalseizoen/Musicals_Gone_Mad_2016/ Cast is nog niet bekend.

Geboekt voor maandag:-)

Cast Musicals Gone Mad 2016 bekend

Een rol krijgen in een musical is momenteel het ergste wat een acteur kan overkomen. Tegenwoordig spreekt men liever van ‘muziektheater’ of ‘theaterconcerten’. Serieuze acteurs zetten — niet gehinderd door enig musicalhistorisch besef — muzikale toneelstukken op de planken, terwijl grote megamusicals genoodzaakt zijn onder te duiken in een achterhuis. Degenen die vroeger triomfen vierden in musicals, behoren nu tot de outcast van het theaterlandschap. Musicals Gone Mad probeert hen in deze moeilijke dagen een stem te geven. Musicals Gone Mad is op zondag 26 en maandag 27 juni 2016 te zien in het Oude Luxor Theater te Rotterdam.

De volgende acteurs hebben vandaag bekend gemaakt mee te doen aan de jaarlijkse parodievoorstelling: Jacqueline Aronson, bekend van Sister Act en Hartsvrienden, Maike Boerdam, zij speelde onder andere in Hartsvrienden en Mary Poppins, Cinthia de Neef, bekend van haar rol in All Shook Up — Love Me Tender, Jasper Kerkhof, vervulde rollen in Chess en Ciske de Rat, Richard Spijkers, bekend van Peter Pan — The Neverending Story en Beauty and the Beast, en Bas Timmer, onder andere bekend van Wickie de musical en The Little Mermaid. Mylène d’Anjou, bekend van haar rollen in Grease en Mamma Mia!, presenteert de voorstelling, mits ze op tijd ongezien het Oude Luxor Theater binnen kan glippen. Mocht dat niet lukken, dan zal Pierre (de stem) de honneurs waarnemen.

Speciaal voor iedereen die afgelopen seizoen niet dood bij een musical gevonden wilde worden, laat Musicals Gone Mad in één voorstelling alle grote producties nogmaals de revue passeren. De show is te zien op zondag 26 juni en maandag 27 juni in het Oude Luxor Theater te Rotterdam. Kaarten kunnen worden gereserveerd via http://www.luxortheater.nl, of bij de kassa van het Luxor Theater: (010) 484 33 33.

Regie & choreografie: Marleen van der Loo Liedteksten, script & kostuums: Petra C. van der Eerden Script & vormgeving: Marinus de Graaf
Muzikale leiding & piano: Michiel Münninghoff
Bas: Wouter Kronenberg
Drums: André van Damme
Licht: Jan Kortbeek
Geluid: Jan van Dijk
Pierre: Jeroen Phaff

Musicals Gone Mad is een productie van M Theaterproducties. Meer informatie over Musicals Gone Mad is te vinden op http://www.musicalsgonemad.nl.

Bron: Musicalsites

Na een paar jaar overgeslagen te hebben was ik toch weer benieuwd naar het niveau van Musicals Gone Mad nu. Sinds dat Forbidden Musicals is vervangen door dit nieuwe concept ben ik nooit echt enthousiast geweest. Het miste de scherpte, en blijft te lang op bepaalde details hangen

Maar het was een verrassend leuke avond, en men was ook een stuk harder dan ik me van voorgaande edities (die ik wel zag) kon herinneren. Niet de opening overigens, die deed me absoluut niets. De ‘musical-underground’ vond ik niet echt een pakkende vondst; wel leuk dat er een kort fragment van MW,TV werd gebruikt in het ritsje BN-ers die negatief over musical praten terwijl ze er wel van vreten.

Maar het vervolg, met alle grote producties van dit seizoen is een stuk scherper en leuker. Bij Het meisje met het rode haar en De Tweeling wordt op een goede manier de vinger op de zere plek gelegd, Natuurlijk krijgt Albert er flink van langs, en wordt er weinig heel gelaten van Sky. Ook Grease (Tim Douwsma vooral) moet het bezuren, Bij Beauty zijn de croissantijes terug, al is de context anders dan destijds bij Forbidden Musicals. Amandla Mandela krijgt een sneer en natuurlijk komen de bio-musicals en The Bodyguard ook aan bod.

Leuk is de scene aan de planningtafel van Stage, en aardig is ook het Sweeney Todd -sterren nummer, waar we als Musicalworld zowaar worden genoemd.

Een euvel blijft wel bestaan; sommige pijnpunten worden wat te veel uitgesmeerd, over meerdere nummers, waardoor er af en toe toch weer het ‘nou weten we het wel-gevoel ontstaat. Toch bleek dit een verrassend leuke avond, waardoor ik de volgende versie toch zeker weer gaan bekijken.

|Een topcast, met natuurlijk de geweldige vocalisten Maike Boerdam en Richard Spijkers, maar met z’n allen maken ze er een feestje van. Met Jeroen Phaff als de (perfecte) stem van Pierre (we moeten opvallend lang wachten op Ruis in deze voorstelling), En naruurlijk de veelzijdige Jacqueline Aronson, Cinthia de Neef, Bas Timmer en Jasper Kerkhof. Mylène d’Anjou neemt de rol van Lynch uit Grease weer op, en weet bij mij dan weer niet de handen op elkaar te krijgen: ik zie helaas toch een slappe Kaandorp-imitatie, maar dat gevoel bekroop me bij Grease ook al wel een beetje.

Ik sluit me bij jou aan Jeroen! Vermakelijke avond gehad, maar ze hadden er wel wat meer uit kunnen halen. Nu was het de hele tijd blokje Grease-afzeiken, blokje Beauty-afzeiken, etc. en op den duur ga je dan toch wel nadenken over hoe dat anders had gekund. Ook de opening en het slot waren niet echt spetterend, hoewel ik op zich het thema ‘musicalafzeikers die zelf ook wel een eens even een musical gaan schrijven/doen’ wel goed vind. Had nog wel een stukje villeiner gemogen wat mij betreft, had bijv. het RO theater en de voorstelling waar Annette Malherbe inzat erbij kunnen pakken.

Qua inhoud vond ik vooral de nummers over De Tweeling leuk gedaan (hoewel ik die musical dus niet heb gezien, kreeg ik hierdoor wel een idee haha), Sky was een beetje te lang, maar het eerste nummer was wel leuk gedaan. Overigens zag ik volgens mij Lisse Knaape in de zaal zitten en ondanks dat iedereen natuurlijk afgezeken wordt op deze avond, leek het me toch een beetje pijnlijk allemaal. Maar goed, zij persoonlijk werd dan ook niet gepakt, in tegenstelling tot een Tim Douwsma (en een paar sneren naar Vajen), die ik dan weer niet geloofwaardig gespeeld vond, aangezien deze acteur (Bas Timmers?) wél goed kan dansen 😉

The Bodyguard met Antje Monteiro/de bodyguard vond ik ook heel aardig. Ook leuk het nummer over Stage en hun plannen. Sweeney Todd kon ik lastig verstaan, JCS duurde mij te lang, dat ene nummer door de nonnen was wat mij betreft genoeg geweest, zelfde gold voor BatB, ik snapte niet waarom er mensen helemaal stuk gingen van het lachen door het nummer van het beest. Wat dan weer wel een blokje had kunnen zijn en het niet was, waren de verschillende nummers over de bio-musicals (Robert Long, Chez Brood, Willem Ruis). Daar zat in elk nummer nogal weinig inhoud, dus die hadden ze dan weer goed kunnen samenvoegen tot één lied/mash-up.

Wat vooral opvalt aan zo’n avond is dat er nog een hoop talent en kwaliteit rondloopt in Nederland die we helemaal niet vaak meer op een podium zien, want er wordt erg goed gezongen en dat is dan, ook al is de inhoud niet overal even sterk, wel heel fijn.

Lotus18 - 28 June 2016 01:30 PM

Iik snapte niet waarom er mensen helemaal stuk gingen van het lachen door het nummer van het beest..

Dat doen croissantjes met sommige mensen, die lach blijft hangen.

Lotus18 - 28 June 2016 01:30 PM

Nu was het de hele tijd blokje Grease-afzeiken, blokje Beauty-afzeiken, etc. en op den duur ga je dan toch wel nadenken over hoe dat anders had gekund

Het was er het jaar niet naar om het anders te doen. Juist de wat pittigere insteek dan ik gewend was sprak me juist wel weer aan. Ik denk dat de makers van Amandla Mandela er het minst gelukkig mee waren; alleen één opmerking om deze show te duiden.

Jeroen - 28 June 2016 02:58 PM

Lotus18 - 28 June 2016 01:30 PM

Nu was het de hele tijd blokje Grease-afzeiken, blokje Beauty-afzeiken, etc. en op den duur ga je dan toch wel nadenken over hoe dat anders had gekund

Het was er het jaar niet naar om het anders te doen. Juist de wat pittigere insteek dan ik gewend was sprak me juist wel weer aan. Ik denk dat de makers van Amandla Mandela er het minst gelukkig mee waren; alleen één opmerking om deze show te duiden.

Vond de grappen dit jaar ook niet slecht (de grap van de croissantjes is dus duidelijk niet mijn grap alleen), maar die structuur is wel heel erg voorspelbaar en daardoor niet heel erg spannend. Misschien hoeft dat ook niet op zo’n avond hoor, ik vraag me alleen af of je er door de structuur van dat blokje dit, blokje dat eruit te halen misschien nog net iets meer van een spanningsboog kunt creëeren. Na één lied van zo’n blokje (op wat uitzonderingen na), was de grap er vaak al een beetje af en dan kwamen er dus nog twee nummers. Die Amandla Mandela grap was wel top ja en verraste dus ook omdat ze er daarna gewoon klaar mee waren.

Lotus18 - 28 June 2016 01:30 PM

Overigens zag ik volgens mij Lisse Knaapen in de zaal zitten en ondanks dat iedereen natuurlijk afgezeken wordt op deze avond, leek het me toch een beetje pijnlijk allemaal. Maar goed, zij persoonlijk werd dan ook niet gepakt

Ze was volgens mij samen met Roben Mitchell (Howie in Sky). Ik denk dat dat pijnlijke wel meeviel. Ze werden inderdaad niet persoonlijk aangepakt. En ze wisten natuurlijk ook wel dat juist hun show zeker aan de beurt zou komen. Ik kan zelfspot altijd wel waarderen, dus ik vond het wel tof dat ze er waren.

Jeroen - 26 June 2016 09:53 PM

Mylène d’Anjou neemt de rol van Lynch uit Grease weer op, en weet bij mij dan weer niet de handen op elkaar te krijgen: ik zie helaas toch een slappe Kaandorp-imitatie, maar dat gevoel bekroop me bij Grease ook al wel een beetje.

Ik vond Mylène in Grease wel leuk als Miss Lynch (al had het cabaretstukje aan het begin van de tweede akte van mij niet zo gehoeven). Maar in deze voorstelling vond ik haar rol als presentatrice niet zo goed werken. Ik vond dan ook dat er een groot verschil was tussen de eerste en de tweede akte (toen Mylène pas haar opwachting maakte). De eerste akte vloog om, er zat veel vaart in. De tweede akte vond ik meer op en neer gaan, het was wat stroperiger. Ik vond Mylène daar mede debet aan.
De rol van Jeroen Phaff als offstage presentator werkte voor mij prima; Mylène was eigenlijk niet nodig geweest.

Ik vond de rest van de cast wel erg sterk, en ze hadden er zichtbaar veel plezier in. Vocaal pakte met name Richard Spijkers flink uit (wat heeft hij toch een geweldige stem). Maar ze wisten allemaal op hun eigen manier veel indruk te maken. Waarbij de Koefnoen-waardige persiflage van Ilse DeLange door Jacqueline Aronson toch niet onbenoemd mag blijven. Het is echt jammer dat we een aantal van hen niet zo vaak in het theater zien.

En wat was het heerlijk om weer iets van Pippin te horen; ik krijg ‘Magic To Do’ al anderhalve dag niet uit mijn hoofd.