Ik wist niet goed waar ik dit moest posten, dus bij deze een nieuw topic.
Ik las dit artikel zojuist en vond het interessant. http://www.westendframe.com/2016/05/gossip-nicole-scherzinger-pulls-out-of.html 

Is Webber nu boos omdat het ondanks dat ze niet zo groot is in Amerika hij nu wel last-minute een ster verliest? Of heeft hij zo’n drang om Nicole een mooie carriere te geven? Of is hij gewoon boos dat ze last-minute afhaakt? Let wel, het is gossip, dus maar one-side of the story, maar toch interessant dat hij zich zo uitlaat.

ALW kennende gaat hij wel door het vuur als hij iemand getalenteerd vind, maar anderzijds, kaartjes moeten verkocht worden en het is altijd mooi als je daar een bepaalde naam aan kunt hangen, of met termen als First on West End, now coming to Broadway kunt smijten.

But never mind, there will be another girl on Broadway and Nicole won’t get her Tony Award.

De rol van Grizabella zou sowieso nooit Tony Award waardig moeten kunnen zijn naar mijn mening, maar dat is voer voor een andere discussie, haha!

Enfin, het leek me leuk om een topic te starten over celebrity casting in general. Hier is al wel het een en ander over gezegd op het forum, maar laten we proberen om tot nieuwe inzichten te komen. Wanneer is iemand een celebrity casting? Wat kan iemand toevoegen? Is een afgestudeerd iemand zonder naam bij voorbaat kwalitatief beter? etc

Laten we beginnen bij het begin:

Wanneer vind jij iemand een celebrity casting?

Mijn definitie van de ultieme vorm van celebrity-casting zou zijn: het casten van een persoon met een grote naamsbekendheid die geen - in ons geval - musicalachtergrond heeft. Die bottom line ordinair gecast is op grond van zijn of haar bekende naam en de (nieuwe groep) toeschouwers die dat zal trekken.  M.a.w. omdat het meer geld in het laadje brengt. 

Mijn definitie van de minder extreme vorm zou zijn: het casten van een persoon die in het oog van de kritische liefhebber eigenlijk helemaal niet het meest geschikt is voor een rol, maar die de rol wel krijgt om commerciele redenen.

In het eerste geval worden er vaak in mijn ogen grote concessies gedaan aan de kwaliteit, in het tweede geval hoeft dat niet dramatisch te zijn.

Als mensen afhaken als de ster er niet is, zoals bij Glenn Close in Sunset Boulevard.

Ik vind de reactie van ALW wel een beetje flauw aangezien hij zelf ooit Patti LuPone last minute aan de kant heeft gezet. Maar echt een probleem zal het niet zijn voor de productie. Judi Dench moest ook ooit last minute afhaken in de originele productie (de repetities waren al begonnen) en toen kreeg Elaine Paige de rol. Nu zullen er ook vele grote namen de rol zo over kunnen nemen. Zo’n moeilijke rol is het niet. Mensen als Idina Menzel kunnen bij de telefoon gaan zitten.

@Mark, mooi omschreven! 😊 Kan ik me goed in vinden.
@martijn, ik moest heel hard lachen om je Idina comment haha!

LondonMark - 13 May 2016 11:52 AM

Mijn definitie van de ultieme vorm van celebrity-casting zou zijn: het casten van een persoon met een grote naamsbekendheid die geen - in ons geval - musicalachtergrond heeft. Die bottom line ordinair gecast is op grond van zijn of haar bekende naam en de (nieuwe groep) toeschouwers die dat zal trekken.  M.a.w. omdat het meer geld in het laadje brengt. 

Mijn definitie van de minder extreme vorm zou zijn: het casten van een persoon die in het oog van de kritische liefhebber eigenlijk helemaal niet het meest geschikt is voor een rol, maar die de rol wel krijgt om commerciele redenen.

Ik vind dit best een geslaagde definitie/verwoording.

Ik snap dat, wanneer Connie Janssen uit Lutjebroek even goed is als Chantal Janzen, een producent gaat voor Chantal Janzen omdat zij bekender is. Maar als de understudy dan meer kwaliteit toont, vind ik dat op zijn zachtst gezegd best jammer en dan denk ik wel “Joh, heb je dan als producent echt het beste gekozen of kies je voor oké met een bekende naam of een bekende kop?”

Zoals Mark al zegt kan zo’n celebrity casting soms goed uitpakken. Recent heb ik vooral voorbeelden gezien waarbij het - in mijn ogen althans - qua kwaliteit niet goed uitpakte. Ik denk hierbij onder andere aan Yvonne Coldeweijer en Ferry Doedens in Wicked, Tim Douwsma en (weer) Ferry Doedens in Grease, Berget Lewis in Dreamgirls… Maar zelfs al valt het goed uit, een hoofdrol in een commerciële musical zou niet als een soort mix van een speeltuin en loterij gezien mogen worden. “Misschien valt het slecht uit maar dan hebben we in ieder geval nog de inkomsten door de bekende kop.” Ik snap niet dat een producent het oké vindt dat een understudy of alternate al op voorhand compleet wordt afgekraakt omdat de ster van de show waarmee ze hebben gepromoot er niet is. Het is een logisch gevolg van het richten van je marketing op één persoon, maar dat praat het niet goed…

Maar andersom heb ik ook mijn vraagtekens. Alle “musicalmensen” die opduiken bij een talentenjacht als The Voice en nu weer bij Idols… Ik zat me laatst nog af te vragen of Stage Entertainment het aanmoedigt iemand wil meedoen aan zo’n programma. Hoe beter ze scoren, hoe meer hun kop bekend is, hoe meer ze daar met marketing op in kunnen spelen, lijkt me.

Zal me niks verbazen als Stage het aanmoedigt. Anderzijds kan het ook een slimme zet zijn van de artiest zelf. Als jij als artiest een beetje in de spotlight komt, is dat natuurlijk een mooie marketingtruc om een rol te bemachtigen. Pietje Bell, gezien in Idols, nu 8x per week in Show X.

Ik geloof er nog steeds niet van dat Romy zelf een Whitney liedje kiest, en dan ineens TBG komt en zij gecast wordt. (Niets ten nadele van haar talent oid, maar dit is zo toevallig, dat moet opzet zijn. Nu is The Voice sowieso al doorgestoken kaart natuurlijk)

June - 18 May 2016 09:07 AM

Maar andersom heb ik ook mijn vraagtekens. Alle “musicalmensen” die opduiken bij een talentenjacht als The Voice en nu weer bij Idols… Ik zat me laatst nog af te vragen of Stage Entertainment het aanmoedigt iemand wil meedoen aan zo’n programma. Hoe beter ze scoren, hoe meer hun kop bekend is, hoe meer ze daar met marketing op in kunnen spelen, lijkt me.

Zou dat? Het zou natuurlijk kunnen, maar ik denk eigenlijk altijd dat het gewoon die personen zelf zijn die het ook eens zo willen proberen, die misschien maar moeilijk doorbreken in de musicalwereld, en het dan als ‘gewone’ zanger(es) gaan proberen. De stem hebben ze meestal wel, dus wat dat betreft zijn het gewoon goede kandidaten. Ik vind het helemaal niet vreemd dat daar allerlei mensen aan meedoen die een muzikale opleiding hebben gedaan (welke richting dan ook).

Wat betreft de eigenlijk discussie. Het zou natuurlijk zo moeten gaan dat altijd naar de kwaliteit wordt gekeken, en dat als die persoon dan toevallig ook nog bekend is, dat mooi meegenomen is. Dan pakt zo’n celebrity casting ook goed uit. Er is ook nog wel een grijs gebied waar ook June deels aan refereert natuurlijk. Er zijn redelijk wat mensen die wel een theateropleiding hebben gedaan, maar die uiteindelijk bij de tv terecht komen bijvoorbeeld, en dan dus onder het kopje BN’er gaan vallen. Maar omdat ze wel de opleiding gedaan hebben zou je ze ook onder het kopje ‘echte musicalmensen’ kunnen scharen. Chantal Janzen bijvoorbeeld, heeft toch wel een dergelijke opleiding gedaan? Of een dansopleiding? Die is voor zover ik weet ook begonnen in musicals en daarna overgestapt naar tv. Nu helpt die bekendheid haar wel natuurlijk om grote rollen te krijgen. Maar zij heeft dan nog wel de juiste achtergrond.
Vind ik heel wat anders dan wanneer je iemand cast die helemaal nooit iets in de richting van musical heeft gedaan, en die dan echt wordt gecast vanwege zijn/haar bekendheid.

Er gaat natuurlijk al heel lang een discussie:
Moeten mensen hun geld terug krijgen als de ‘Big Name’ op de posters niet speelt die avond.

Deze discussie hebben ze ook in England:

‘Should audiences get their money back when a star is off?’
https://www.thestage.co.uk/advice/the-green-room/2016/the-green-room-should-audiences-get-their-money-back-when-a-star-is-off/

En een nieuwe bijdrage op hetzelfde platform, ditmaal van Richard Jordan:

https://www.thestage.co.uk/opinion/2016/richard-jordan-are-audiences-being-mis-sold-tickets-to-funny-girl/

Duidelijk en goed verhaal wat mij betreft.

Bij The Bodyguard op West End hadden bezoekers destijds de mogelijkheid om, ik meen tegen een kleine vergoeding, hun kaarten om te boeken wanneer een bepaalde speler niet zou spelen. Daar stond dan wel tegenover dat de alternate vaste dagen had en dit ook bekend werd gemaakt (incl. vakanties en uiteraard kan iemand ziek worden).

Als ik dan kijk naar The Bodyguard hier in Nederland: ze hebben de speeldagen van de site gehaald omdat Romy nauwelijks speelt (dat lijkt me inmiddels wel duidelijk) en mensen dan niet boeken voor die dagen. De aanpak van West End zie ik ze niet overnemen. Het verschil is ook dat ze op West End ook gewoon mà³eten spelen en geen dingen ernaast kunnen doen, zoals Romy die nu Dance Dance Dance doet.

Jonathan Demoor spreekt zich uit over stuntcasting in een interview op de website Musical 2.0:

Elke scheet wordt tegenwoordig al een talent genoemd. Dat is frustrerend en schandalig tegelijkertijd. We hebben destijds een soort sterrencultuur gecreëerd waarbij we mensen, die in basis niets te maken hebben met musical, zijn gaan casten voor musicals vanwege hun bekendheid. Dat is de zelfmoord geweest van de hele industrie! Je maakt de kwaliteit van het product namelijk ondergeschikt. Het publiek krijgt een product te zien dat eigenlijk geen goed product meer is. Dat creëert dat acteurs zich willen distantiëren van het woord ‘musical’, omdat het publiek het woord ‘musical’ niet langer associeert met hoogwaardige acteerprestaties.

En het volgende slaat eigenlijk niet alleen op stuntcasting maar ook op stalcasting:

Nog te vaak worden er acteurs op rollen gezet, waarbij iedereen zo een handvol namen had kunnen opnoemen die de rol eigenlijk beter had kunnen spelen. En het is toch ontzettend jammer als het publiek daardoor een voorstelling niet goed vindt?

Goed dat een acteur zich over dit soort zaken durft uit te spreken. Al zal Albert Verlinde waarschijnlijk beginnen te schuimbekken als hij dit leest (weer iemand erbij op de zwarte lijst?).

Go Jonathan! 😊
Totaal eens met hem, hoewel ik sommige keuzes vanuit commercieel oogpunt wel begrijp.

Nu aan de gang in Londen: Sarah Harding als Molly. (is vre-se-lijk.)  Het is gewoon zielig dat ze gecast is, want ze kan dit gewoon niet.
Enfin, na de 5e show heeft ze gisteren ineens een infectie opgelopen en kon niet op. (tegelijkertijd kwamen er ook een lading hele negatieve recensies op de mat…)

Dan snap ik ook niet in wat voor bubbel je als producent leeft. Je hoort toch allang dat het dermate slecht is dat ze er niet mee weg komt? (Waar Tim nog wel weg kwam in Grease bijvoorbeeld) 
Wil je dan je hele reputatie op het spel zetten voor een celebrity casting? (En zo ontzettend heftig is die celebrity casting nou ook weer niet..)
Ik vind het ergens wel sneu voor Sarah, anderzijds vind ik het niet meer dan fair dat zo’n casting een keer volledig wordt afgebrand. Je kan ook als acteur/zanger bij jezelf nadenken; moet ik dit nou wel doen? en als je vervolgens keihard op je bek gaat kun je verwachten dat je minder fijne reviews krijgt.

Anniek - 06 September 2016 07:33 AM

Je kan ook als acteur/zanger bij jezelf nadenken; moet ik dit nou wel doen?

Deze gedachte heb ik ook zà³ vaak, maar volgens mij ontbreekt het veel celebrities aan een dergelijk reflectievermogen :’)

Ben het verder volledig eens met Jonathan. Ik ben echt niet tegen een goede kruisbestuiving van performers uit verschillende hoeken van de podiumkunsten en entertainmentwereld, maar bij met name SE kun je het castingbeleid nauwelijks kruisbestuiving noemen… Ik zie het echt nog gebeuren dat Albert met een volledige GTST-musical komt. Misschien niet eens zo’n gek idee eigenlijk, plaatsen we daar alle soapies in en hoeven we ze niet in andere producties te zien.

Stalcasting kan ook problematisch zijn, maar ik denk niet dat dat tegengegaan kan worden. Mensen als Anouk Maas en William Spaaij zijn nu toch wel een beetje de vaste gezichten van SE, en je kunt er donder op tegen zeggen dat zij nu ieder seizoen in een productie verschijnen. Maar ja, zij hebben wel gewoon een gedegen opleiding gevolgd en een legio aan producties/rollen op hun CV. Het publiek zal hen zeer waarschijnlijk kennen van één van die producties en dat maakt deze acteurs (en anderen in dezelfde categorie) tot een nà³g aantrekkelijkere keuze voor de producent. Dan ga je ook niet Pietje Pieterse je voorstelling laten headlinen, al heeft hij ook het conservatorium gedaan en misschien net zoveel talent als William Spaaij.

Nu heeft Albert Verlinde wel laten vallen dat hij de komende jaren jong talent wil steunen en kansen wil geven. Klinkt goed, maar ik weet bij hem niet of dat nou uit gaat pakken in ensembles vol stagiair(e)s die weinig tot niks van zichzelf kunnen laten zien en het seizoen erop weer spoorloos verdwenen zijn, of toch zoals nu bij Hair gebeurt, met mensen als Jeffrey Italiaander en Lisanne Schut in mooie rollen.