[quote author=“antimakassa”]Ja ieder zijn mening.

En om nog even op eerdere reply’s in te haken, is een musical gelijk beter als er harder geklapt wordt? 😉

Het enthousiasme of de reactie van de zaal is voor een musical toch wel essentieel. Applaus (na afloop) is dan wel een goede graadmeter. Net als de hoeveelheid mensen die in de pauze al de jas ophaalt.

In Rotterdam merkte ik ook aarzelingen over het wel of niet klappen tijdens de voorstelling, en weet niet goed waaraan dat ligt. Ben zelf niet iemand die automatisch na elke liedje applaudiseert, en bij Chess had ik vaak een gevoel van “ik vind dit niet zo geweldig dat het een applausje verdient”.

Voor mij was de voorstelling geen ramp, maar als je de ingenieuze foto-beelden en stills op de achtergrond als 1 van de hoogtepunten van de show herinnert, en dat bij een musical met een pracht-score als Chess, dan is het niet de voorstelling geworden waarop ik had gehoopt.

[quote author=“antimakassa”]En om nog even op eerdere reply’s in te haken, is een musical gelijk beter als er harder geklapt wordt? 😉

Welnee, in Nederland wordt er altijd geapplaudiseerd om maar niet te spreken van de verplichte staande ovatie aan het eind. Ik ben vaak geneigd om te blijven zitten maar dan zit je tegen een rij achterwerken voor je te staren. Ook geen prettig gezicht en direct weglopen kan ook niet altijd.

Naast de vraag of het nummer applaus verdient, houdt mij de vraag meer bezig of het passend is voor het moment in het verhaal om te applaudisseren. Soms is de concentratie van de zaal zo goed dat het publiek door wil met het verhaal. Destijds bij Into the Woods in Amersfoort was er een paar keer na het nummer “No More” geen applaus en de spanning in de ‘zaal’ bleef behouden. Dat soort momenten zijn prachtig om mee te maken.

En als laatste heb je dat het bij sommige performers niet duidelijk is of er geapplaudisseerd moet worden. Als een performer het nummer niet juist afsluit en het laat ‘zweven’ weet het publiek niet wat het moet doen. In Copacabana zat volgens mij een paar van die nummers.

Applaus vind ik een andere discussie waard. Staande ovaties zijn tegenwoordig een verplicht nummertje, het was altijd een beloning voor een verdomd goeie voorstelling of optreden, nu is het een must en geen graadmeter meer.

Applaus momenten zijn vaak een regie of score kwestie. Als de regie bij JCS geen applaus moment had ingelast had Jamai geen overdreven applaus gekregen, applaus werd daar de graadmeter voor het succes van Jamai, terwijl het het eerste echte moment was waarop er geapplaudiseerd kon worden. Er was erg weinig ruimte in de rest van de voorstelling om te kunnen klappen als je dat zou willen, de voorstelling liep door of de score liep door.

Ben afgelopen zaterdag ook naar Chess geweest en het viel mij ook tegen. Het was lastig het verhaal te volgen, rare sprongetjes, soms niet al te best gezongen (door één persoon)...

Ze hadden er zoveel meer van kunnen maken 😢