Moulin Rouge
29 april, middag-voorstelling
In november vorig jaar besloten Niels, Bianca en ik eind april naar Moulin Rouge te gaan. Want Loek speelt mee, ik had geen idee wie die jongen was, daar kwam ik pas achter tijdens de Musicalmeeting bij Wat zien ik?! Ik denk; dat wil ik wel zien, dus hebben we 3 kaarten besteld.
Gister was het dan zover. Na 2 keer overstappen waren we beland in Apeldoorn. Nooit geweest, dus ook wel eens leuk. Ook hadden we nàet opgezocht waar we moesten zijn, dus zijn we een plattegrond gaan zoeken, onder het genot van een stukje kunstwerk…
Door de stad zouden we ‘t theater moeten vinden. Met die hoop zijn we op een terrasje gaan zitten en Niels betaalde, al-tijd leuk! Dankjewel Niels. Kaart voor Loek geschreven en een herinnering achter gelaten bij het personeel. *fluit*
Het was half 2 en naar ons idee tijd om het theater op te zoeken. Uiteraard waren we daar dus veels te vroeg, maar wat bracht het toeval? Een grasveld. Mét bomen, mét blaadjes én wind. Helaas, maar goed, de zon scheen dus we hebben ons wel vermaakt.
Luuk en Marly arriveerden en een Janiek-in-paniek belde me op met ‘t feit dat d’r ketting van de fiets was.. gevallen (wat later niet zo bleek te zijn!) Toch besloten wij maar naar binnen te gaan. We hebben een (best prijzig) programmaboekje gekocht, getoiletteerd en onze plaatsen ingenomen in de zaal. In het midden op rij 10.
Frank (Beurskens, choreograaf) ging achter ons zitten, hij had iedereen verteld nàet te komen en toch was ik niet verrast dat-ie er was. Gek. Derek (Blok, regie) zat achter de muziektafel, dus het volk van de crew die wij ‘kenden’ was aanwezig.
Over de voorstelling; Verrassend, herkenbaar en vlot. Er zat flinke vaart in de voorstelling, waardoor ik denk dat als je het verhaal niet kent het nog moeilijk te begrijpen valt. Maar daar kan ik me in vergissen. Casting was soms wat minder, er zijn een aantal die nog wel wat zanglessen kunnen gebruiken, maar de zenuwen zaten ook hoog, dat merkte je. Loek, één van de Bohemians sprong er echt uit, misschien door z’n smile. En niet omdat wij hem kennen, maar hij viel echt op. Terecht dat hij is aangenomen op het Fontys. Zij die Satine speelde begon wat mat maar verbeterde naarmate de voorstelling volgde. Verder vond ik de acteur achter De Graaf ook erg goed. De choreografie was leuk, alleen jammer dat er soms téveel mensen onstage waren en het podium was niet zo groot. Het decor, van Joop van den Ende, was mooi (uiteraard), de tafel deed me denken aan Beauty and the Beast.
Al met al een leuke voorstelling om gezien te hebben.
Achteraf Esther gefeliciteerd én gerustgesteld, Frank gedag gezegd en op Loek gewacht. Hij ontving zijn cadeautjes en was naar mijn mening blij dat er mensen naar hem kwamen kijken. Hij komt er wel, een aanstormend talent.
Na een uurtje rondhangen in het theater even een groepsfoto gemaakt en de mensjes uitgezwaaid. We zijn in de stad iets gaan eten (zelfde terras als in de middag), daar hebben we anderhalf uur gezeten en toen vond ik het écht tijd om richting Noorden te gaan. Gelukkig is de reis Apeldoorn-Heerenveen niet ellenlang, maar je bent toch minstens anderhalf uur onderweg.