In november 2006 wist ik gelukkig een kaartje te bemachtigen voor één van de extra voorstellingen van Grease in Apeldoorn. Na het horen en lezen van allemaal enhousiaste verhalen kreeg ik nà³g meer zin in deze voorstelling.
Wat vooraf ging:
Orpheus mag dan wel mijn thuistheater zijn, ik was er nog nooit met de auto naartoe gegaan.
Aangezien ik een ongelofelijk talent ben in de weg kwijtraken en de ballen snap van de routeplanners op internet, leek het me verstandig om de Tom Tom van mijn vader even te lenen. Even mijn liefste blik opzetten was voldoende en dus werd ik door een aardige mannenstem (die ik maar Sjaak gedoopt heb) naar Apeldoorn geleid. En eerlijk is eerlijk: zonder Sjaak was ik nu nog aan het ronddolen. Bij wijze van spreken dan.
Even na half 8 arriveerde ik bij het theater en ben maar meteen de zaal binnen gegaan.
Ik zat naast een moeder met haar dochtertje en met hen heb ik even gezellig gepraat.
De show:
Het verhaal en de muziek zijn natuurlijk alom bekend en al meerdere malen op de planken gezet. De Nederlandse teksten zijn in het begin even wennen, maar de melodieën klinken heel vertrouwd en zorgen ervoor dat je eigenlijk geen moment stil kunt blijven zitten. De energie en het enthousiasme van de jonge cast spatten van het podium.
Jim Bakkum heeft mij als Danny niet geheel overtuigd. Met in mijn achterhoofd het feit dat dit zijn musicaldebuut is viel hij me niet tegen, maar hij mist het stoere wat een T-Bird hoort te hebben.
Bettina Holwerda is eigenlijk maar net weer begonnen als Sandy na het ongeluk in februari, maar ze is weer helemaal terug! Ze switcht goed van het lieve onschuldige meisje, naar het meisje dat voor zichzelf opkomt en niet met zich laat sollen.
Nélo Schelle als Kenickie vind ik eigenlijk meer een T-Bird dan Jim. Zijn samenspel met Regi Severins als Rizzo is goed.
De rol van Hein Gerrits als Roger (Reet) is vrij klein. Zijn nummer “Ik Kom Altijd Bij Jou” samen met Barbara de Wit als Jan zorgt ervoor dat hij wat meer opvalt. En natuurlijk het ‘moonen’ niet te vergeten.
Jurriaan Bles als T-Bird Sonny is me niet echt opgevallen. Daarvoor is de rol, denk ik, net iets te klein.
Ik had nog niet eerder van Yves Adang, die Doody speelde, gehoord, maar zijn solo “Een Stille Glimlach” belooft dat hij het nog ver gaat schoppen.
Cystine Carreon mag dan wel een award hebben gewonnen voor haar optreden in Grease, Regi Severins doet als Rizzo absoluut niet voor haar onder. Ze speelt de rol van harde tante zeer overtuigend en weet te ontroeren om het moment dat ze ‘breekt’ als ze denkt dat ze zwanger is.
Voor Barbara de Wit als Jan geldt een beetje hetzelfde als voor Hein als Roger. Een vrij kleine rol die door hun nummer er net iets meer uitspringt.
Als Marty weet Daphne Flint het juiste evenwicht te vinden tussen het stoere en naïeve dat bij deze rol hoort.
Saar Bressers speelt de rol van ietwat domme Frenchy die hopeloos faalt als schoonheidsspecialiste net iets te overdreven, waardoor je je misschien een tikje aan haar kunt gaan ergeren. Verder speelt ze haar wel leuk en goed.
Boris Schreurs is geweldig als nerd Eugene. Samen met Ottolien Boeschoten als Mrs. Lynch zorgen zijn onderbrekingen van de show voor hilarische momenten.
Verder speelden deze avond o.a. Paul Boereboom (Mark), Lonneke Hinnen (Patty), Barbara Hol (Cha Cha), Wendy Peters (Darleen) en Martin Stritzko (Vince Fontaine & Teen Angel)
Conclusie: Grease is een feestje. Als je nog niet gegaan bent, nodig ik je van harte uit te komen!
