Dames en heren, ik weet dat ik op dit schitterende forum nog wel eens bekend sta als zuurpruim, maar let op…..
Er dreigt een enorme sensatie met INTO THE WOODS in het M-Lab in Amsterdam
Ik ben net helemaal gelukkig teruggekomen van de 2e voorstelling die werd gegeven van de wereldberoemde musical van Sondheim. Ik ken de voorstelling goed; zag ooit de originele productie op Broadway, de dvd en de revivial in New York. En ik moet zeggen dat de voorstelling die ik vanavond zag zich moeiteloos kan meten met voorgenoemde producties.
Het M-Lab is een prachtige nieuwe locatie voor spannend en vernieuwend musicaltheater. Met de keuze van Into the Woods zet artistiek leider Koen van Dijk meteen de toon: hier geen grootse populaire platgetreden producties, maar intelligent en inhoudelijk muziektheater.
Het is echt fantastisch om ZO dicht op de acteurs te zitten. De voorstelling kent een “Donmar Warehouse” opstelling: het publiek zit in een halve cirkel om het speelvlak heen. En dus sjezen “sterren” als Vera Mann, Renee van Kooten en Wieneke Remmers op 40 centimeter afstand langs je. Je ziet ALLES en dat is soms genadeloos (elke aarzeling zie je in hun ogen: dit was de tweede try-out), maar meestal ongelooflijk opwindend.
Sondheim zingen is loeimoeilijk en er zijn ook best wat “minder geslaagde” nummers. Het orkest(je) zit achter de spelers en soms wordt een dirigent duidelijk gemist (vooral de ensemble nummers vlogen soms uit de bocht). Maar het merendeel van de voorstelling is qua vocalen schitterend. Doordat er geen versterking is hoor je de acteurs zoeken naar de juiste “klank”, schakelen tussen hard en zacht en vooral heel veel nuance aanbrengen in hun performance. Vooral Vera Mann en René van Kooten waren fabelachtig goed in hun zang.
Maar de rest van de cast is zeker ook om te smullen. Maike Boerdam-Strobel stal wat mij betreft de show met een prachtvertolking van Assepoester. Mooie dictie, goed geplaatst en een personage dat je uiteindelijk recht in het hart raakt. Wieneke Remmers is vooral in de tweede akte schitterend: ontroerend en vocaal heel divers. Ik had wat moeite met haar gebrek aan komisch talent in het eerste deel; maar daar bokste ze in mijn herinnering op tegen de fenomenale vertolking van Joanne Gleason. Remmers is geen comediënne en miste soms het sarcasme waar de rol van Bakkersvrouw om vraagt, maar ze blaast je omver na de pauze. Ze verdient hiermee moeiteloos een nominatie voor een Kraaijkamp Award. Dick Cohen rommelt soms wat met zijn tempi: Sondheim lijkt echt het onmogelijke te vragen van zijn rol van Bakker. Maar ik kreeg een dikke strot bij zijn doorleefde vertolking van “No More Questions”. Voor mij was dit het absolute hoogtepunt van de avond.
Sterk spel was er ook van Freek Bartels als Sjaak. Een prettige rustige acteur die weet waar hij zijn moment moet nemen. En wat een fijne stem. En wat een prachtig quartet zong hij samen met Wieneke, Dick en de zeer innemende Marit Singer als Roodkapje. Sondheim’s show zit razendknap in elkaar: in 145 minuten zorgt hij ervoor dat je van alle karakters gaat houden. Door een portie bijna schokkend geweld weet hij de moraal van het verhaal echt te laten aankomen. Met recht een meesterwerk (al is het wel een meesterwerk dat niet door iedereen zal worden gewaardeerd).
Verder was het prinsenpaar schitterend: eerder genoemde van Kooten en zijn “broer” Sander Volders knalden van het podium en hun stemmen pasten wonderwel bij elkaar. Volders kende ik helemaal niet, maar wat een prachtstem (en wat een rotrol eigenlijk…hij haalde alles eruit wat erin zat). Flip Bolluyt als de verteller deed wat hij moest doen: een baken zijn in een dolgedraaid sprookjesboek. Top.
Koen van Dijk zorgde voor een heldere, overtuigende regie vol mooie vondsten. En hij verdient een zeer grote pluim voor de fantastische vertaling. Op Broadway zag ik een aantal jaren geleden een “opgeleukte” en bijna Diney-achtige voorstelling. Nou dan heb ik tien keer liever de scherpe, ontwapenende en nuchtere voorstelling die ik vanavond zag. Vergeet Vanessa Williams: Vera Mann is veel en veel beter.
Kortom lieve musicalvrienden: DIT MAG JE NIET MISSEN. Sterren op spuugafstand in een meesterlijke voorstelling. Ik buig diep en neem diverse petten af. DANK DANK DANK. Musical in Nederland kan (en dit is wat mij betreft in één klap de beste productie sinds…..sinds….RENT)
Jacco
