Kort verslagje
Gisteren zou een collega van mij speciaal voor Brigitte naar Evita gaan, dus ik gisterenmiddag even kijken wie er zou spelen: Marjolein. Ik had al zin om te gaan, maar toen ik zag dat Marjolein op zou gaan als Evita, moest ik gewoon. Gelukkig waren er nog kaartjes (rij 2).
Marjolein; in de show Op Zoek naar Evita was ze soms schel, en keek ze ontzettend aggressief, maar ik ging er steeds meer in geloven dat zij een prima Evita kon neerzetten. En dat doet ze, ja ze klinkt soms schel, maar het werkt, ja haar blik is soms alsof ze je op wil eten, maar het werkt. Het kleine meisje dat ervan droomt naar Buones Aires te gaan doet ze overtuigend, de machtige vrouw is overtuigend en de zieke aftalende vrouw is overtuigend.
Roberto de Groot (Perron) straalt iets uit wanneer hij op toneel verschijnt, precies zoals in Cats, hij is machtig, maar niet te aanwezig wanneer hij dat niet hoeft ze zijn.
Stanley Burleson lijkt Che met het grootste gemak te spelen en te zingen, alsof hij dit al eeuwen doet. Hij is cynisch en scherp.
Dé balkonscene is helemaal omgegegooid. Echt prachtig gedaan, heel goed gevonden en daarbij ook nog erg mooi gezongen.
Met de jassen ophalen hoorde ik eigenlijk alleen maar negatieve reacties op Marjolein, onbegrijpelijk. Die mensen zijn vast met hun handen over elkaar gaan zitten en hebben meteen al gedacht, zonder ook maar 1 noot uit de mond van Marjolein te horen “Dit wordt niks, wij willen Brigitte”, erg jammer voor die mensen, als ze gewoon hadden geluisterd en zonder vooroordelen ten opzichte van Marjolein de show in waren gegaan, hadden ze een topavond gehad.
En nu maar hopen dat 14 februari Brigitte als Evita zal verschijnen, hoe goed Marjolein ook is, ik wil graag vergelijken.
