Vanaf de eerste minuut – waarin Stanley Burleson alias de geest uit de fles het publiek hondsbrutaal rechtstreeks om applaus vraagt – brengt Aladdin kleurig spektakel, adembenemende dans, aanstekelijke muziek van Alan Menken en Howard Ashman en comedy van de bovenste plank.
West Side Story
Vooruit, het script beschrijft nou niet bepaald de spannendste liefdesgeschiedenis tussen Aladdin (Jonathan Vroege) en Jasmine (Keoma Aidhen) De romance begint wel veelbelovend met een schijnbare hint naar de ontluikende liefde tussen Tony en Maria in West Side Story: midden in een uitbundige dans krijgt de muziek ineens een lieflijke toon en mild volume en in slow motion ontdekken Aladdin en Jasmine elkaar voor het eerst. Maar verder komt vooral Jasmine met de strijdbare Elsa en Anna uit Frozen in het achterhoofd er bekaaid van af.
Hilarisch tegenwicht
En toch komt het allemaal goed. Want om het liefdespaar heen draait een enorme musicalmachine op volle toeren. Er staat in bijna elke scène een enorm sterk ensemble te dansen alsof het leven ervan afhangt, meerstemmig te zingen en rekwisieten als Erkende Verhuizers af en aan te sjouwen. Daartussen vragen ook heerlijke bijrollen om aandacht. Hilarisch tegenwicht voor de tortelduifjes bieden Roberto de Groot en Darren van der Lek als slechteriken Jafar, de vizier, en hulpje Iago. Samen vormen zij het beste komische duo van het jaar: de statige, maar wanhopige Jafar en de venijnige Iago. De eenvoudige humor baseert zich eigenlijk op het aloude Jan Klaassen en Katrijn, ware het niet dat deze Iago macabere trekjes heeft. Zo macaber dat je je afvraagt wat dat karakter bij Disney moet en of hij niet gedwongen verhuist naar Hulu, de streamingdienst waarnaar Disney zijn eigen ‘moeilijke’ series stuurt. De weerzinwekkende Iago bedenkt dat je om mensen op de knieën te krijgen hun kuitspieren moet doorsnijden. Het koppel is nog beter op elkaar ingespeeld dan indertijd hun Londense tegenpolen in het Prince Edward Theatre.
Andere gouden bijrollen worden geleverd door Babkak (Florian Avoux), Omar (Dave Rijnders) en Kassim (Jermaine Faber), Aladdins beste vrienden. Lieve karaktertrekken zijn keurig, lees schematisch, verdeeld over de drie karakters, waardoor we alle drie verrukkelijk vinden. In hun lied ‘Zin in reuring’ (‘High adventure’) gebeurt zoveel aan verhaal, choreografie en meerstemmige zang, dat dit nummer het absolute hoogtepunt van de avond is. Ten koste nog van het wereldberoemde ‘De wereld wacht’ (‘A whole new day’). Maar dat lied is weer niet te missen vanwege zijn kunstig in elkaar geknutselde vliegende tapijt.
Goochelaar
Aparte vermelding verdient Stanley Burleson, die geest in de fles speelt. Bij de bekendmaking van het castingnieuws waren sommige reacties nogal gereserveerd. Te dun en te on-grappig zou Burleson zijn. De veteraan bewijst het tegendeel. Zijn nummers zijn de zwaarste en hij heeft er een hoop te brengen. Dat doet hij soepel en schijnbaar onvermoeibaar. Bovendien heeft de geest een mond die hij niet kan houden. Als een bevlogen goochelaar tovert Burleson de eindeloze woordenstroom als aan elkaar geknoopte doeken zonder einde uit de hoge hoed. Een prestatie.
Aladdin is een voorstelling die per kwartier een hoger momentum bereikt. De musical raakt tijdens het al genoemde ‘Zin in reuring’ zo op dreef, dat je hoopt dat de musical tot ver na middernacht door mag gaan.
