Brigitte Heitzer is er waarschijnlijk al wel gewend, de zucht van het publiek als ze merken dat de eerste keus niet speelt. Ze was al de vaste vervanging voor Chantal Janzen in Beauty and the Beast, en mocht later ook in Tarzan understudy zijn voor de rol van Jane. Bij die voorstellingen was het voor haar natuurlijk al een extra uitdaging om de voorstelling net zo goed te laten zijn als bij de bekende hoofdrolspeelster, zodat het publiek tevreden huiswaards zou keren. Maar bij Petticoat zal de teleurstelling van het publiek nog sterker zijn. De musical heeft immers niet alleen Chantal als hoofdrolspeelster, maar ze is speciaal voor haar geschreven. Of een producent het in zo’n geval kan maken om een ander de speciaal voor een specifieke actrice geschreven hoofdrol te laten spelen is een discussie die we hier verder niet zullen voeren; we kijken simpelweg naar het gevolg van de keuze om dit wel te doen.
Wij zagen de voorstelling met Brigitte Heitzer in de rol van het Groningse plattelandsmeisje dat naar Amsterdam gaat om een bekend zangeres te worden, en merkt dat dat zeker niet gemakkelijk gaat. De relatie met familie en vrienden komt zwaar onder druk te staan.
We kunnen zeggen dat Brigitte Heitzer een sterke indruk achterlaat; ze speelt de rol alsof ze dagelijks op de planken staat. De chemie met het homovriendje Rogier (Freek Bartels), de muzikale buurjongen Peter (de fenomenale Roon Staal) en de norse vader (Hajo Bruins) is sterk en overtuigend, en de liedjes komen schijnbaar moeiteloos en zuiver uit haar strot. Natuurlijk kent de musical een aantal momenten die duidelijk als open doekjes voor Chantal zijn geschreven of ontstaan en die worden door Brigitte op haar eigen wijze ingevuld. Gelukkig doet ze daarbij geen poging om de maniertjes van Chantal Janzen te kopiëren, wat de geloofwaardigheid van haar karakter ten goede komt. Enige minpuntje is dat het Groningse accent van Brigitte niet helemaal overtuigend klinkt.
Petticoat kent een uitermate sterke cast op de belangrijke rollen, en dat is niet anders als Brigitte Heitzer de hoofdrol speelt. Op de musical zelf, en vooral de duur ervan valt nog wel het een en ander aan te merken. Nummers als Hollywood en Tante Sjaan zijn mager, en volstrekt overbodig. Verder komen de problemen van de bijrollen zoals de vader en Rogier wel heel erg oppervlakkig aan bod, waardoor het hele verhaal wel wat clichématig wordt en kansen op diepgang mist.
Petticoat is dus een hang-lekker-achterover-en-laat-het-over-je-heen-komen musical, die ook met Brigitte Heitzer het publiek zeker weet te vermaken. Toch gunnen we Brigitte voor een volgende productie weer een grote eigen rol.
Scenefoto’s: Deen van Meer, Overige foto’s: Angel Mulder
