Cyrano de musical zal waarschijnlijk in ons collectieve geheugen opgeslagen zijn als dé Nederlandse musical die naar Broadway ging, met de Nederlandse hoofdrolspeler Bill van Dijk. New York sloot de voorstelling niet in haar armen; de kritieken waren niet slecht, maar evenmin lovend, en na 175 voorstellingen was de koek, of eigenlijk het budget, op. Cyrano is ook het debuut van Ad en Koen van Dijk, en een traditionele doorgecomponeerde musical, die zowel voor als na de Amerikaanse voorstellingen, in 1992 en 1994 in Nederland te zien is geweest.
Nu duikt Cyrano weer op in het Zoetermeerse Buytenpark, waar Greg & Baud het stuk opvoeren als de buitenproductie voor dit jaar.
Cyrano vertelt het verhaal van Cyrano de Bergerac. Het verhaal begon als een toneelstuk van de Franse toneelschrijver Edmond Rostand, geschreven eind 19e eeuw, en speelt zich af rond 1640. Cyrano is verliefd op zijn nichtje Roxane, maar denkt dat zij hem niet kan liefhebben vanwege zijn lelijke uiterlijk, meer specifiek zijn enorme neus, en maakt er ook geen werk van. Roxane wordt verliefd op een jonge cadet uit het regiment van Cyrano, Christian de Neuvilette. Als Roxane met Cyrano een afspraak maakt, heeft hij even hoop. Maar helaas, Roxane vraagt haar neef goed op haar geliefde Christian te passen tijdens de strijd.
De mooie Roxane heeft echter nog meer aanbidders. Generaal De Guiche wil vlak voor de strijd ook nog wat met haar doen. Zij maakt er (bewust of onbewust) gebruik van als zij hoort dat Cyrano hem voor schut heeft gezet, en stelt hem voor vechtersbaas Cyrano en zijn hele regiment (en dus ook Christian) niet naar het front te sturen. De Guiche stemt toe, maar verandert van gedachte als hij later die avond Christian en Roxane innig samen ziet, terwijl hij zelf juist plannen met Roxane had.
De musical heeft als nadeel dat geen van de karakters echt de diepte in gaat; de emoties blijven allemaal nogal op de oppervlakte. Het merkwaarde gedrag van Cyrano wordt niet echt verklaard. Hij was verliefd op Roxane, een begenadigd dichter en vechter en iemand die leed onder zijn uiterlijk, de befaamde grote neus. Maar of hij bijvoorbeeld een grote eikel is die opmerkingen jegens hem uitlokte, en provoceerde, of dat dat gedrag juist een reactie is op constante vernedering blijft vaag. Andere karakters blijven nog oppervlakkiger. Van de jonge geliefden Christian en Roxane komen we nauwelijks wat te weten. Het maakt dat in de musical de focus komt te liggen op zang, en toepasselijk spel bij de scènes. Elke productie weer lijkt deze groep de beschikking uit een schijnbaar onuitputtelijke bron van zangtalent te hebben. Vocaal is Cyrano weer dik in orde, en er wordt prima gespeeld.
De belangrijkste rollen zijn dubbel bezet. Zo wordt Cyrano gespeeld door Greg & Baud-ers die inmiddels tot de professionals mogen worden gerekend. Sjoerd Oomen (o.a. Footloose, en volgend seizoen in Legally Blonde) en Gijs Geers (o.a. Forbidden Musicals on Tour, en volgend seizoen in Soldaat van Oranje) spelen de dichtende krijgsman. Sjoerd heeft een klassiek stemgeluid, terwijl bij Gijs de scherpe kantjes van zijn emoties duidelijk in zijn stem te horen zijn. Roxane wordt gespeeld door respectievelijk Bregje van Beek en Rianne Veenstra).Bregje’s Roxane is jeugdiger, die van Rianne is wat gedistingeerder en statiger. Rianne is één van de beste zangeressen van Greg & Baud en dat laat ze ook nu weer horen. Bregje blijkt als zangeres echter ook enorm gegroeid, en brengt het er goed van af. Kevin de Leeuw en Manuel Pronk spelen de jonge cadet Christian. Kevin speelt de rol wat stoerder, als is zijn Christian zeker geen slimmerd; Manuel is aandoenlijk naïef en schattig. De zoenscène doet daar overigens door de intensiteit wel wat afbreuk aan. De komische momenten pakken beiden goed.
Lekker gezongen en goed gespeeld wordt er door Bart van der Meer als generaal de Guiche en Bas van Dam als Le Bret, maar de show wordt op moment één al gestolen door Jeroen Janssen als de opera-zanger Montfleury, ook al is daar al een geestig moment van het plaatsen van de verhoging waar de operaster op moet staan aan vooraf gegaan. Geheel in de stijl van de tijd is hij opgemaakt als een clown, en die weet hij ook dan ook prima uit te hangen. Van de opgenomen rollen op naam zal het de kleinste zijn, maar zeker eentje die je niet vergeet.
Ook de niet genoemde castleden kwijten zich prima van hun taak, en verdienen, om in Cyrano-stijl te blijven, een panache. (red: quasi-subtiele manier om mensen die niet weten wat een panache is duidelijk te maken dat dit een veer of pluim is, een witte zelfs). Aandoenlijke momenten zijn er volop: Arjos Pronk die als de arme Valvert het gevecht met Cyrano moet aan gaan, en Michael de Vriend die als ensemblelid de pispaal lijkt te zijn. Die is drie keer om verschillende redenen de pineut.
Lees verder op pagina 2
Foto’s: Fred Roland (RedLine Fotografie)
