Je zal maar een verhuizer zijn, en in het gebouw wat gesloopt gaat worden een oude man aantreffen die niet weg wil gaan. Deze meneer van der Gaast was ooit radio-dj Ronnie Vega, maar inmiddels een bitter man. Deze oude man zal dan vervolgens maar een foto-album van vroeger openen, en je zal daarna in die foto’s belanden. Dat is wat verhuizer Ruben Lürsen overkomt in “Herinnert u zich deze nog?” Via een videobeeld zien we het gebeuren.
Deze oude Ronnie wordt vertolkt door Frits Lambrechts, een meester in nors en dwars. Hij komt nog een aantal keer terug in de voorstelling, om de verhuizer te sturen, zodat hij ervoor te zorgen dat Ronnie zijn grote liefde Lizzy Q (artiestennaam van Lies Breuk) krijgt.
Met de kennis van nu in de tijd van toen, dat zou het makkelijk moeten maken, maar hoewel hij er in slaagt om Ronnie bij Rob Out een contract als DJ te bezorgen, blijkt het uitstippelen van de carrière van Lizzy een groter probleem. Als het alsmaar groeiende ego van de radio-DJ botst met de ongelukkige keuzes die Lizzy maakt lijkt terugkeer naar het heden (de voorwaarde die de Ronny van nu stelt) voor de verhuizer onmogelijk te worden.
Dat de musical überhaupt in première ging mag bijzonder genoemd worden. De bedoelde hoofdrolspeler Antonie Kamerling beroofde zich van het leven, dus werd het script herschreven, met nog meer castwissels als gevolg. Vervolgens stapt slechts een paar weken geleden Lange Frans op, en had de opvolger Martin van Waardenberg nauwelijks tijd om te oefenen tot dit moment. Nu weet hij natuurlijk wel raad met een improvisatie, met als gevolg dat mocht er iets niet zijn gegaan als gepland, dit niet is opgevallen.
Ruben Lürsen is uitstekend als de arme verhuizer met zijn onmogelijke opdracht. De manier waarop hij met zijn voorkennis omspringt is buitengewoon geestig (de slogans voor Veronica, de voetbalfinale uit 1974), en je gaat volledig met ‘m mee als bijvoorbeeld de moed hem in de schoenen zakt. Lizzy Q is Annick Boer op het lijf geschreven. Niet op haar mondje gevallen en direct, maar ook met een gevoelig kantje. Thijs Steenkamp begint als onzekere jongen, maar transformeert fraai tot een egocentrisch, egoïstisch en onuitstaanbaar mannetje. Mylène d’Anjou en Richard Groenendijk zijn natuurlijk geweldige comedyspelers. d’Anjou is mooi als de moeder van Lizzy en geestig als haar vriendin. Ook zien we haar nog terug als Tineke (van 1, 2, 3, 4…). Richard is vooral heerlijk op dreef als de vader van Lizzy, humeurig en conservatief. Martin van Waardenberg slaat zich vol enthousiasme door de voorstelling. Vooral het enthousiasme over alle prachtige slogans die die vreemde jongen achter elkaar oplepelt is memorabel, evenals de daarmee in direct verband staande grappen met de pen. Het concept om in de voorstelling twee live gitaristen te gebruiken die meespelen met een bandopname is nogal gezocht, en komt niet echt uit de verf.
Ondanks een aantal leuke scènes kan “Herinnert u zich deze nog?”niet echt potten breken. Het liefdesverhaal (Dick van den Heuvel) is vrij mager en hangt heel erg op dat ene origineel idee, de val in het fotoboek. Hoogtepunten zijn de scènes aan de tafel bij Lizzy thuis, die werkelijk hilarisch zijn en die aantonen dat klagen en zeuren van alle tijden is, alleen de manier waarop is wat veranderd. Ook de running gag rond het zoeken naar een pen door Rob Out is vermakelijk. Daar staat helaas ook bijvoorbeeld een afgrijselijk lange saaie draaitafel-scene tegenover, en momenten als het romantisch brengen van een knullig gedicht door Jan van Veen; wel leuk, maar ook de Candlelight persiflage is ook een activiteit die iedereen vroeger wel eens tijdens een bonte avond heeft gedaan of gehoord; niet zo heel origineel dus.
De die-hard Veronica-fans zien misschien meer verwijzingen naar vroeger dan ik, wat een voorstelling mogelijk meer doet aanspreken. Met de algemene kennis van de gemiddelde Nederlander is het bezoeken van de voorstelling niet meer dan een aardig tijdverdrijf. Goede jaren 60 en 70 medleys of mash-ups, knappe composities in de tijdgeest (Fons Merkies), een paar leuke en enkele irritante scènes en een groep prima acteurs. Te prijzen valt dat Veronica niet als iets heiligs is neergezet, maar dat het hoge geldwolf-gehalte ook ter sprake komt. Toch denk ik dat als iemand over een paar jaar vraagt “Herinner jij je ‘Herinnert u zich deze nog?!’ nog?”, het antwoord hoogstwaarschijnlijk “Nee” gaat zijn.
