Recensie

Het Circus van de Roem

“Mensen zijn het ultieme spektakel” roept M-Lab over Circus. Maar dan moeten die mensen je wel interesseren.

Circus gaat over Marius (David Lucieer) die tijdens een wandeling over het strand toevallig verzeild raakt in een danscompetitie. “Ik wilde alleen maar even kijken” is zijn eerste tekst, maar voor hij het weet is hij onderdeel geworden van een reality programma waarin koppels moeten doordansen tot ze niet langer kunnen. De winnaar van de wedstrijd krijgt een rol in een speelfilm, tenminste dat is wat ze door de Master of Ceremonies John (Daniel Bossevain) wordt voorgehouden.  Marius wordt de danspartner van de labiele Victoria (Lottie Hellingman).We maken verder kennis met een moeder en dochter (Maud en Franky gespeeld door Sofiel Habets en Christine van Stralen) die zich fanatiek hebben voorbereid, een stel soap acteurs dat hoopt op nog meer roem(Elaine en Max- Thirza van Til en Kevin Hassing) en twee stellen die sterk doen denken aan de deelnemers van Oh Oh Cherso (Lilli, Johannes Chelsey en Jeffrey-Fancy Arensman, Olivier Bracke, Marloes van der Sterre en Ian Volwater).

Na De Winnaar (de voorstelling die regisseur en artistiek leider Sieta Keizer maakte met Jamai Loman) is dit de tweede productie die gaat over de verleiding van roem. “Je bent pas iemand als anderen zeggen dat je iets bent” lijkt het motto van de show. Waar De Winnaar ging over de valkuilen van plotseling beroemd worden, gaat Circus over de krampachtige manier waarop mensen hun roem willen behouden. Meedoen in een televisieshow lijkt een goede manier om dat te bewerkstelligen, maar de producenten veranderen de regels als dat ze beter uitkomt, arrangeren een huwelijk of geboorte om de kijkcijfers op te krikken en laten de deelnemers tegen elkaar strijden in een derby waarbij de slechtste moet afvallen.

Shows over een afvalrace zijn een dankbaar onderwerp voor een musical. “A Chorus Line” is het bekendste voorbeeld (wie krijgt een plek in het ensemble van een musical?), maar vorig jaar ging op Broadway ook het mislukte “Hands on a Hardbody” in premiere waarin deelnemers hun hand op een auto moesten houden. Degene die het laatste terugtrok won hem. Circus doet iets vergelijkbaars, met een wonderlijke uitzondering: de karakters zingen niet. Of maar heel weinig. Alle muziek in de voorstelling wordt verzorgd door de muzikanten van Storybox die midden in de zaal staan opgesteld. De score van Helge Slikker schiet alle kanten uit, van een Duits cha cha cha nummer tot rock tot gevoelige ballad, maar bijna nergens zorgt de muziek voor een emotionele ondersteuning of verdieping van de karakters of gebeurtenissen. Als Lottie Hellingman na een uur of wat eindelijk een klein liedje mag zingen (het overigens wonderschone “Back Home”) begint haar personage meteen meer te leven. De andere acteurs missen zo’n moment.

Er wordt door de cast prima gespeeld, al krijgen ze van scriptschrijver Eva Gouda af en toe wel erg belegen grappen te vertellen. Het plot van de show is losjes gebaseerd op de schitterende film “They Shoot Horses, Don’t They” uit 1969 van Sydney Pollack. In die film leek er echt wat te winnen voor de deelnemers en zagen we de derby’s in de feesttent, de onderlinge spanningen en vooral de massaliteit van het gebeuren. Dat werkt in de intieme setting van M-Lab een stuk minder. Het drama moet hier komen uit de karakters, die blijkbaar over lijken willen gaan voor een filmrol. In een tijd waarin er al een televisieshow is geweest waar deelnemers een miljoen konden winnen, lijkt dit gegeven wat achterhaald. Nergens wordt de vermoeidheid van het dansen, de wanhoop van de deelnemers of het verstrijken van de tijd echt invoelbaar. Hierdoor blijft het kijken naar af en toe behoorlijk irritante en aanstellerige types. Wie er gaat winnen is na anderhalf uur allang niet meer relevant.

Circus wil misschien wel te veel. Een maatschappelijk thema aansnijden, interessante muziek laten horen en zoeken naar nieuwe vormen van muziektheater. In deze voorstelling komen deze elementen wel samen, maar de optelsom is minder geslaagd dan je zou hopen. Jammer, maar niet getreurd. M-Lab is er om te vernieuwen, dus op naar het volgende experiment!

Kijk hieronder naar de videoreportage die Musicalworld.TV over Circus heeft gemaakt:

 

07 October 2013
Première
M-Lab
http://www.m-lab.nl
M-lab, circus, they shoot horses, don't they, david lucieer, kevin hassing, sieta keizer,