Een Wintersprookje was één van de hoogtepunten in het bestaan van M-Lab en misschien wel de beste oorspronkelijk Nederlandse productie die daar gemaakt is. In 2012 schreven we er al een vlammende recensie over en vandaar dat de hernieuwde kennismaking met de voorstelling wat nerveus maakte. Zou de show nog net zoveel indruk maken als toen?
Een Wintersprookje is losjes gebaseerd op Shakespeare’s The Winter’s Tale; een van zijn meest bizarre komedies (en in Nederland zelden uitgevoerd). Het plot draait om een jaloerse koning die op samen met zijn tot standbeeld veranderde vrouw op zoek gaat naar zijn dochter, die hij is kwijtgeraakt. De queeste leidt tot ontmoetingen met wonderlijke figuren als een geweldig denkbeeldig-paardrijdende collega-koning, een zeer frisse prins, een beer (jazeker, een beer) en allerlei vissers, boswachters en dorpsvolk. Dramaturgisch correct zal het allemaal niet zijn, maar het levert een heleboel lol op.
Nerveus zijn was nergens voor nodig. Onder de bezielende en hilarische leiding van de gebroeders Jan en Keez Groenteman werd er in het piepkleine Oostblok Theater in Amsterdam Oost een partijtje prachtig theater gemaakt. Voor kinderen ja, maar voor volwassenen minstens zo leuk. De voorstelling (regie Marije Gubbels) zit vol vondsten die soms appelleren aan de Engelse panto traditie, maar minstens zo vaak een aangename rilling veroorzaken van ontroering. Sterkste troef blijft de muziek van Jan Groenteman. Jazzy, fijngevoelig, met vooral voor de jonge geliefden Perdita en Florisan (nu gespeeld door Nina van Overbruggen en Terrence van der Loo) verrukkelijke duetten die moeilijk uit je hoofd te krijgen zijn. Kiki Jaski-Groenteman was een sterke vervangster voor Lynn Jansen en de oudgedienden Lard Adrian en Albert Klein Kranenburg waren weer net zo goed als vier jaar geleden.
Er zijn nog vijf voorstellingen van Een Wintersprookje te zien de komende kerstvakantie, maar het zou eeuwig zonde zijn als het daarbij blijft. De kaartverkoop gaat hard en er zou zo maar een mooie nieuwe kersttraditie kunnen ontstaan. Want zo goed als Een Wintersprookje zijn maar heel weinig familievoorstellingen. Gaat dat zien!
