Het is een echte traditie geworden rond de kerstdagen: het RO theater brengt een nieuwe familievoorstelling uit. Pieter Kramer regisseert en laat zich duidelijk inspireren door de Engelse pantomime traditie, waarin mannen zich verkleden als vrouwen, er een zeer bekend verhaal wordt opgevoerd en het publiek meermalen wordt aangespoord om hardop mee te doen in de voorstelling. De Gelaarsde Poes valt moeiteloos in die traditie: het bekende verhaal van molenaarszoon Jaap die na de dood van zijn vader alleen een kat erft. Maar deze kat zorgt ervoor dat hij via list en bedrog aan het hof van de koning terecht komt en kan tongzoenen met de kroonprinses.
Een sprookje dus, maar wel uitgevoerd met veel extra’s. Zo loopt er een James Blond steeds hinderlijk in de weg van Poes en Jaap en is er een gevaarlijke reus die kleine kinderen eet die zijn hysterische moeder ontvoert, tot ze zelf in de gehaktmolen verdwijnt. De wereld van de Gelaarsde Poes is een donkere, maar ook hedendaagse. Don Duyns schreef een script waarin de oneliners over elkaar heen vallen en referenties naar de actualiteit niet worden vermeden.
Alles valt of staat met de kwaliteit van de acteurs en de decors en dat is hier allemaal puik in orde. Op het toneel staan grote namen als Arjan Ederveen, Alex Klaasen en Dick van den Toorn die allemaal schitteren in vele typetjes en alle drie onmiskenbaar de lach aan hun kont hebben hangen. Ze zijn reuzen, James Blond, een arme molenaarsvrouw, een Hoofdlakei, een gouvernante, een Thaise poes (Ederveen in bloedvorm), Dikke Q met zijn gadgets en de lijst gaat nog wel even door. Razend knap en bijna altijd heel erg grappig. Naast deze ras komedianten vallen de andere spelers zeker niet uit de toon. Tom van Kalmthout is ontwapenend als de molenaarszoon Jaap en Bart Rijnink (die voorlopig de rol speelt tot Maarten Heijmans hersteld is van zijn motorongeluk) speelt een verrukkelijke Poes die iedereen moeiteloos om z’n vingers windt. Keja Kwestro is puberprinses Wendy ten voeten uit en Daan Colijn en Steyn de Leeuwe zijn twee ongekend suffe prinsessenzusjes en zijn bijna de hele voorstelling bezig met hun haar.
De muziek van de voorstelling bestaat uit allemaal nummers van Michael Jackson die door Alex Klaasen zijn bewerkt tot fijne dijenkletsers. Er komt van alles langs, van Beat it tot Thriller, van The Way You make me Feel tot Dirty Diana. Ze helpen het verhaal niet echt vooruit, maar verhogen de lol van de voorstelling. Het decor bestaat uit veel doeken die geïnspireerd zijn door poëzieplaatjes (!). Vooraf wordt muziek van The Cats en The Stray Cats gespeeld. Nou, dan weet je wel zo ongeveer op wat voor soort humor de voorstelling mikt.
Het is allemaal niet anders dan de vorige RO theater hits als Woef Side Story, Lang en Gelukkig en De Zere Neus van Bergerac. De voorstelling is opnieuw te lang en opnieuw overvol. Maar wat kun je een plezier hebben met deze Poes. Don’t Poes him!
