In het kader van het Holland Festival staat de Broadwayproductie FELA! drie weken lang in Carré. Een opmerkelijke keuze. Broadway? Holland Festival? Maar FELA! is geen doorsnee musical.
De show vertelt het verhaal van de Nigeriaanse zanger en politiek activist Fela Kuti. We ontmoeten hem tijdens de laatste avond in zijn wereldberoemde nachtclub The Shrine. De club wordt in de gaten gehouden door de politieke machthebbers en dat is niet voor niks. Fela weet met zijn muziek en politieke teksten de bevolking van Nigeria in beweging te krijgen. De voorstelling laat zien hoe een muzikaal gedreven genie kon uitgroeien tot zo’n gevaarlijke man voor de regering van Nigeria.
Fela Kuti staat bekend als de bedenker van African Beat; een combinatie van Afrikaanse muziek, soul, funk en een beetje Sinatra. Fela reist de hele wereld over om zijn muziek te spelen en ontwikkeld een sterk politiek bewustzijn, vooral als hij in Amerika in contact komt met de Black Power beweging van Malcolm X. Als hij uiteindelijk in zijn thuisland terugkeert wil hij president worden, maar corruptie en onderdrukking maken dat onmogelijk. “Too much Nigeria will get you broken head” zegt hij ergens in de voorstelling.
FELA! werd ontwikkeld en gemaakt door Bill T. Jones, de wereldberoemde choreograaf. Voor FELA! won hij na Spring Awakening zijn tweede Tony Award en dat is na het zien van deze voorstelling meer dan terecht. FELA! is zeker voor de pauze een aaneenschakeling van opwindende Afrikaanse dansnummers. De dames (of queens) en heren (area boys) van het ensemble weten met hun sensuele bewegingen Carré binnen no time op hun kop te zetten, aangevoerd door de ronduit fantastische Sahr Ngaujah als Fela Kuti. Zijn performance is de kloppende kern van de voorstelling; hij zingt, danst, speelt geweldig saxofoon en neemt het publiek mee op de reis door zijn leven. Naast hem schittert Paulette Ivory als Sandra Izsadore, een meisje uit Los Angeles die Fela kennis laat maken met de politiek van Malcolm X. Ivory was eerder te zien als Aida in de eerste Nationale toernee in Noord Amerika. Een vrouw met een fantastische stem.
In de tweede helft van de voorstelling zien we meer van de rauwe realiteit van het corrupte en gewelddadige Nigeria en dat komt na het feest van voor de pauze hard aan. Er is een ontroerend duet met zijn vermoorde moeder (Melanie Marshall) en het publiek wordt geconfronteerd met de gruwelijkheden van het leger dat Fela’s club binnenvalt.
Muzikaal staat de voorstelling op een ongekend hoog niveau. De tienkoppige band (zichtbaar op het podium) is gezegend met de swingendste blazerssectie ooit en binnen een kwartier staat het publiek op van de stoelen om mee te dansen met het verrukkelijke “Original No Artificiality”. Het decor lijkt simpel, maar zit buitengewoon slim in elkaar. Het lichtontwerp van Robert Wierzel is ronduit schitterend met enkele indrukwekkende effecten. De regie van Bill T. Jones is een mooie combinatie van Afrikaanse losheid en Broadway kwaliteit.
FELA! is een belevenis. Geen musical met een simpel verhaaltje van A tot Z, maar een prachtig portret van een belangwekkende muzikant naar wie ik alleen maar nieuwsgieriger ben geworden. De show heeft een jaloersmakende energie die je nog lang bijblijft. Het Holland Festival heeft met FELA! een niet te missen wereldhit in handen.
Foto’s: Ruud Jonkers
