Misery: het is één van de bekendere verhalen van veelschrijver Stephen King. Een van de vele verhalen die werd verfilmd, en voor initiator Florus van Rooijen hét verhaal dat een musical moest worden. Na een eerste showcase in 2010 is op 10 august deze voorstelling in première gegaan. Een voorstelling die zijn gelijk bewijst. Want Misery mag er zeker zijn.
Laten we beginnen met vaststellen dat Misery niet een voorstelling is die je van spanning op het puntje van je stoel laat zitten, wachtend op het volgende schrikeffect, zoals bijvoorbeeld het toneelstuk ‘’The Woman in White’ dat doet. Misery weet je op een andere manier in spanning te houden, benieuwd naar hoe het verder gaat. Hoeveel gestoorder kan zij worden? Wat gaat er met hem gebeuren? En zelfs, hoe loopt het verhaal van het boek dat Paul schrijft af?
Misery gaat over een schrijver, die succes heeft met de kasteelromanreeks Misery. Hij krijgt een ongeluk met zijn auto, en wordt opgevangen door Annie Wilkes. Hij lijkt geluk te hebben gehad dat zij hem gevonden heeft. Hij heeft zijn beide benen gebroken, en contact met de buitenwereld is vrijwel onmogelijk door het grote pak sneeuw. Annie ziet zichzelf als de grootste fan van de schrijver, en vreet de verhalen over Misery. Gelukkig heeft zij net het nieuwste Misery-boek bemachtigd, Misery’s baby, waar ze helemaal in opgaat. Zo erg, dat de pijnstillers die ze Paul geeft er wel eens bij inschieten. Maar dan ontdekt ze in de spullen van Paul zijn nieuwste manuscript en weet ze van Paul (door met de pijnstillers te dreigen) toestemming te krijgen om dit te mogen lezen. De titel “Plankgas’ bevreemdt haar al, maar als blijkt dat dit verhaal niet over Misery gaat, maar een bewerking van zijn eigen jeugd, is ze zeer ontstemd. Dat wordt nog eens versterkt door het taalgebruik in het boek. Als ze vervolgens in haar Misery-boek leest dat Misery op het kraambed sterft slaan de stoppen door. Ze laat hem zijn laatste manuscript verbranden, en dwingt hem een Misery-vervolg te schrijven. Het is nog niet de laatste stap in de psychologische oorlog tussen de twee.
Naast de karakters Annie en Paul zien we ook de verhaalpersonages uit de verhalen van Paul. Misery bijvoorbeeld, die verlaten door haar grote liefde Jeffrey in de handen valt Van Ian, die oprecht van haar houdt. En Tony, het schoffie en de held uit Plankgas. Niet zien we scènes uit de verhalen van Paul, Paul praat ook met Tony en Misery. Hij probeert hem te stimuleren te ontsnappen, zij verwijt hem onder andere haar te hebben vermoord, een stelling waar Annie al eerder mee kwam.
De cast is buitengewoon interessant. Sander de Heer is met zijn doorleefde stem en uiterlijk perfect als de schrijver die wil laten zien dat hij meer kan dan kasteelromans schrijven. Marjolein Algera lijkt als Annie in eerste instantie een hele bescheiden zorgzame vrouw, verlegen bijna. Dat dit beeld niet het totaalplaatje is blijkt wel gedurende de voorstelling, waarin ze steeds verknipter wordt en, al is het dan in opdracht van God, verschrikkelijke dingen doet. Beiden speelden ook al de show case 4 jaar geleden. Voor de karakters uit de kasteelroman verwacht je twee mooie mensen, en dat is met het casten van nieuwkomers Tara Hetharia en Buddy Vedder zeker gelukt. Vooral de scènes uit de Misery-verhalen worden met een soapachtige platheid gespeeld, wat een zeer komisch effect geeft. Maar zodra Misery tegenspel geeft aan Paul is er van de lachwekkende overdrevenheid niets over.
De muziek in de voorstelling varieert van filmisch tot jazz-achtig en wordt fraai gespeeld door het drietal muzikanten (piano viool en contrabas). Soms wordt het de zangers net even te lastig, en worden noten niet gehaald. Echt storend is dat niet. De cast is duidelijk niet geselecteerd om een vocaal prachtige cast recording te maken, maar om een sterke voorstelling te spelen, wat zeker is gelukt.
Als het iemand duidelijk is geworden hoe oe lastig het is een eigen productie op de planken te brengen zal dat Florus van Rooijen zijn geweest. Met doorzettingsvermoge3n is het hem op de valreep gelukt om een volwaardige productie van Misery op de planken te brengen. Op de valreep van de deadline van de rechten kan Amsterdam en omgeving van een musical die lekker anders is. Zo veel musicals zijn er tenslotte niet die een spannend en boeiend thrillerverhaal vertellen. Wie de voorstelling wil zien kan nog tot en met 31 augustus terecht in het Theater van’t Woord, het theater van de Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA).
