Recensie

Onweerstaanbaar Wintersprookje in M-Lab

Shakespeare, verrukkelijke muziek, een cast om te zoenen en een heleboel melige lol. M-Lab’s Wintersprookje is een kerstsurprise van jewelste. Geschikt voor alle leeftijden!

The Winter’s Tale van Shakespeare wordt in Nederland niet zo vaak opgevoerd, zoals de meeste van zijn komedies. Toch blijkt het als basis van een musical uitermate geschikt. In de voorstelling maken we kennis met koning Leontes (Lard Adrian) en zijn vrouw Hermione (Lynn Jansen). Een nogal ongebruikelijk koppel, vooral omdat vrouwlief jaren geleden is veranderd in een standbeeld. Leontes rijdt haar de hele voorstelling rond op een steekkarretje. Leontes is een intens jaloerse man. Tijdens de avond komen we er via flash-backs achter dat dit stel hun dochter Perdita (Liss Walravens) is kwijtgeraakt na een heftige ruzie over de mogelijke verliefdheid van zijn vrouw op koning Polixenes (Albert Klein Kranenburg). Leontes en zijn stenen vrouw zijn al jaren op zoek naar Perdita, die inmiddels bij een herder woont. Koning Piloxenes heeft inmiddels een zoon, prins Florizan (Oedo Kuipers) die weigert uitgehuwelijkt te worden. Wanneer Florizan in het bos Perdita ontmoet en stapelverliefd op haar wordt, kunnen we wel raden hoe dit Shakespeareaanse sprookje af zal lopen.

Een Wintersprookje wordt geafficheerd als voorstelling voor 8 jaar en ouder, maar de meligheid en hilariteit doet nog eerder denken aan een voorstelling als Urinetown dan aan keurige kindermusical. Regisseur Marije Gubbels houdt van slapstick en trekt alle registers open om een aantal maal hilarisch uit te pakken. Ze wordt daarbij geholpen door een sterk script van Sytze Schalk en heerlijke muziek van Jan Groeteman, die ook de liedteksten schreef. Groeteman speelt samen met zijn broer Keez ook alle instrumenten en samen hebben een opvallende rol in de gebeurtenissen van de avond. Hun droog komische intermezzo’s zijn een heerlijke aanvulling op de toch al bizarre gebeurtenissen op het toneel.

De vormgeving van Een Wintersprookje (Eva Krammer en Elian Smits) is magisch, met lappen als bomen, verhogingen, een Tarzan liaan en kleding waarbij de hals van een kledingstuk op het kruis hangt. De wereld lijkt op z’n kop te staan, is de boodschap. De trefzekere manier waarop de acteurs er met hun rollen vandoor gaan, onderschrijft dit alleen maar. Er wordt verkleed, gedanst, paard gereden en gevochten alsof er geen morgen is. Iedereen is buitengewoon sterk op dreef. Liss Walravens en Oedo Kuipers zijn een prachtig liefdespaar dat ook vocaal uitstekend bij elkaar past. Hun duet “Ik voel me nergens Thuis” is het absolute hoogtepunt van de avond. Maar ook Adrian en Jansen zijn geloofwaardig (wat knap is met dat gesleep met een steekkar) en ontroeren uiteindelijk. Albert Klein Kranenburg schmiert zich verrukkelijk door de voorstelling met een overtuigende dubbelrol. Zijn Polinexes is onweerstaanbaar arrogant (zelden iemand zo overtuigend op een denkbeeldig paard zien rijden), zijn herder is een bange, platvloerse man.

De premiere van gisteren laat weer eens zien dat M-Lab absoluut bestaansrecht heeft in het Nederlandse culturele landschap. Een Wintersprookje is een van de hoogtepunten uit dit theaterseizoen.

Foto’s Bob Bronshoff

21 December 2012
Première
Amsterdam
M-Lab
http://www.M-lab.nl
M-Lab, recensie, Wintersprookje, Lard Adrian, Lynn Jansen, Albert Klein Kranenburg, Oedo Kuipers, Liss Walravens, Jan Groenteman, Keez Groenteman, Marije Gubbels, Sieta Keizer