Klik hierboven voor een gefilmde reportage.
Op 24 juni 2006 ging in The Venetian in Las Vegas een nieuwe productie van The Phantom of the Opera in première. Hiervoor werd een compleet nieuw theater uit de grond gestampt dat aan de hedendaagse eisen van spektakelproducties voldoet. Dat betekent een vollere orkestbak, meer oogverblindende kostuums en decors, meer figuranten, maar vreemd genoeg een kortere duur. In 95 minuten wordt in Las Vegas hetzelfde verhaal verteld dat in 1993 in Scheveningen bijna drie uur in beslag nam. De lengte past precies in het drukke schema van Vegastoeristen die tussen het blackjacken en pokeren door nét tijd hebben voor een potje muzikaal drama, maar voor tal van musicalpuristen is deze ingreep een klap in het gezicht. Musicalworld mocht naar de voorstelling kijken én de hoofdrolspelers aan de tand voelen: Kristi Holden, die het liefst een historisch betrouwbare Christine Daaé neerzet en niemand minder dan Broadway-acteur Anthony Crivello, die na Evita (Che) en Les Misérables (Grantaire) voor zijn rol in Kiss of the Spider Woman een heuse Tony won.
Voorkeur
Kristi Holden heeft zo’n lieve ontwapenende spreekstem, dat het bijna niet is voor te stellen dat zij in Las Vegas verantwoordelijk is voor al die indrukwekkende en op strategische momenten krachtige songs als Think of Me en The Phantom of the Opera. Zij zal wel moeten, want anders kan zij niet opboksen tegen alle pracht en praal en speciale effecten waar de voorstelling bol van staat. “De Vegasversie van Phantom onderscheidt zich zeker van andere door het oogverblindende spektakel”, beaamt Kristi. “Toch geeft de meerderheid van de mensen die beide versies hebben gezien, de voorkeur aan de onze. Bij ons stevenen de scènes recht op hun doel af. Veel dialoog, waar de jaren tachtig een voorkeur voor hadden, is gesnoeid tot het uiterst noodzakelijke. Sommigen zullen natuurlijk de nuances missen van de oorspronkelijke voorstelling, zo is de rol van operadiva Carlotta gehalveerd, maar onze voorstelling is een zinderende achtbaanrit die vooral door mensen die The Phantom al vaker meegemaakt hebben, gewaardeerd wordt. Al hun dierbare herinneringen komen aan bod en spetteren meer dan ze ooit hebben meegemaakt. Een voorbeeld. Iedereen weet na 22 jaar wel wat er gaat gebeuren met de kroonluchter, maar die van ons jaagt het verwende publiek anno 2008 echt opnieuw de stuipen op het lijf.”
Valkuil
Maar naast het spektakel is in de Las Vegasversie voldoende werk voor de actrice in Kristi Holden: “Ik houd van Christine, zij en ik zijn verwant. Zij wil net als ik op het toneel schitteren. Daarom is mijn persoonlijke favoriet Think of Me. Voor iedere acteur is dat een moment om van te dromen: het moment van je theaterdoorbraak. Dat ik voor deze rol in deze gigantische productie ben uitgekozen, is voor mij ook een droom die is uitgekomen. Een ander hoogtepunt is tegen het einde, waarin Christine zà³ gegroeid is dat zij in staat is mededogen te tonen voor haar ontvoerder. Ondanks alles vergeeft zij het Spook. Die houding is precies wat de wereld van nu hard nodig heeft.” Geeft Kristi een eigen draai aan het personage dat door honderden actrices al eens is neergezet? “Sommige actrices maken Christine sterker dan zij in de werkelijkheid van haar tijd had kunnen zijn. Dat is verleidelijk, wij actrices willen allemaal sterke vrouwen zijn, maar het is tegelijkertijd een valkuil. Vrouwen waren in de tijd van het Spook echt anders. Dat is de grootste uitdaging van iedere Christine: dat je haar in haar eigen tijd plaatst en niet per ongeluk een eenentwintigste-eeuwse onafhankelijke vrouw neerzet in een negentiende-eeuwse jurk.”
En dan op naar de kleedkamer naast die van Kristi, daar wacht het Spook…
