Het zal de musicalliefhebbers niet zijn ontgaan. De musical Afblijven had nogal wat pech in de voorbereiding. Twee spelers blesseerden zich tijdens dezelfde try-outvoorstelling, en wel zodanig dat ze geruime tijd uit de running zijn. Een probleem voor de kleine producent Homemade Productions, dat werd opgelost door éen van de spelers door te schuiven, en twee nieuwe spelers aan te trekken om de lappenmandperiode te overbruggen.
En zo ging afgelopen zondag de voorstelling in premiere, met drie spelers die twee weken de tijd hebben gehad om zich de rol eigen te maken. En dat is bijzonder goed gelukt. Uiteraard zijn er offers gebracht, waarover later meer, maar Afblijven is een boeiende voorstelling geworden, met karakters die geloofwaardig en natuurlijk aandoen.
De Dailymotion-versie van deze reportage:
De meeste jongeren hoef je niet uit te leggen waar Afblijven over gaat. Omdat de schrijver dezes niet echt tot die groep behoort, zal hij het voor zijn generatiegenoten toch even uitleggen. In Afblijven zien we een meisje, dat verzot is op dansen, de kans krijgen op te treden in de videoclip van een grote ster, Suzy. Die ster heeft alle schepen achter haar verbrand en is vol voor haar carrière gegaan, en verwacht van Melissa hetzelfde. Dit versterkt Melissa’s onzekerheid, en als er dan, in de vorm van de wat onnozele snuffel-stagiar Jim, iemand is die daar wat aan kan doen, dan grijpt ze die kans aan. Jordi is haar beste vriend, die eigenlijk wel meer wil. Hij ziet het fout gaan, en probeert haar te helpen. Maar zit Melissa daar wel op te wachten?
De cast speelt hun rollen uitstekend. Gijs Stallinga is enorm herkenbaar als de jongen die verliefd is op een meisje, maar geen initiatief durft te nemen. Hij is nu die beste vriend, die alles voor haar over heeft. Een slaafje, zo je wilt. Het maakt hem schattig, en ook de onmacht bij hem toeslaat wordt prachtig gespeeld. Marco Hoving is als Jim de slechterik van het stuk, maar daarin zeker geen prototype boef. Hij is eigenlijk ook een heel normale jongen, die toevallig hetzelfde meisje leuk vindt. Iets bijdehanter dan Jordi, maar omdat hij door Suzy vaak op zijn nummer wordt gezet, ook een beetje een loser. Een rol die door hem goed wordt gespeeld.
Suzy wordt vertolkt door Robin van den Heuvel. Een mooie mix van volwassenheid met sterallures, van levenservaring en er gelijk ook niets van snappen. Een beetje kinderlijke spreekstem is de toef op de taart. Lisanne Schut speelt tijdelijk de rol van Fleur, een vrolijke flapuit, die stapel is op Twan (die we overigens niet te zien krijgen). Haar hoogtepunt is een scene waarin ze met een jas zoent; hilarisch. Theun Plantinga is de invaller voor de vader, en we zagen hem nog niet eerder zo’n serieuze rop spelen. Alleen in de Car wash-scene maakt hij gebruik van de comedy die hij van nature meebrengt. Dat bijt niet met de rol van de bezorgde vader van Melissa, die het niet heeft op Jordi, die hij als slechte invloed ziet. Een vader ook die het opvoeden alleen moet doen, omdat zijn vrouw is overleden aan een overdosis drugs. Een verslaving waar hij niets van had gemerkt.
Natuurlijk is te zien dat de vervangster van de hoofdrol, Renée de Gruijl, wel een aanvaardbare, maar zeker geen fenomenaal danseres is. Dat is jammer bij het dansmoment in de voorstelling, als Melissa laat zien wat ze kan, maar maakt ook weer nieuwsgierig naar de vertolking van Natasha Willems.
Het verhaal kent een aantal reuzensprongen die wat verwarrend en soms komisch werken. Zo is Melissa ineens aan de drugs, en is er weinig tijd ingeruimd de bijbehorende karakterverandering goed uit te werken. Als Jordi heel hard op zoek is naar Melissa en geen idee heeft waar hij zoeken moet, en haar plots erna wel vindt, wekt dat even een lachje op, dat niet helemaal bij de situatie past.
Het zijn wat hiaten in een voor de rest prachtig verteld en gespeeld verhaal. Er zijn wat, voor het verhaal niet noodzakelijke, uitstapjes die voor amusement zorgen. De luistertoets Duits bijvoorbeeld, maar ook de Carwash scene. De muziek klinkt eigentijds, en heeft rapinvloeden. Maar ook de klassieke musicalballad vinden we terug, en opvallend veel rockmuziek, waarmee componist Jeroen Sleyfer zich na Kruistocht in Spijkerbroek, Kruimeltje en Handjes in de lucht als componist weer van een andere kant laat zien. Afblijven is een score om trots op te zijn.
De voorstelling oogt modern. Natuurlijk dankzij de eigentijdse moderne choreografiën van Shaggy (Gregory Albertzoon), maar ook door de kale vormgeving. Tafels en podiumdelen, een sporadisch ander kostuum, en een achterwand die soms doorschijnend is. Spelers zitten aan de zijkant op stoelen, als ze niet hoeven te acteren, en de coulissen erachter zijn open. Enige overeenkomsten met Rent zijn er niet alleen in de verhaalthematiek, maar ook in de vormgeving. Maar ook heel veel verschillen.
Afblijven van Carry Slee is natuurlijk een enorm populair jeugdboek, en heeft al een succesvolle verfilming achter de rug (met musicalnamen als Tommy Christian en Jim Bakkum in de cast). Het is te hopen dat ook deze musicalbewerking in het succesrijtje terechtkomt. Uiteraard speelt bij die wens de gunfactor mee, maar Afblijven is ook gewoon een goede voorstelling. Een prestatie van wereldformaat, zeker voor de nieuwe rollen.
