Next to Normal is het bewijs dat musicaltheater nog steeds in ontwikkeling is en verrassend veelzeggend kan zijn. De show vond zijn oorsprong in een 10 minuten durende sketch over electro shock therapie: “Feeling Electric”, geschreven aan het begin van deze eeuw door de totaal onbekende Brian Yorkey met muziek van Tom Kitt. Maar na de opvoering gingen beide heren aan de slag met andere projecten en verdween het concept in een diepe la. Maar het idee bleef de twee fascineren en na diverse herinterpretaties verscheen in 2008 Next to Normal op de planken van het Second Stage Theatre Off Broadway. In bijna 10 jaar was de kritische sketch over de behandeling van manisch depressieve patiënten uitgegroeid tot een diep ontroerend portret van de familie Goodman. Toch besloot het creative team de show nog verder te ontwikkelen in Washington, waarna Broadway eindelijk lonkte. De première in april 2009 was een groot succes en betekende de definitieve doorbraak van Alice Ripley, die met haar vertolking van moeder Diane een Tony Award won. De show, met een kleine bezetting van 6 acteurs, brak de box office records van het Booth Theatre en bleek, ondanks het niet alledaagse onderwerp, de concurrentie met groene heksen en vliegende kindermeisjes te kunnen aangaan. Als klap op de vuurpijl won Next to Normal de Pullizer Prize voor drama in 2010, een eer die slechts zelden aan een musical wordt toebedeeld.
De Dailymotion-versie van deze reportage:
Next to Normal vertelt het verhaal van Diane Goodman (gespeeld door Simone Kleinsma), die uit alle macht probeert grip op haar leven te houden. Gewapend met potten pillen, goedbedoelde adviezen van haar artsen en een omgeving vol twijfelende gezinsleden beziet ze haar situatie. Als publiek kijken we door haar ogen naar haar werkelijkheid. Hierdoor zien we fragmenten, ernstig gekleurd door de diverse medicijnen die ze dagelijks slikt. “Ik Mis de Bergen” zingt ze tijdens de eerste acte en daarmee doelt ze niet alleen op de bergen van haar geboorteplek, maar ook op de pieken en dalen van haar gemoedstoestand die allemaal door de medicatie worden onderdrukt.
Ze is getrouwd met Dan (Wim van den Driessche) die zich aan het begin van de show afvraagt wie er nou gek is in het gezin; zijn vrouw met een duidelijk probleem, of hijzelf, die niets anders kan dan bij haar blijven. Hij lijkt zich gedurende de avond steeds meer weg te cijferen en zingt tijdens de show dat dit “ook een vorm van zelfmoord is, maar traag”. De dochter Natalie (Michelle van de Ven) wordt door haar moeder nogal eens vergeten, maar heeft het druk met haar school, haar piano en haar nieuwe alternatieve vriendje Henry (Jonathan Demoor). Moeder heeft vooral oog voor haar zoon Gabe (Freek Bartels) die zowel haar engel als haar duivel is. Verder is moeder vooral druk met de charmes van haar therapeuten (allebei gespeeld door René van Kooten). Zij schrijven haar de pillen voor en zetten uiteindelijk electro shock therapie in om Diane’s probleem te verlichten, met alle gevolgen van dien.
