Het lijkt allemaal iets beschouwender, ietwat poëtischer, deze nieuwe solovoorstelling van Richard Groenendijk. Er valt zeker nog genoeg te lachen, maar de typetjes van de familie zijn, op oma na, volledig verdwenen, en er zijn verhalen over onder andere Maria Callas voor teruggekomen. De persoonlijke verhalen, waarbij je je echt afvraagt of het nu echt zo gebeurd is of niet, zijn gebleven, en daar zitten zeker een aantal hilarische tussen.Over zijn eerste keer met vrouwen, terwijl hij ver in den vreemde een theatertour deed, en de eerste keer met een man, na een ontmoeting op de tijdschriftenafdeling van de Rotterdamse Bijenkorf.
Richard Groenendijk is de musical-invalshoek natuurlijk bekend van onder andere Hairspray en Les Miserables, maar de solovoorstellingen blijven naast leuk, ook nog vaak verhalen met een musical-insteek te hebben. Zo vertelde hij eerder over de auditie die hij deed voor 42nd Street, maar ook over het bijzondere gedrag van de fans aan de artiestenuitgang. Ook deze keer is het niet anders. We krijgen een blik achter de schermen van de voorstelling “Herinnert u zich deze nog”, waarvoor hij werd gevraagd na de dood van Antonie Kamerling. “Voor zijn dood werden we ook vaak door elkaar gehaald”.. Wie de voorstelling heeft gezien (“de zaal was vaak 1 grote landingsbaan”) weet zelf dat het niet zo’n geslaagde voorstelling was. Richard vertelt dat de cast de voorstelling al snel had omgedoopt tot “Vergeet u deze alstublieft”. Eén actrice liep bij de eerste scriptlezing weg “Voor deze onzin ga ik niet mijn kinderen124 avonden alleen thuis laten”, en Lange Frans gaf later de pijp aan Maarten. Daarmee komt Richard Groenendijk op één van de thema’s van de voorstelling: Wij mensen roemen de vechters, maar moeten we soms juist niet de mensen die opgeven meer bewonderen. Er volgen nog veel meer genante details over de musicalflop, die het voor de liefhebber alleen al de moeite waard maken om de voorstelling te gaan bekijken of beluisteren, en dan thuis snel na te zoeken wie dat dan ook alweer waren, want behalve Frans wordt niemand bij de naam genoemd..
Met ‘Alle dagen’ heeft Richard Groenendijk een mooie balans gevonden tussen de eigen anekdotes en verhalen over anderen, tussen hilarische avonturen en mijmeringen, tussen twijfel en daadkracht. De anderhalf uur zonder pauze vliegen voorbij.Eigenlijk jammer dat hij dit zo goed doet: hij hoort eigenlijk tussen de musicalsterren te staan, en dan natuurlijk in een productie die we ons blijven herinneren.
foto’s: Roy Beusker
