“In 2007 werkten Robin de Levita en ik in San Diego aan een musicalversie van Carmen”, begint John Ewbank, songschrijver van SKY. “Onze Carmen is ook werkelijk daar in het La Jolla Playhouse in première gegaan, maar inmiddels speelde ik al met het idee voor een volgend project. Bij Carmen ontkom je niet aan mediterrane muziek en mijn hart lag toch echt meer bij pop. En ik wilde ook een verhaal vertellen met een veel positiever einde.”
“Aanvankelijk wilden wij die musical ook in Amerika ontwikkelen”, vult De Levita aan. “Maar in Amerika ben je verplicht te werken met Amerikaanse mensen: een Amerikaanse orkestleider, een Amerikaanse arrangeur en ga zo maar door. Wij waren weer toe aan onze eigen mensen. En zo begint SKY nu als een Nederlandse musical.”
Maar dat was 2007, het is nu al bijna negen jaar verder. In de tussentijd zijn songs die John Ewbank schreef voor de musical, al op albums van Marco Borsato verschenen: Vlinders op de cd Zien en onlangs Mooi op Borsato’s nieuwste album Evenwicht. Waarom wacht Nederland al zo lang op SKY? “Dat komt door de hoge eisen die we aan SKY stellen”, antwoordt Marco Borsato. “SKY moet op alle fronten indruk maken en bovendien iets nieuws te melden hebben. Op het gebied van dans krijg je het nieuwste van het nieuwste voorgeschoteld. We halen de dansers daarom niet alleen uit Nederland. Ook de zang moet optimaal zijn. Bij Soldaat van Oranje is zang ondergeschikt aan het acteerspel, SKY legt de zangtechnische lat juist heel hoog. Daarom zijn we niet op zoek naar bekende namen, we zoeken acteurs die SKY aankunnen. De casting maken we eind januari bekend.”
Maar de eerste berichten rond SKY legden de nadruk op het visuele spektakel dat het publiek in Theater Amsterdam zou ondergaan. De aankondiging dat SKY de eerste musical in 3D zou zijn, stuitte op talrijke ironische reacties: “Theater is toch altijd 3D?” popte overal in de sociale media op. “Dat is helemaal waar”, lacht Borsato, “maar we doelen op de projecties die de acteurs van de ene naar de andere wereld verplaatsen.”
We zitten dus een paar uur lang met een bril op. “Dat klopt”, antwoordt regisseur Bobby Boermans. “Maar bij film raak je snel gewend aan 3D, merk je het op het laatst niet eens meer. En dan begin je je uiteraard te ergeren aan die bril. Bij ons gebeurt dat niet. Door de wisselwerking tussen de 3D-projecties en de echte acteurs van vlees en bloed die hierin staan, zul je 3D tot het einde toe ervaren.”
“Ook al zou je door de publiciteit denken dat het bij SKY om het visuele spektakel gaat”, voegt Boermans snel toe. “Uiteindelijk vind ik het verhaal en de boodschap de belangrijkste elementen. Ik ben van huis uit geen musicalman, ik ben een filmmaker. Lollypopmusicals staan mij niet aan. Ook niet die musicals waarbij acteurs uit het niets in zingen uitbarsten. SKY heeft daarvoor een veel te belangrijk verhaal te vertellen. Dat van het pubermeisje Sky dat veel moeite heeft met de sneller en heftiger wordende realiteit. Als ze dan ook nog gepest wordt, valt ze in een coma en daarmee in een droomwereld, waar zij haar demonen moet overwinnen. De 3D-projecties staan niet op zichzelf, maar geven ons de mogelijkheid om snel te switchen van realiteit en droomwereld en weer terug.”
“Maar SKY is geen musical over pesten”, sluit Borsato af. “Wij hebben geen boodschap te brengen, maar een mooi verhaal waaraan mensen van uitlopende disciplines samenwerken om er een mooi, vernieuwend geheel van te maken. Ik ben tevreden als SKY er straks in slaagt de mensen te raken.”
