Als je het verhaal van The Lion King niet kent, dan heb je vast de afgelopen jaren onder een steen geleefd. In 1994 bracht Disney de gelijknamige tekenfilm uit. Met veel succes! Nu zingen kinderen “Let it go”, toen schuifelde redactielid Wendy op “Can you feel the love tonight”. Al gauw besloot Disney deze succesformule om te toveren in een musical. In 1997 ging in Broadway dan ook de eerste productie in première. In 2004 volgde de Nederlandse productie. Nu vond Stage Entertainment het tijd voor een reprise.
Het verhaal van The Lion King gaat over Simba, een jonge leeuwenwelp die helaas veel te vroeg zijn vader verliest. Vol schuldgevoel verlaat hij zijn koninkrijk en hij komt terecht bij de vrolijke Timon en Pumbaa. Zij leren hem dat je nergens over na moet denken en gewoon altijd vrolijk moet zijn. Hakuna Matata! Gelukkig komt hij tot bezinning en neemt uiteindelijk zijn rechtmatige plaats als koning in.
Als je The Lion King nog niet gezien hebt, dan is het nu een goed moment om te gaan. Heel veel dingen zijn namelijk ontzettend prachtig in deze voorstelling. Het decor, de kostuums, de Afrikaanse koormuziek. De openingsscène op zich is al de moeite waard om een kaartje voor te kopen. De savanne komt tot leven door giraffes op stelten, schattige baby-olifantjes en springende impala’s. Je vergeet soms dat je naar mensen zit te kijken die met poppen aan het spelen zijn.
Naidjim Severina (Simba) en Gaia Aikman (Nala) maakten vanmiddag allebei hun debuut in een grote musicalproductie. Vooral Gaia’s vertolking van Nala was heel erg indrukwekkend. Als een gracieuze leeuwin bewoog ze over het podium en haar versie van “Arm land” was mooi en ingeleefd.
Voor deze productie zijn veel buitenlandse spelers ingevlogen. Rafik (Gugwana Flamini) is van oorsprong een Zuid-Afrikaanse. Het was dan ook even wennen aan haar accent tijdens het openingsnummer. We wisten niet zo goed in welke taal ze nou precies zong (het was Nederlands!). Later in de show wist ze steeds beter te imponeren. Niet alleen ons, maar ook de kleine kinderen in de zaal. Toen ze zat te klieren in de scène waarin ze wat gezond verstand in Simba probeert te slaan, hoorde je hard gegiechel van kleine kinderstemmetjes. The Lion King is dan ook echt een familiemusical.
Disney heeft altijd strikte richtlijnen voor haar musicals. Dat betekent dat spelers zich echt op een bepaalde manier moeten bewegen op het podium. Dat zie je ook goed in deze voorstelling terug. Je merkte dat spelers zich aan het stramien hielden en zich niet allemaal konden inleven in hun rol. Dat is jammer, want dat maakt het verhaal, dat sowieso al niet zo veel om het lijf heeft, nog wat oppervlakkiger. Als Simba het nummer “Lang is de nacht” zingt, dan zie je bijvoorbeeld dat hij vooral poses aanneemt. Prachtige poses weliswaar, maar het nummer raakt niet.
The Lion King staat voor onbepaalde tijd nog in het Circustheater in Scheveningen. Zoals gezegd: dit is een voorstelling die de moeite waard is om naar toe te gaan. Zeker mensen die deze musical nog niet eerder gezien hebben, moeten zich toch eens laten overdonderen door dit spektakel.
