TapasTheater is een concept waarbij theater in kleine, goed betaalbare ‘hapjes’ (als in Tapas) geconsumeerd kan worden. Per avond staat een aantal theatermakers geprogrammeerd, die hun voorstelling een aantal keer spelen. Zij doen dat op wisselende tijdstippen, zodat je als bezoeker op een avond verschillende voorstellingen kunt zien. Hoeveel en op welk tijdstip bepaal je zelf. De voorstellingen duren ongeveer 20 minuten en bieden theatermakers een podium om in korte tijd te laten zien wat zij in huis hebben. Tussen de voorstellingen zit telkens een pauze die je kunt gebruiken voor het nuttigen van een drankje of hapje in de gezellige bar/lounge, terwijl je napraat over wat je net gezien hebt. Dit gezellige en stijlvol ingerichte gedeelte van TapasTheater bevindt zich op de begane grond. De kleine zaaltjes, die zorgen voor een intieme setting waarbij je als bezoeker letterlijk bovenop de theatermakers zit, bevinden zich in de kelder.
Tijdens de Open Dag zien we een drietal theatermakers aan het werk. Allereerst cabaretier Benjamin van der Velden. Van der Velden opent met de levensvraag wat wij hier in godsnaam met zijn allen aan het doen zijn, een vraag die als rode draad door zijn voorstelling loopt. Al filosoferend neemt Benjamin ons mee op reis, naar een met drank doorspekte ontmoeting met een vreemdeling. Van der Velden laat tussentijds een aantal gevoelige liedjes horen, zichzelf begeleidend op keyboard. Ook hier weer een wezenlijke vraag: Waar is het licht in het kind dat ik was? Van der Velden weet te boeien met zijn overdenkingen en soms bizarre vergelijkingen, en sluit af met een tweetal spitsvondige doch o zo platte gedichtjes, die door het publiek dankbaar ontvangen worden: Hilarisch!
Heel anders is de voorstelling van zangeres/actrice Hanneke Last, die onlangs de stap heeft gezet een eigen voorstelling te maken. Last schotelt haar publiek een lang gedicht voor, waar ritme en muziek een belangrijke rol spelen. Met ‘Begin’ als thema, en alles wat daarbij komt kijken. Over brekende golven die ooit ergens ontstaan zijn als kleine ribbel, als metafoor voor einde en weer opnieuw beginnen. Last maakt veel gebruik van repeterende zinnen, waarbij ze mooi speelt met ritme en melodie. Binnen het gedicht zingt Last een tweetal fraaie liedjes, al spelend op haar gitaar, het publiek daarbij indringend in de ogen kijkend.
Tenslotte zien we levenskunstenaar Rikkert van Huisstede, gekleed in een blauwe glitterjurk en bewegend op high heels. Een outfit die hij ook in het dagelijks leven regelmatig zegt te dragen. De voorstelling staat in het teken van gendernormen en het nemen van ruimte. Ruimte die er wel degelijk is, al geeft de buitenwereld je misschien de indruk dat dat niet zo is. Van Huisstede stelt in deze frisse, actuele voorstelling het keurslijf ter discussie waarin velen gevangen zitten. Er is meer mogelijk dan je denkt, maar je moet wel de durf hebben het uit te proberen. Een mooie boodschap om een middag theater mee af te sluiten.
De Open Dag van TapasTheater laat zien hoe fraai en laagdrempelig het bezoeken van theater kan zijn. Waarbij het publiek geheel vrij is te kiezen uit een gevarieerd aanbod van voorstellingen, kort maar krachtig, afgewisseld met een drankje en praatje pot. Al met al een betaalbaar concept dat uitermate goed bevalt. Stiekem kijken wij al uit naar de maand maart, waarin naar verluid een aantal musical gerelateerde theatermakers geprogrammeerd staat. Gaat dat zien!
