De avond van de filmmuziek weet al een aantal jaren de Amsterdamse Ziggo Dome dagen achtereen volledig uit te verkopen. Voor de duizenden minder mobiele Nederlanders is sinds dit seizoen eindelijk ook de mogelijkheid weggelegd om in een dichterbij gelegen zaal mee te deinen of zelfs weg te dromen bij de wereldberoemde klanken die begenadigde componisten aan dierbare films hebben meegegeven. The Cinematic Experience en een 36-koppig orkest onder leiding van dirigent Henk Ummels brengen ruim 20 min of meer klassieke films weer terug in onze actieve herinnering.
Min of meer klassiek, want de avond opent heel origineel met de muziek van Forrest Gump. De film uit 1994 won niet minder dan 6 Oscars, maar de nominatie van Alan Silvestri voor de muziek werd niet verzilverd. (Die Oscar ging naar Hans Zimmer voor The Lion King.) Het orkest brengt een uitgebreide, prachtig uitgevoerde compilatie van Silvestri’s muziek. Alle muziek wordt overigens vergezeld van beelden uit de betreffende film. In het geval van Forrest Gump krijgen we zelfs een bijna complete samenvatting van de film. Die filmsamenvattingen doen af en toe onze wenkbrauwen fronsen. Voor een familie-uitje met de kinderen wordt tijden de - overigens minstens zo indrukwekkende - compilatie van de muziek van The Godfather een wel heel bloedig fragment (“An offer he can’t refuse”) in z’n geheel vertoond.
foto: Job Luttikhuizen
Maar verder zijn de meeste muziekstukken heerlijk om naar te luisteren en te kijken. Mission Impossible, Top Gun Maverick en The Lord of the Rings komen langs. Veel aandacht is er ook voor de inmiddels 91-jarige John Williams, winnaar van 5 Oscars, maar maker van de muziek van zoveel meer films. We horen de enerverende tonen Jurassic Park, de immens ontroerende melodielijnen van E.T en - het hoogtepunt van de avond - het meesterwerk dat Williams leverde voor Steven Spielbergs huzarenstuk Schindler’s List. Terwijl we de beroemde zwart-witbeelden terugzien van het Joodse getto met midden in de menigte dat meisje in de rode jas - brengt eerste violiste Hester van der Vlugt de volle zaal tot absolute stilte met haar solo. Die paar minuten maken het verbod van Walt Disney aan Cinemusic volkomen goed om muziek uit Disneyfilms te laten horen.
Er zijn ook kanttekeningen bij de voorstelling. Misschien had presentator en filmjournalist René Mioch zijn avond niet, maar zijn praatjes - hoewel rijk aan leuke weetjes - werden tijdens de voorstelling in Apeldoorn ontsierd door wel heel veel versprekingen. De grootste kanttekening was het ontbreken van een, misschien twee belangrijke genres: de thriller en de horrorfilm. Wat stellen die films voor zonder muziek? Vrijwel niets. Merkwaardig dat dit genre, waarbij muziek tot het uiterste wordt toegepast, tijdens de Cinemusic Experience onderbelicht blijft. Toegegeven, de door John Carpenter gecomponeerde iconische muziek van horrorklassieker Halloween is te elektronisch voor het veelkoppige symfonische orkest, maar wat te denken van de onheilspellende muziek van Howard Shore voor The Silence of the Lambs? De bombast van Stanley Kubricks The Shining? Of de meeslepende muziek van Brian De Palma’s Dressed to kill?
