Vrouwen op de rand van een zenuwinzinking speelt in de late 80’s van de vorige eeuw in de Spaanse hoofdstad Madrid. We maken kennis met Pepa, een vrouw die compleet van de kaart is nadat zij zojuist door haar minnaar Ivan is verlaten. Tot overmaat van ramp blijkt ze ook nog zwanger. Die Ivan blijkt een enorme rokkenjager te zijn, die niet zozeer van een specifieke vrouw houdt maar meer van de liefde in het algemeen en daardoor zijn liefdespijlen bij voorkeur op meerdere vrouwen tegelijk richt. Pepa blijft eenzaam en wanhopig achter, maar altijd in de nabijheid van haar telefoon in de hoop dat Ivan haar toch nog terug wil. Maar al wat zij op haar antwoordapparaat aan berichten binnen krijgt zijn de paniekerige telefoontjes van haar neurotische vriendin Candela, die een wilde nacht blijkt te hebben gehad met een terrorist en daardoor vreselijk in de problemen zit.
Pepa is niet de enige vrouw die zich afvraagt waar Ivan uithangt. Ook Ivans uiterst labiele ex-vrouw Lucia is naar hem op zoek. Na haar scheiding van Ivan, zo’n twintig jaar geleden, blijkt Lucia een groot deel van haar leven in een psychiatrische inrichting te hebben doorgebracht. Lucia heeft de inrichting inmiddels verlaten maar helemaal hersteld lijkt ze nog niet. Ze is uit op wraak en wil Ivan met hulp van advocate Paulina zelfs voor de rechter slepen om hem aansprakelijk te stellen voor de jaren die voor haar verloren zijn gegaan. Daarnaast is Lucia zo verbitterd over wat haar overkomen is dat ze haar zoon Carlos, die met zijn vriendin Marisa op eigen benen wil gaan staan, als een kloon van zijn vader ziet en hem weigert los te laten. Dit tot grote frustratie van Marisa, die steeds meer in de gaten krijgt in welke mate Carlos onder de plak zit van zijn geobsedeerde moeder.
Als Pepa en Lucia er in hun zoektocht naar Ivan achter komen dat hij op het punt staat het land te verlaten met een onbekende vrouw, is de chaos compleet. Het wordt duidelijk dat de ontwikkelingen, die elkaar in razend tempo opvolgen, voor de vrouwen niet meer te managen zijn en tot hysterische taferelen leiden. En iedere keer als je denkt dat het niet meer gekker kan, blijkt het tegendeel waar…
De verhaallijnen in Vrouwen op de rand van een zenuwinzinking zijn tamelijk dun, absurdistisch en weinig coherent te noemen. Voor diepgang, karakterontwikkeling of subtiliteit lijkt aanvankelijk niet veel ruimte en de sterk uitvergrote emoties gieren in een hoog tempo door de zaal, met hysterie als rode draad. Toch bevat het script voor de dames gelukkig ook momenten van (zelf) reflectie die voor enige rust en balans zorgen. Die momenten leveren bovendien enkele fraaie songs op als Onzichtbaar en Moederdag. De score is sowieso aangenaam, al past de Nederlandse vertaling van de liedteksten niet altijd helemaal lekker op de mediterrane, ritme-gedreven klanken.
Maar ondanks wat mitsen en maren bevalt deze musical en dat is vooral te danken aan de uitstekende uitvoering door een ijzersterke cast, die dan ook een heel grote pluim verdient.
Pepa wordt gespeeld door Willemijn Verkaik, die eerder deel uitmaakte van de cast van deze productie in Londen, toen in de rol van advocate Paulina. Verkaik speelt de rol van Pepa overtuigend en laat haar veelzijdigheid als musicalactrice zien. Als altijd imponeert Verkaik vocaal. Met de Best of Broadway en Aida in Concert reeksen nog vers in het geheugen en Annie in het vooruitzicht, mag geconcludeerd worden dat Verkaik een topjaar draait.
Lone van Roosendaal vertolkt de rol van Lucia. Van Roosendaal lijkt geboren voor een rol als deze, zo natuurlijk goed zet zij het labiele, meelij opwekkend personage van Lucia neer. Fantastisch acteerwerk dat je op het puntje van je stoel brengt en een dito stem.
Met Verkaik en Van Roosendaal heeft De Kernploeg aansprekende namen gecast, maar ook de andere castleden blijken een uitstekende keuze. Waarbij Dick Cohen en Cystine Carreon een speciale vermelding verdienen. Als verteller en in diverse andere rollen dartelt Cohen energiek door de voorstelling en laat hij nog maar eens zien een acteur te zijn waarop gebouwd kan worden. Carreon schittert met haar overtreffende trap van ‘out of control zijn’ in het lied Antwoordapparaatberichten, een van de hoogtepunten van de voorstelling. Over hoogtepunten gesproken, de wijze waarop en middelen waarmee de nagenoeg voltallige cast in het lied In de war de totale verwarring uitbeeldt waarvan op dat moment sprake is, mag een mooie regievondst genoemd worden.
Vrouwen op de rand van een zenuwinzinking bevestigt de fijne traditie die de Kernploeg drie jaar geleden is gestart door kleinschalige producties van relatief onbekend werk op de planken te brengen, uitgevoerd door een uitstekende cast. Als locatie heeft De Kernploeg dit jaar gekozen voor CC Amstel, dat qua zitplaatsen en zaaltemperatuur een verademing is ten opzichte van de vorige locaties. We kijken nu alweer uit naar de productie van 2020.
