De musical gaat over en is mede ontwikkeld door de heren van De Jeugd van tegenwoordig. Van Faberyayo, Willie Wartaal en Vjèze Fur zijn poppen gemaakt die sprekend op de mannen lijken. Op een dag hebben ze een meet and greet met Komkommer. Deze ontmoeting eindigt nogal ruw als Komkommer door De jeugd in een bak zuur wordt gegooid. Hierdoor verandert hij in een schurkerige augurk, AuSchurk. Hij ontvoert Bas Bron, het brein achter De jeugd van tegenwoordig, om samen met hem een lied te componeren dat zo’n groot succes moet worden dat het De jeugd zal doen vergeten. Faberyayo, Willie Wartaal en Vjèze Fur gaan op zoek naar Bas. Ze vragen hierbij hulp aan een orakel en belanden in bizarre trips.
Het poppenspel is geweldig neergezet in deze voorstelling. De poppen lijken sprekend op de artiesten. Ze worden vastgehouden door meerdere acteurs die in het zwart (dus onopvallend) gekleed gaan. Het is fascinerend om ze aan het werk te zien en het mooist is dat je af en toe vergeet dat de acteurs op het podium staan en je ogen alleen maar op de poppen gericht zijn. Er zitten leuke terugkerende dingen in, zoals Faberyayo die voortdurend zijn haren uit zijn ogen strijkt. De poppenspelers acteren soms ook in een andere rol en hierdoor wisselt het welke acteur met welke pop speelt. Dit is soms jammer. Anna Keuning zet bijvoorbeeld de allerbeste Vjèze Fur neer en je zou haar de hele avond in die rol willen zien schitteren, al doet ze het als pinguïn ook fantastisch.
Henk Poort zien we in deze show in de vreemdste hoedanigheden voorbijkomen. Als AuSchurk komt hij in een heel strakzittend, groen pakje het publiek entertainen met zijn (hopelijk) toekomstige megahit en als Oom Denneboom heeft hij een gigantisch dennenbomenkostuum aan. Dit grote kostuum zorgt ervoor dat hij soms wat onhandig de coulissen in- of uitgaat. Henk Poort straalt op het podium en zet zijn rollen vol overtuiging neer.
De hits van De jeugd zijn natuurlijk steengoed. In de show komen onder andere de hits Shenkie, Sexy beesten, Get Spanish en Manon voorbij. Het einde is helemaal knallend met Sterrenstof en Watskeburt. Af en toe was de muziek wel te hard bij de stemmen, hierdoor waren sommige teksten echt onverstaanbaar.
De theaterregels worden met voeten getreden. Flashbacks worden aangekondigd, de afloop wordt al lang voor het einde verklapt en ook de bijzondere pauze blijft je bij. Deze eigenaardigheden, de dialogen tussen de heren en de vreemde rollen en bijbehorende kostuums maken het een heel grappige voorstelling. In het midden van de show (bij de zoveelste trip) zakt het wel een beetje in. Je hebt dan als kijker het gevoel dat de show gevuld moet worden.
Het publiek moet ook zeker vermeld worden. Het is prachtig om te zien hoeveel jeugdige bezoekers naar het theater zijn gelokt met deze musical. Het was wel een gekke gewaarwording om voortdurend mensen te zien filmen en fotograferen en hardop te horen praten. Het was geen moment stil in de zaal. Maar het publiek leek zich enorm te vermaken en dat is toch waar het allemaal om gaat.