Hoi Jacco, hierbij het antwoord op je vraag:
Ik moet bekennen dat ik bij “Wie wordt Tarzan” heb gestemd op Ron, omdat ik hem in technisch opzicht op alle vlakken het beste vond.
Maar ik kan niet ontkennen dat de onbevangenheid van John Vooijs me meer deed, waardoor ik zelf met een soort van onbevangenheid keek van: hey, wat leuk!
En jij (of Lance?) trok de vergelijking van Chantal als Jane met Polly in Crazy en dat was idd briljant, dus hiervoor hoef ik niet te vrezen; maar toch ben en blijf ik benieuwd naar Brigitte Heitzer, want zij leek me vanaf het allerprilste begin in alle opzichten de ideale Jane.
Ik vind het leuk om verrast te worden in het theater en deze combinatie vind ik al leuk bij voorbaat 😊
Het voelt een beetje alsof ik in herhaling val en ik krijg er soms het gevoel bij dat er een negatieve lading aan hangt als ik een soortgelijk bericht in dit onderwerp plaats, dat zou ik beter voorkomen als ik minder inhoudelijk zou reageren, maar dat gebeurt niet, omdat ik toch te nieuwsgierig ben en anders mijn standpunt verraad.
Dus… ik geloof absoluut dat het allemaal heel spetterend en gelikt is, maar dat is niet echt iets voor mij. Het raken is voor mij heel belangrijk; ik wil verrast en geraakt worden in de zaal; en dat gebeurt in dit geval als ik naar John kijk los van Ron, of als ik Brigitte zie spelen in plaats van Chantal. Ik geloof best dat Ron en Chantal capabel zijn (ik moet wel, als ik jullie verslagen lees; want je kent mijn standpunt met betrekking tot castings; ik vind het een farce 😉 ), maar ik wil nog graag iets kunnen ontdekken tussen alles wat er vooraf al is ingeprent.
En dat neemt niet weg dat het een volgende keer weer heel anders zou kunnen zijn; al naar gelang wat iets of iemand met me doet.
Snap je me?