Macbethbranding (Ensemble Leporello)
Gezien: 15-09-2007 Axisfestival te Assen
Wat ging vooraf aan de daad van Macbeth?
Dat is het uitgangspunt geweest waar Ensemble Leporello op door borduurt en een verhaallijn zich ontspint vol intriges en complotten.
Een verhaal eigenlijk bestaande uit ideeën van wat zou kunnen, vol met karakters gebaseerd op het wereldberoemde toneelstuk van Shakespeare en de Oresteia.
Een verhaal wat vervolgens in stukken is geknipt en fragmentarisch wordt verteld door een groep van achttien acteurs die desgewenst in Latijns of Gregoriaans klinkende zang uitbarsten, daarbij begeleid door een klein orkest van wat strijkers, een trommel, een woodblock, twee ondersteunende zangers en een zangeres.
Het toneel is leeg, het achterdoek rood verlicht en de belichting blijft gedurende het toneelstuk ongewijzigd. De kostuums zijn zwart met wit/beige en de enige rekwisieten zijn van krantenpapier gemaakte hoofddeksels en een set dolken.
In het voorwoord spreekt Leporello terecht van “verhalende elementen†en dat dekt de lading precies. Hoewel de acteurs meer vertellers zijn die de geschiedenis beschrijven en dit nauwelijks al spelend over het voetlicht brengen, is het meer een “kijken naar…†iets of een serie hersenspinsels die tijdens het bewerkingsproces zijn ontstaan.
Tijdens de filmische klassieke muzikale intermezzo’s dient soms een rookmachine om de scènewisselingen aan te geven. De muzikale ondersteuning is tevens een belangrijke kracht om de sfeer weer te geven. De rooknevels zorgen voor een dromerige sfeer. Door de cadans en het ritme van het stuk, de teksten en de herhaling is het alsof je letterlijk in een benevelde toestand zit te kijken en in een soort trance raakt. Een soort vervoering die de regisseur ook heeft willen bewerkstelligen. Hoewel niet het begrijpen, maar het ervaren op het eerste plan staat, is een beetje voorkennis nooit weg en een beetje voorwerk bestaande uit het doorlezen van de informatie van Leporello en de originele stukken toch een prettig houvast.
Zoek niet naar een duidelijk aanwezige chronologische verhaallijn, want die is er niet.
Probeer niet de karakters te doorgronden, want dat lukt je niet.
Wat maakt Macbethbranding dan toch interessant om naar te kijken?
De setting, de belichting, de eenvoud, de choreografieën en het gebruik van muziek: dat er voor zorgt dat je als publiek in een soort trance geraakt en het allemaal over je heen laat komen. De acteurs die je stuk voor stuk meetrekken op een ontdekkingstocht en de kwaliteit van de ingewikkelde muzikale en tekstuele stukken.
Ik vond het een prettig stuk om naar te kijken en ik heb me geen minuut verveeld.
Ensemble Leporello speelt Macbethbranding nog in Groningen, Leuven (B) en Cebazat (F)
Meer informatie: http://www.ensembleleporello.be/