Matinee 26-08-2007
Vanaf het eerste moment heb ik lopen roepen dat Tarzan me niet trok, maar dat de combinatie John Vooijs/ Brigitte Heitzer/ Addo Kruizinga me wel een kaartje waard zou zijn.
Dat moment was nu: Tarzan op Uitmarkt = understudyparade in het theater, dus met het nodige voorwerk (wie speelt wat) trok ik last minute naar Scheveningen voor blik op castbord en indien tevreden, kassa voor kaartje. En ja hoor: het castbord stemde tevreden en ook Luna24 ziet Tarzan.
Cast:
Tarzan ~ John Vooijs
Jane ~ Brigitte Heitzer
Kala ~ Britt Koole
Korchak ~ Addo Kruizinga
(I’m satisfied 😊 )
Tark ~ Clayton Peroti
Prof. Porter ~ Hans Ligtvoet
Clayton ~ Arie Rustenberg
Kleine Tarzan ~ Wessel van de Kraan
(also satisfied)
John maakte gevoelsmatig bij “Wie wordt Tarzan†op mij het meeste indruk: hij raakte mij met zijn onbevangenheid bij “Ik ben een mens!â€
Diezelfde onbevangenheid zag ik nu ook weer terug. Samen met de atletische bouw en zijn spel zet hij een overtuigende Tarzan neer. De reprise van kleine Tarzan die overgaat in zijn nummer “Verloren Verleden†bezorgen me bijna tranen. Ik schiet halfvol. John heeft hierin ook zo’n mooie intentie. Een voor een vindt hij de herinneringen uit de kist en ik denk: als hij nu die hoed van zijn vader opzet, ga ik echt huilen. Maar dat gebeurt (nog) niet.
Brigitte straalt en weet me met haar zang en spel te bewijzen wat ik al van haar hoopte. Haar stem klinkt warm, vol, zuiver en ze zingt haar nummers onbevangen en zonder enige twijfel.
Ik kan me voorstellen dat Chantal’s droge humor beter is, maar ik hou van Brigitte, hoe ze zingt en speelt. Ze neemt mij mee in haar enthousiasme, die lieve Jane.
Brigitte met John is een fijne combi.
Kala: Britt Koole staat als 2e understudy te boek en het is zeldzaam dat ik die op het toneel zie. Ze zingt haar nummers erg mooi en haar stem overtuigt me. Acteertechnisch ben ik iets minder blij, aangezien ik het idee heb naar een kopie van Chaira Borderslee te kijken en dan met name in haar stemgebruik en dictie bij de gesproken scenes. Op zich had het mij niet uitgemaakt of ik Chaira of haar understudies had zien spelen.
Korchak: toegegeven, Korchak is niet een rol die Addo echt op zijn lijf is geschreven, maar ik vind het toch altijd weer leuk om hem bezig te zien. Zijn stem is prettig om naar te luisteren en hij heeft een mooie zang. Dat de rol om meer persoonlijkheid vraagt om het toneel en daarmee de zaal te vullen en daarmee ook om een diepere stem, kan voor mij de pret niet drukken, maar geeft wel te denken. Iemand voor me schreef dat hij niet echt een leidersfiguur was. Laat ik het zo zeggen: hij bezit geen natuurlijk overwicht.
Kleine Tarzan: ha fijn, een kind dat kan zingen én acteren 😊 Wessel doet het goed en wint oprecht mijn sympathie. En dat is fijn, aangezien hij toch zeker de helft van de tijd op het toneel staat.
Tark is humoristisch en zorgt regelmatig voor een oprechte lach. Clayton buit zijn rol vocaal en fysiek lekker uit. Al heb ik meer het idee dat hij meer van Tarzan leert dan Tarzan van hem.
Papa Porter en Clayton: Papa Porter steelt de show vanaf het moment dat hij opkomt met één simpel zinnetje. Dat Hans Ligtvoet met name een theateracteur is kun je wel zien. Hij zet zijn rol van professor zonder opsmuk neer met een natuurlijke uitstraling en de rol past hem als een jasje. Ik vind hem als (een van) de beste en het natuurlijkst in zijn rol zitten van de castleden op toneel. Arie Rustenberg (waarom staat er bij hem in het programmaboekje welk middelbare schooldiploma hij heeft gehaald?) blijft daar eveneens bij achter, maar weet hoe dan ook wel het gevoel te geven dat zijn personage slecht is en de sympathie van het publiek niet verdiend. Dat blijkt ook bij het slotapplaus waar hij het applaus voor hem matigt en pas tevreden is na boe-geroep.
De show in het algemeen heeft mij op verschillende punten aangenaam verrast: de apen die over me heen vlogen wekten het kind in mij, waarna het met stralend open ogen heeft zitten kijken, waar nog net niet de tranen in sprongen van verrukking bij het zien van een boven mijn hoofd bungeejumpende aap. De vlinder, de bloemen, Jane die door het gangpad liep; deze voorstelling is goed voor je kindsheid: mijn verwondering zag ik weerspiegeld in haar gezicht. De vluchten van Tarzan door de zaal. In tegenstelling tot eerdere meningen heeft het me geen moment verveeld. De opening daarentegen, die ik erg mooi gedaan vond, wist me niet dusdanig te ontroeren dat ik er geraakt door werd, wat ik door voorgaande verhalen wel min of meer verwacht had.
Het nummer “Jij woont in mijn hart†komt voor mij wel op een beetje te vroeg in de musical: Kala kent Tarzan net vijf minuten, dus wat mij betreft had het meer indruk gemaakt als het later was gekomen. Als ze hem achter moet laten bijvoorbeeld.
Toch zitten er ook de nodige dramatische momentjes in, al komen ze voor mij dan elders in de voorstelling, meestal bij de nummers. “’t Moet, ’t moet†bijvoorbeeld en het andere duet tussen Korchak en Kala (“Niet waar — Jawelâ€). De stemmen en de ingetogen tederheid doet hier ook een hoop goed aan. Het gevecht en de opoffering en dood van Korchak is een volgend momentje: oei… en nu springen de tranen me echt in de ogen. Kala’s solo daarna, die muziek en de krachtpose van Tarzan met de overgangsmuziek erna.
Jane die terugkomt om te blijven en dan door Tarzan wordt gekust is mijn persoonlijke smeltmoment.
Ik ben blij dat ik geweest ben met deze ene kans op 1000. Een hoekplaats op rij 5 rechterkant van de zaal is fantastisch. Alleen jammer dat ik hetzelfde kaartje ook 35 euro had kunnen kosten, maar een mens kan niet alles hebben. Achteraf was het dat toch zeker wel waard.
Tarzan met understudyparade in het theater… van alle reacties die vandaag gegeven zijn voor het castbord was er in ieder geval eentje blij met deze cast 😊