Vanmiddag in het Oude Luxor heb ik Floddertje mogen zien.
Het is Sondheim-voor-kinderen waar het op de muziek aankomt. Lekkere muziek die op het eerste gehoor niet altijd even melodieus is, maar zeker erg goed. Jammer alleen dat het scriptnergens het niveau haalt van z’n voorgangers. De eerste Pluk van de Petteflet die SIP produceerde was een pareltje. Eveneens muziek van Peter van Hintum en een scriptwaar daadwerkelijk iets gebeurd. Waar iets bereikt moet worden. De torteltuin moest worden gered.
In Floddertje wordt Floddertje vies, dan wordt ze schoon, dan wordt ze vies, dan wordt ze schoon dan wordt ze… Het zijn geen kleine avontuurtjes, want het komt niet verder dan vies worden en schoonmaken. Erg jammer, want kinderen zijn wel iets intelligenter dan dat.
Onlangs in een documentaire die ik zag zei een acteur over een scriptdat hij speelde: ‘Het is fantastisch dat er voor kinderen zulk goed materiaal wordt geschreven. Als ze op jonge leeftijd daar mee te maken krijgen, zullen ze op latere leeftijd ook kwaliteit eisen’. Helaas gaat dat niet op voor Floddertje. Wat betreft het scriptis het nog treuriger dan Pietje Bell van een paar jaar geleden. Er wordt in het programmaboekje nog wel melding gemaakt van een dramaturg… Ik vraag me af wat hier aan te ‘dramaturgen’ viel.
Vormgeving is verder super! De acteurs zijn heerlijk op dreef. Al hebben de ‘mannetjes’ iets ‘smerigs’ over zich heen. Op een of andere manier zijn de dikke mannetjes met de vieze vette kapsels, vale maatpakken en snorren toch een beetje van het type ‘blijf maar uit de buurt’. Lara is fantastisch als Floddertje en Evi de Jean is geweldig als de moeder. Barry Beijer als Tante Toos in de slotscene is hi-la-risch!
Al met al wel een leuke middag gehad, maar ik had toch echt een stuk verwacht wat meer de kwaliteit had van voorgaande voorstellingen.
