Bijdeze mijn recensie

Dirty Dancing is weinig Dirty..

Terwijl de kranten vol staan met het nieuws over de terminaal zieke Patrick Swayze die de rol van Johnny Castle in de film vertolkte, vond op zondag 9 maart 2008 de première plaats van de Nederlandse podium-versie.
Dirty Dancing, wie kent de film niet. Massa’s mensen zijn er mee opgegroeid en massa’s kinderen kijken onder dwang van hun ouders naar de film. Bij de film zijn er maar twee opties; je houd er van of je haat het.

Na versies in Duitsland, Australië, Engeland en Canada is nu Nederland aan de beurt. Het Beatrix Theater trekt een lange lijn van ‘feel-good’ musicals. De een succesvoller dan de ander. Waar beter past een kitscherige film op de planken dan in het ‘BeaThea’.
‘Kitscherig’ is de goede omschrijving voor de film maar ook voor de podium-versie. Veel meer dan kleurtjes en vrolijke danspasjes is het niet.

Het verhaal neemt ons terug naar de zomer van 1963, een feit dat in de eerste akte herhaaldelijk wordt benoemd, waar de familie Housman vakantie viert in het burgerlijke Kellerman’s vakantiepark.
De rest van het verhaal is bekend. Baby verveelt zich en komt terecht op een dansfeest van de medewerkers. Johnny Castle, de sexy dansleraar, komt haar tegen en danst met haar. Zijn vaste danspartner kan niet meer dansen. Dus dan valt Baby maar in. Vervolgens gebeurt en een hele hoop met allemaal andere karakters. De vader van Baby wil niet dat ze met hun om gaat, Baby doet dit natuurlijk gewoon wel. Ruzie blabla.. Johnny ontslagen blabla.. en dan komt natuurlijk ‘The Time of My Life’. Veel meer is het eigenlijk niet.
Zoals ik al zei zit het verhaal vol met karakters. Eigenlijk zijn ze op Baby en Johnny na, niet uitgewerkt. Je ziet ze, je hoort hun problemen, maar echt een ontwikkeling of antwoorden krijg je niet.

Voor hoofdrolspeler Martin van Bentem is het een thuiskomst. Jaren geleden zat hij in het ensemble van Saturday Night Fever waarna hij vertrok naar Duitsland en later daar de hoofdrol vertolkte van Johnny in de Duitse versie van Dirty Dancing. Dat is te merken ook. Martin speelt een overtuigende Johnny en heeft er erg veel plezier in.

De vrouwelijke hoofdrol is weg gelegd voor een nog onbekend talent, Jette Carolijn van den Berg. Voor haar iets minder lof. Ze acteert houterig en je gelooft nergens echt dat ze een stil wereldverbeteraartje is. Maar ze danst wel de sterren van de hemel. Aangezien ze maar een korte try out-periode hebben gehad (een week), heb ik het volste vertrouwen dat het goed gaat komen. Laat haar een maandje, avond aan avond, voor een volle zaal spelen en ze vind haar plekje.

De voorstelling zit vol met komische noten. Zo is er Noortje Herlaar die de zus van Baby speelt. Aan haar de eer om het iets wat naïeve zusje uit te hangen. En dat doet ze met verve. Ze straalt in haar scènes en met haar solo eet de zaal uit haar hand. Noortje speelde eerder in ‘De Matroos in de Doos’ van Theater Terra waarin zij een prachtige solo zong. In Dirty Dancing heeft ze ook een solo, waarin ze zo vals als een als een kat die aan zijn staart rond geslingerd wordt zingt.

Hun ouders worden gespeeld door Anouk van Nes en Chris Tates. Waarom deze twee zijn gecast is een groot vraagteken. Aan alles zie je dat ze te jong zijn om twee dochters van die leeftijd te hebben. Vooral Anouk kan niet door gaan als 45-er. Ook als je bedenkt dat deze vrouw waarschijnlijk heel wat facelifts ondergaan heeft. Chris acteert sterk, maar is de vreemde eend tussen al het kitsch. Anouk ziet er heerlijk uit met haar kostuums en pruiken. Maar wat ze doet, geen idee. Erg veel spel-momenten heeft ze niet. En de enige keer dat ze mag dansen beperkt zich dit tot ballroom op de achtergrond.

Komische duo nummer 1 zijn Nicà²le Berendsen en Ton Keunen als het echtpaar Vivian en Moe Pressman. Welliswaar kleine rollen maar vooral Nicà²le straalt als ze op het podium staat. Haar jurken en pruiken laten haar lijken op femme fatale Jessica Rabbit uit de film ‘Who Framed Roger Rabbit’. Wederom vraag ik me af waarom deze grote talenten zijn gecast is deze minuscule rollen. Ton zien we alleen in de tweede akte en heeft een paar solo zinnen plus een kort liedje. Nicà²le zou ik graag eens in een dragende hoofdrol willen zien.

Komische duo nummer 2 zijn Sylvia Alberts en Kees van Lier als het oude echtpaar Schumacher. Raar genoeg krijgen ze weinig aandacht en lopen ze allen af en toe over het podium heen en weer. Ze doen het leuk, maar om nou te zeggen dat het geweldig of speciaal is.. Nee. Daarvoor worden de rollen te weinig uitgediept. Op het einde blijken ze toch opeens een belangrijk lijntje te hebben. Maar ook dit is amper uitgewerkt.

Dan is er nog Penny. Het meisje met de problemen. Aardig gespeelt en gedanst door Frances de Jong. Ze speelt vooral in de eerste akte erg mooi, in de tweede heeft ze amper podiumtijd. Maar wederom, een niet uitgediept karakter.

Verder zijn er nog tal van kleine bijrollen. Allemaal leuk en aardig. Maar echt veel toevoeging hebben deze rollen niet. Stuk voor stuk worden ze ingevuld door goede acteurs. Maar wederom komen ze weinig uit de verf door hun geringe podium tijd.
Ik noem een Maarten Wansink, Jeroen Wijnhorst, Ferry de Graaf, Iwan Dam, Mike Ho-Sam-Sooi en Joey Schalker. Respect voor de acteurs. Voor hen moet het immers ook geen pretje zijn om met zo weinig iets te moeten maken.

Er wordt duidelijk gezegd dat het géén musical is. Maar wat is het dan wel. Op een aantal moment wordt er live gezongen door acteurs op de achtergrond. Een aantal keer worden oude liedjes afgespeeld en een aantal moment zingen de bijrollen zelf een liedje.
De twee zangers die de meeste liedjes voor hun rekening nemen zijn Pierre Alexander en An de Brandt. Helaas waren deze twee slecht verstaanbaar en op sommige momenten zelfs onzuiver. Hun aandeel was een beetje vreemd. Het enige moment dat ze echt straalde was bij de klassieker ‘I’ve had the time of my life’. Maar toen ging iedereen natuurlijk compleet uit hun dak.

Vreemd genoeg is de voorstelling langdradig en op sommige momenten zelfs saai!
Een dansspektakel is het zeker niet, daarvoor zijn de dansscènes te gering. Johnny en Baby dansen veel. Maar er zijn weinig scènes waarin het hele ensemble mee danst. Jammer, want dit zijn juist de bruisende momenten.
De choreografie ziet er wel gelikt uit. Vooral de ‘Dirty Dacing’ scènes in het personeelsverblijf zijn mooi om te zien. Overal gebeurt dan wel wat, je komt ogen te kort.

Het grootste positieve punt is ook het grootste negatieve punt: het decor. Alles kan bewegen en het draait aan alle kanten. Dit is in de eerste akte erg spectaculair, maar in de tweede akte mateloos irriterend. Als voor de zoveelste keer het decor begint te draaien heb ik het er wel een beetje mee gehad.
De changementen naar de volgende scène zijn mooi gedaan, maar vergt tijd. Dit betekent dat de karakters een ‘rondje’ lopen het op het podium doormiddel van de draaischijven. Of ze lopen het bruggetje of de trappen achter op en af. Dit haalt het tempo uit de voorstelling.
Regelmatig gebeurt het dat een acteur klaar zit met de rug naar het publiek toe en de draaischijf langzaam draait. Zodra de acteur met het gezicht naar het publiek zit, begint de scène. Zodra deze is afgelopen draait alles weer sloom terug en pas dan is het volgende changement. Oftewel sloom en langdradig.

Maar het decor is wel erg mooi. Door middel van projectie en videoschermen zit je zo op een andere locatie. Er zitten een aantal witte panelen aan de zijkant van de zaal en de coulissen wit, hierop word ook geprojecteerd. Hierdoor ben je af en toe ook zelf in het vakantiepark of in het bos. De hoogtepunten zijn de scènes dat ze de dans gaan oefenen. Een meterslange boom komt boven het podium te zweven. Ook de beroemde waterscène is prachtig gedaan. Een hoogstaand staaltje vernieuwde theatereffecten.

De overige kracht van het decor zit hem in de kleine details. Tijdens een scène aan de rand van het zwembad, komt er een stuk vloer omhoog waardoor er een halve cirkel gevormd word. Hier tegen word een stuk zwembad trap gezet. Dit in combinatie met blauw licht en je hebt een zwembad. Ook de verschillende soorten lampen zijn zorgvuldig uitgezocht. Verschillende soorten voor de verschillende locaties.

Ergens achter het decor zit een band verstopt. Deze hebben vrij weinig te doen. Zoals ik al zei zijn er maar een paar momenten dat ze live spelen. De rest is opgenomen. Een aantal bandleden heeft geluk en mag een paar keer op het podium spelen. Ze spelen dan, jawel, een orkest. Aan de kwaliteit van de band is niks aan te merken. Je hoort geen verschil met de van te voren opgenomen muziek. Het minpuntje is misschien dat maar weinig bezoekers echt door hebben dat er een live band aanwezig is.

Dirty Dancing heeft natuurlijk een cultstatus bereikt. Maar hoe succesvol zal de podiumversie zijn. De film The Wiz is immers ook erg bekend, maar hier vielen de bezoekcijfers toch tegen. Heeft Dirty Dancing wel een langer leven in Nederland, of valt het doek na een jaartje.. Het gebrek aan grote namen die de jongere bezoekers naar het theater moet trekken zal zeker invloed hebben. Dus wie weet hebben we over een aantal maanden Jim of Jamai als nieuwe Johnny…

en mijn verslag:

Tot zo ver de voorstelling zelf. Nu alles erom heen.
Gaby had de roze loper actie gewonnen en was zo lief om mij mee te vragen. We moesten om 2uur verzamelen naast een restaurant. Vrijwel iedereen had dit verkeerd begrepen en stond bij de ingang van dit restaurant. Op een gegeven moment werden we opgehaald door Harrie om naar de goede plek, aan de andere kant van het gebouw, te gaan. Dit was bij de ingang van het conferentiecentrum van het Beatrix Theater. Daar kregen we twee consumptiebonnen om die gelijk weer in te leveren voor een cola.
Niet veel later kregen we de bekende instructie. Om half 4 zouden we naar de roze loper gaan en om kwart voor 5 kregen we onze kaartjes.
De roze loper zelf was slecht geregeld. Er was een apart vak gemaakt waar wij als prijswinnaars in konden staan. Alleen waren veel gewone voorbijgangers ook al op dit idee gekomen. Dus toen wij aankwamen stond dit vak al redelijk vol. Ofwel we hadden een tweederangs plekje aan de loper. En toen begon het nog te regenen ook. Alle bezoekers kregen voor aan de loper een paraplu. Dus foto’s maken lukte ook al niet. Vreemd dat het toch zo vaak misgaat bij de loper.
Hoe moeilijk is het om een speciaal vak af te schermen voor gewone bezoekers. Bij Evita is dit wel goed gegaan. Puntje van kritiek dus.

Veel bekende en minder bekende BN’ers passeerde ons. Maar doordat we tegenover de fotograven stonden, zagen we alleen maar ruggen. De bekende premièrebezoekers waren erbij. Ik noem een Jacques d’Ancona en Céline Purcell met vriendje Oren Schrijver. Als ik voor elke keer als ik Céline en Oren op een première tegenkwam een euro zou krijgen, dan was ik inmiddels rijk geweest 😉

Toen we onze kaarten kregen bleek er nog een extraatje in de enveloppe te zingen. Een promo cd met daarop de drie bekendste liedjes uit de voorstelling. Gaby en ik bleken nog een super plekken te hebben ook nog. Loge balkon links, rij 1. Ofwel het linker zij balkon op rij 1. We hadden dus niemand voor ons zitten en perfect zicht op het podium. We kregen bij binnenkomst het programmaboekje. Mijn eerste reactie was: ‘is dit het tijdelijke boekje?’. Aangezien het een goedkoop boekje is, gedrukt op glanzend papier met een nietje in het midden. Alsof Joop het eigenhandig gemaakt had.. In de theatershop verkopen ze het boekje voor het schandalige bedrag van 4 euro!

De souvenirbrochure kregen we niet. Ons werd verteld dat we deze zelf moesten kopen in de shop. Maar dat vond ik geen goed plan. Gelukkig lagen er achter de persbalie een aantal persmappen en souvenirbrochures. En daar mocht ik er een paar van hebben!

In de pauze stonden overal broodjes met ondefinieerbaar beleg. Na de rest opgezocht te hebben en in de rij te hebben gestaan voor cola begon akte twee alweer.

Tegen het einde van akte twee begon het in de zaal al lekker te ruiken. Ja hoor, overal stonden buffetten. Je kon kiezen uit twee soorten. Eentje met alleen maar vis gerechten en de ander met meerdere soorten bijgerechten. Aangezien ik niet zo’n visliefhebber ben had ik alleen maar aardappels en boontjes op mijn bord. Later gingen ze nog rond met kleine glaasjes met verschillende soorten mousse en andere nagerechten. Goed verzorgde catering dus!!

Ruim een uur na afloop vond het trapmoment plaats. Wij dachten zo slim te zijn om boven te blijven, zodra we vanaf daar mooi zicht hadden op de trap. Helaas hadden meer mensen dit idee waardoor het daar ook erg druk was. Gelukkig bleven ze lang genoeg staan, zodra Gaby mooie foto’s heeft kunnen maken. Hierna begon de hectiek rondom het Dirty Dancing bord. Doordat we boven stonden kregen we daar weinig van mee. Dus besloten we een bezoekje te brengen aan de dansvloer.
Er speelde een live band. Natuurlijk met veel swingende muziek. Alleen jammer dat ze maar een klein repertoire hadden en dus elk uur hetzelfde nummer langs kwam.

Hierna zijn we richting het Dirty Dancing bord gegaan om daar zelf te poseren en foto’s te maken. Ook hebben we swing en 3de understudy voor Johnny, Jurriaan Bles gevraagd om te poseren. Swings worden vaak vergeten en zo heeft hij toch nog een paar foto’s van hem solo voor het bord. Ook Marloes, beheerster van zijn fanclub, was erg blij met ons (nouja vooral met Gaby, aangezien zij de foto’s maakte).

Toen was het tijd om te trein te gaan halen. Vreemd genoeg kreeg je alleen een Goody bag als je een voucher had. Maar in deze bag bleek de single, de souvenirbrochure en roze mascara te zitten. Deze hadden we al en roze mascara hoefde ik niet te hebben!

Een geslaagde première met een gezellige after party. Gaby, bedankt dat ik mee mocht. En de rest bedankt voor de gezelligheid!

Twee leuke verslagen Luuk. Kan me in je recensie prima vinden en de afterparty beleef ik in gedachte in vogelvlucht nog een keer 📣

Wat een luxe, nou hoef ik zelf geen verslag te schrijven!
Dankjewel, Luuk!!

Ik hou btw echt heel erg van de scene waarin Jette Carolijn de lift leert, geniaal staaltje techniek. En had ik al eens ergens gezegd onder de indruk te zijn geweest op het moment dat Martin vanaf de zijkant een deur openknalt om de laatste dans op te eisen?? Maar voor de rest… echt, té weinig ensemblestukken qua dans, en te veel Baby en Johnny aan het repeteren, maar soit. Over een paar maanden ga ik graag nog een keertje!

dokter_P - 11 March 2008 04:46 PM

Bijdeze mijn recensie

Dirty Dancing is weinig Dirty..

Komische duo nummer 1 zijn Nicà²le Berendsen en Ton Keunen als het echtpaar Vivian en Moe Pressman. Welliswaar kleine rollen maar vooral Nicà²le straalt als ze op het podium staat. Haar jurken en pruiken laten haar lijken op femme fatale Jessica Rabbit uit de film ‘Who Framed Roger Rabbit’. Wederom vraag ik me af waarom deze grote talenten zijn gecast is deze minuscule rollen. Ton zien we alleen in de tweede akte en heeft een paar solo zinnen plus een kort liedje. Nicà²le zou ik graag eens in een dragende hoofdrol willen zien.

Daarvoor pleit ik nou al jaren, maar op een of andere manier zien ze dat hier in nederland niet!:P

kus

Ik heb zo genoten van alles: de consumptie’s, de roze loper, de BN-ers, de catering, de show, de afterparty… alles!
Ik heb helemaal geen punten van kritiek, want je kan nou eenmaal niet alles hebben…
M’n enige minpunt was een mevrouw die de complete 2e akte voor ons zat te hoesten… pffff
Bovendien zijn die ontzettend slanke, lenige en goed dansende heren en dames erg slecht voor je ego. Volgens mij dans je ook zo weg als Martin je even meeneemt aan zijn arm…

Via Stage Holding is het bijna niet meer mogelijk om als fansite toegang te krijgen tot premières, maar dankzij deze actie waren er gelukkig alsnog heel veel (musical-)sites vertegenwoordigd (die ook weer voor de nodige reclame zorgen, toch?!).

Klein btje jammer van de “ging ff niet door Goody Bag” waar de rest wel mee naar huis gaat. Niet dat we hem niet kregen,  maar omdat je niets weet van die voucher ben je al blij met iets wat je dus ineens niet krijgt, haha. Naja, die brochure kopen we dan zelf wel, toch?!

Ik vond het geweldig dat we erbij mochten zijn en zo verwend werden. Ik vond de show ontzettend leuk en ook dat de zaal zo enthousiast was en alle spelers met applaus ontvingen tijdens de beginscènes. De scène met de boom en het oefenen van de lift in het veld en in het water… geweldig. Ik vind het wel een Feel Good musical want ik ging héél blij naar huis.

Bedankt dat we het mee mochten maken!!

*Ik heb nog wel een idee:
In het Beatrix bleek:
Rij 1 en 2 zijn 3e rang.
Rij 3 is 2e rang.
Vanaf rij 4 beginnen de 1e rangsplaatsen.
Was dit maar in alle theaters zo, wij vinden de eerste rijen immers no poroblemo en het scheelt ons een smak geld als je vaker dan 1x wil gaan 😉

Leuke verslagen!
Blij om te horen dat jullie een geslaagde dag hebben gehad 😄

Dokter P,

Dat probleem van die slappe niet uitgewerkte karakters komt rechtstreeks uit de film. Toen ik hoorde dat ik hier naartoe ging heb ik de film nog even opgeduikeld en met een half oog beken. Ik denk dat als je de film letterlijk vertaald je 90% van de voorstelling hebt. Het verbaasede me zelfs hoeveel er rechtstreeks uit de film komt en hoe weinig aanpassingen er voor het theater zijn gedaan.

De bedoeling is ook dat de film op het podium te zien is, met hier en daar wat nieuwe dialogen en scenes zoals de kampvuur scene. Maar vanaf het begin is al duidelijk gemaakt dat het de film op toneel zou gaan zijn.

Je verwacht na 20 jaar en 4 andere versies een iets uitgewerkter verhaal..

zeker omdat een film vaak maar 1,5 uur is en een musical 3 uur kan duren.. (oke 2,5 zonder pauze)

Jammer dat ze de kansen hebben later liggen om de karakters ‘menselijker’ te maken..

dokter_P - 13 March 2008 05:33 PM

Je verwacht na 20 jaar en 4 andere versies een iets uitgewerkter verhaal..

zeker omdat een film vaak maar 1,5 uur is en een musical 3 uur kan duren.. (oke 2,5 zonder pauze)

Jammer dat ze de kansen hebben later liggen om de karakters ‘menselijker’ te maken..

Ik ga mezelf nu tegenspreken, maar goed:
Ik hou ook van uitgewerkte verhalen en karakters met diepgang. Daarom vind ik het ook jammer dat dat bij DD niet is gebeurd. Maar van de andere kant, het is en blijft Dirty Dancing. Op de eerste plaats hoeveel diepgang verwacht je van de film? En was het verhaal nog hetzelfde gebleven als er meer diepgang in had gezeten?
Daarmee samenhangend op de tweede plaats: als een musical niet lijkt op het origineel is het vaak ook niet goed. Dan wordt er geklaagd dat er teveel met het verhaal aan de wandel is gegaan? Daarom vind ik het prijzenswaardig dat er één musical is die zich zo letterlijk aan het origineel heeft weten te houden. Op zich is dat ook al een kunst.

Maar toch.. ik ben het met je eens. Van mij mag er wel meer diepgang. Maar dat geldt eigenlijk voor elke pop-musical.

Vandaag gezien in een niet-zo-heel-erg-uitverkocht BeaThea.

GTST de musical. Dat was mijn voornaamste gevoel. Van die enorme opgeblazen ‘problemen’, die eigenlijk geen problemen zijn. Wat betreft het verhaal was dat echt mijn gevoel. Ja, het beweegt en het heeft kleurtjes, dat is voor de gemiddelde bezoeker genoeg. Toch zou ik graag meer kleurtjes zien dan alleen roze!

Het decor is hilarisch, de mise en scene om te huilen, de choreografieen te gering, de scenes steeds maar half afgemaakt… Ik wist totaal niet wat ik moest met dit stuk. Toch heb ik me uitzonderlijk geamuseerd en smakelijk kunnen lachen om de, uiteraard, verkeerde dingen. Het oeverloos heen en weer lopen van verschillende acteurs over nutteloos heen en weer bewegende podiumdelen is gewoonweg grappig. Maar ook bij de uit de Hemel neerdalende boomstronk kon ik een glimlach niet onderdrukken. Ach ja, er komt van alles uit de grond en elk scene heeft z’n eigen lampensetje dat uit de lucht komt. Voldoet dus aan de eisen voor een goede musical. 😉

Wat Dokter_P ook al zegt, het is geen dansspektakel. Daarvoor bevat het teveel langdradig gezever en klunzig gerepeteer en te weinig spectaculaire dansscenes. Spectaculair is ook wat anders dan chaos, want daarvan is er genoeg op het podium. Eigenlijk is aleen de finale onvoorstelbaar goed. Als er twee uur lang verhaallijntjes zijn opgebouwd ben je eindelijk aangekomen bij de finale waarin ineens wat gebeurd en er een aantal prachtige dingen voorbij komen. Dat is de eerste keer dat de voorstelling écht swingt.

Jammer dat een toch niet onverdienstelijke cast z’n talent zo te grabbel gooit. welke rol is hier nou uitgediept?

Wie gaat ooit begrijpen dat een filmscriptgeen theaterscriptis? Natuurlijk hoeft er niet van alles te worden toegevoegd om het oorspronkelijke materiaal te verrijken, al vraag ik me af hoe snugger je bent als je het niet zou doen. Als je een theaterversie gaat maken van een film krijg je de kans om onlogische dingen van toen opnieuw te bekijken en te verbeteren en om achtergronden toe te voegen aan de verschillende karakters. Daarbij werd ik ook echt gek van die half afgekapte scenes constant.  Ook als je scenes rond maakt, of op z’n minst begrijpelijk en logisch, dan nog kan het ‘de film op het toneel zijn’.

Het is toch wel een heerlijke avond uit, waarbij je vooral niet na moet denken. Gelukkig blijkt 90% van het publiek dat ook niet te doen, want net zoals in de bioscoop wordt er vrolijk op los gebabbelt dwars door alle scenes heen. Ik miste alleen nog de popcorn en snoepzakjes.

Ik kan niet wachten tot we anderhalf jaar verder zijn…