Zondag 11 mei om 19:00 — Les Misérables!
Daar zaten we dan hoor, midden op rij 1 (achter de dirigent). Erg spannend, alles zo dichtbij… Het is best eng; ze komen zo op je afgerend! :tong: Je hoort de spelers hijgen, je ziet hun gezichtsuitdrukkingen heel duidelijk, je hoort hun stemmen overal (doordat je ze soms via de boxen én live voor je neus hoort); je zit helemaal in het verhaal. Ik vond het geweldig!
En ook vallen hele andere dingen je op 😉 :
- Nurlaila heeft volgens mij een beugel.
- Veel spelers hebben de microfoon niet op hun voorhoofd, maar onder hun kin.
- Er wordt geen één keer echt eten of drinken gebruikt.
- Het hek is volgens mij erg zwaar. Met een hoop gebonk werd het decorstuk steeds weggereden.
- Veel orkestleden hadden de Engelse bladmuziek voor zich.
- Eén orkestlid had Muzieksmurf op zijn lessenaar staan.
Ik vond de musical krachtig, strak, overweldigend en spectaculair. Echt ontroerend vond ik het niet. Dat komt misschien omdat er zo veel dingen gebeuren. Je zit echt in het verhaal en je probeert alles te volgen. Er wordt een mooie solo gezongen en tien seconden daarna wordt er iemand neergeschoten, iemand gaat dood en tien seconden later lopen de Thénardiers gek te doen… Je merkte ook aan het publiek dat ze niet zo snel keihard gaan klappen, lachen of huilen (terwijl ze het allemaal volgens mij wel heel mooi vinden!).
Ik vond het absoluut geen lange zit. Alles ging snel en toch vond ik het verhaal goed te begrijpen. Ik vond het juist veel te snel weer voorbij!
Een minpunt vond ik de verstaanbaarheid. Nummers als ‘Aan het eind van de dag’ en ‘Baas van ’t hele spul’ hebben gewoon té veel lettergrepen. 😉 . Maar het is niet heel erg, want werkelijk iedereen zingt fantastisch! Vooral de groepsnummers (‘Omlaag, omlaag’, ‘Nog één dag’, ‘Finale’) vond ik onwijs gaaf. En dat die prachtige melodieën dan steeds weer terug komen! :engel:
De mooiste scène vond ik de stervende studenten op de barricade. Dat was echt prachtig gedaan. Sowieso vond ik het decor, het geluid en de belichting erg mooi.
En dan de cast:
Jean Valjean — René
Het is waar. René ‘staat’ er echt. Je blijft naar hem kijken. Het is een imposante man, die echt prachtig speelt en zingt.
Javert — Wim
Een goede stem, maar vaak slecht te verstaan. Zonde van het mooie nummer ‘Ster’ bijvoorbeeld. Hij maakt wel indruk.
Marius — Pieter
Erg jammer dat we Jamai niet hadden. Pieter deed het op zich goed, maar ik vond het allemaal wat te netjes. Hij zong en speelde zeg maar erg veilig. Hij voegde niks extra’s toe; het deed me vrij weinig. Ook werd z’n Vlaamse accent een beetje irritant na een tijdje… :ohoh:
Cosette — Suzan
Suzan is me erg meegevallen. Ik vond haar altijd erg nasaal en hijgerig klinken, maar ze deed het allemaal erg mooi! Ze speelde heel echt (ze lachte steeds zo lief en op het laatst had ze bijvoorbeeld echt traantjes).
Fantine — Nurlaila
Ook Nurlaila is me meegevallen. Ik was bang voor een over de top ‘Mijn droom’. Maar ze speelde en zong heel overtuigend!
Eponine — Céline
Ook gelukkig niet zo schel als normaal. Een mooie ‘Heel alleen’, maar toch een beetje een saaie rol.
Thénardier — Gerben
Ik vond Gerben wel een leuke Thénardier. Hij heeft wel zo een mooie stoute, enge kop. Toch gold voor hem een beetje hetzelfde als voor Pieter. Je herkent af en toe gewoon Carlo (of Jamai). Ze spelen gewoon zoals het ‘hoort’ en meer niet.
Madame Thénardier — Marjolein
Geweldig! Haar kapsel, haar kleding, haar blikken, haar figuur. Echt een leuke rol.
Enjolras — Freek
Ook hij ‘neemt’ het podium echt. Hij staat te zingen en je luistert meteen. Met zijn grote ogen, donkere haar en heldere stem maakt hij indruk!
Kleine Cosette — Tara
Een goede! Mooi stemmetje.
Gavroche — Vinnie
Echt een acteurtje hoor! Goed gespeeld, leuke stem.