Zorro! Wat een fantastische show! Prachtige muziek van de Gypsy Kings. Prachtige ballads, prachtige up tempo songs, veel humor, mooie decors, gave dans, super bezetting (althans in Londen) en zo kan ik nog wel even doorgaan. 😉
Afgelopen augustus heb ik de show gezien. Vooraf erg sceptisch; ik hou niet van Zorro, nooit de film verder gekeken dan een kwartier, hou niet van Gypsy King muziek, behalve Bambaleo dat ik kende en niet super vond (dacht ik), maar toch gegaan. Het was toen mijn afsluitende show, na 5 andere gezien te hebben.
Studentenkorting, voor een habbekrats op rij 1. ERG dichtbij, voor mijn gevoel zat ik haast onder het podium. Niet heel het podium was te zien, maar de emotie van de spelers waren zo goed te zien. Ook leuk is om ze live, onversterkt te horen zingen en naast je door de boxen versterkt. Dit geeft een mooi geluid. Enig minpuntje was dat ik een haast een fysiotherapeut nodig had na afloop en onder het stof zat, wat van het podium afvalt. Verder zitten er vuureffecten in, die bijzonder realistisch en eng zijn als je zo dichtbij zit. Gelukkig heb ik een sterk hart! 😉
De show zelf, tsja, het verhaal slaat nergens op vind ik, maar dat maakt niets uit. Het is puur vermaak. Niets meer en niets minder. De muziek, veel akoestische gitaar, mooie muziek. Het heeft iets als er iemand met alleen een gitaar een prachtig lied zingt. Wat ik persoonlijk mooi vond, was dat tijdens het lied ‘Falling’ de melodie telkens wordt herhaald door een gitaar. Kan het niet goed uitleggen, maar luister naar het castalbum of ga op zoek op Youtube, vast wat te vinden. De ensemblenummers spatten letter en figuurlijk van het podium!
Zorro was erg goed, geen idee of het lijkt op de film. Diverse mensen waren druk bezig met het vergelijken van de film, want er blijken meerdere films te zijn en uit elke film kwam wel wat. Dat hij de held was en dus zou winnen van de Ramon, dat stond al na zijn eerste opkomst vast, dat verwacht je, daar reken je op, maar toch werd ik in de spanning meegesleurd. Ik leefde mee, iets wat ik haast nooit heb bij musicals. Ik leefde zelfs zo mee, dat ik bij het liedje ‘Hope’ spontaan zo’n geluksgevoel kreeg. Natuurlijk speelt de fantastische vakantie, het goede weer, heerlijk in Londen zijn, lekker kunnen shoppen etc. ook mee, maar als ik het nu terugluister krijg ik hetzelfde gevoel. Het lukt met dit lied om iets op te wekken, wat in de zaal duidelijk merkbaar was. Verder tijdens het lied ‘The man behind the mask’ zat Louisa op 15 cm voor mijn snoet een prachtige ballad te zingen, verscheurd door verdriet. Het enige wat ik dacht was, met een brok in mijn keel, ach arm meisje, wat zing je prachtig, niet huilen, niet huilen. Als ik mijn arm omhoog had gedaan had ik haar kunnen troosten. Ik moest me beheersen om het niet te doen. Wow, ik was geraakt, maar dat was wel duidelijk.
Het begint inmiddels een hehoorlijke Zorro-promo te worden. Ik ben helemaal niet goed in het schrijven van recensies, maar ik lees hier af en toe negatieve berichten over de show. Ga eerst zelf kijken en genieten (hahaha) en dan pas oordelen. Natuurlijk zijn er een heleboel vooroordelen, waarvan er ongetwijfeld een heleboel ook waar zullen zijn. Mijn verslag is super subjectief, maar geloof me, ga er blanco in en je komt dolenthousiast de zaal uit!
Kortom, laat maar komen naar Nederland!
Grtz…
Mark
(PS. Sorry voor het welicht warrige verhaal…)
Promofilmpe Zorro: (geen idee hoe ik dit moet invoegen in mijn bericht)